Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ...

''Πιάστε τους...κλέφτες, κλέφτες''
Ακούστηκαν οι φωνές ενός ηλικιωμένου σπάζοντας τη βουβή ατμόσφαιρα του λεωφορείου.
Ο κύριος γύρω στα εξήντα ήταν ακόμα ένα θύμα κλοπής από μαύρους λαθρομεταναστες.
Η απόγνωση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί.
Δύο μαύροι που μέχρι πριν στέκονταν δίπλα του είχαν κάνει καλά τη δουλεία τους και ο ανυποψίαστος ηλικιωμένος ήταν ένα ακόμα θύμα τους.
''Σταματήστε το λεωφορείο, μου έκλεψαν το πορτοφόλι, τα λεφτά μου, το ρολόι μου'',συνέχιζε σοκαρισμένος και ανήμπορος να αντιδράσει.
Οι Έλληνες επιβάτες του λεωφορείου δεν χρειάζονταν περισσότερα για να ξεσπάσουν.
''Πάει τώρα, έγινε το κακό, οι αραπάδες έγιναν καπνός'' είπε κάποιος δίπλα του.
Το θέμα συζήτησης είχε τεθεί και όλοι λίγο ή πολύ άρχισαν να σχολιάζουν το περιστατικό.
Άλλοι έλεγαν πως έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα πρέπει να προσέχουν και άλλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν πως συνέβη.
''Δε πάει άλλο πια μ αυτούς, κλέβουν συνέχεια και κανείς δε τους πιάνει'' άρχισε να φωνάζει μια ηλικιωμένη κυρία. Δε μπορούμε να κυκλοφορήσουμε πια, συνέχισε στον ίδιο τόνο.
Κι όλοι συμφώνησαν μουρμουρίζοντας.
Να τους κόψουμε τα χέρια, να ξεσηκωθούμε να τους διώξουμε, αι στο διάολο πια μας κουβαλήθηκε όλη η Ασία κι η Αφρική εδώ...Να τους κόψουμε τα χέρια, αφού δε μπορούν να τους πιάσει η αστυνομία, συνέχιζε έξαλλος ένας άλλος κύριος. Ή μήπως είναι ακραίο αυτο που λέω;
Καλά τα λες, έτσι πρέπει να γίνει, φώναξαν σχεδόν όλοι.
Το κλίμα στο λεωφορείο ήταν εκτός ελεγχου πλέον...


Γέμισαν οι φυλακές, γέμισαν τα κρατητήρια και τους αφήνουν ελεύθερους κι ασύδοτους, στο διάολο όλοι τους. Έξω...
Εκείνη την ώρα το λεωφορείο έκανε στάση.
Έξω... ακούστηκε μια δυνατή φωνή που παρέσυρε άλλους 5-6 και δύο μαύροι που κίνησαν ν ανεβούν στο λεωφορείο πετάχτηκαν έξω από τους εξαγριωμένους επιβάτες.
Δε θα μπει κανείς τους, μόνο Έλληνες μέχρι να φτάσει στο τέρμα. Έξω κι αυτοί κι οι πολιτικοί που τους κουβάλησαν εδώ. Φτάνει πια. Όλοι οι Έλληνες συμφώνησαν κι η κουβέντα μετατράπηκε σε πολιτική.
Άλλοι έλεγαν για τις δύσκολες μέρες που έρχονται με τα οικονομικά μέτρα, άλλοι εξομολογούσαν πως έπεσαν θύματα κλοπής και διάρρηξης κι άλλοι τα συνδύαζαν όλα κάνοντας και την αυτοκριτική τους για τα κόμματα που εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν...
Κατέβηκα σκεπτόμενος ότι και τη προηγούμενη φορά που επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό.
Θα προλάβουν άραγε αυτοί οι απεγνωσμένοι Έλληνες να αντιδράσουν συντονισμένα πριν είναι πλέον πολύ αργά γι αυτούς; Ο χρόνος θα δείξει. Η πυξίδα πάντως κυλάει αντίστροφα....

ΥΣ.Το παραπάνω είναι πραγματικό περιστατικό που συνέβη σήμερα το πρωί. Ακόμα ένα από τα εκατοντάδες που συμβαίνουν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και όχι μόνο...

egersis

4 σχόλια:

Ανώνυμος 27 Ιουλίου 2010 στις 1:18 π.μ.  

Ήσουν αυτόπτης μάρτυς;

Unknown 27 Ιουλίου 2010 στις 5:37 π.μ.  

Ναι είμουν αυτόπτης μάρτυς. Γι αυτό είμαι και σε θέση να το περιγράψω.

White Guy Abroad 27 Ιουλίου 2010 στις 5:44 π.μ.  

Afto pou exei plaka einai oti oi defteroi dyo mavroi pou pigan na anevoun that itan tipota foitites sto panepistimio pou tin plirwsan gia tous proigoumenous. Me pianoun ta gelia mono pou skeftomai tin aporia tous. Kako pragma o oxlos re paidi mou.

Ανώνυμος 27 Ιουλίου 2010 στις 1:21 μ.μ.  

Nαι ήταν νιγηριανοι υποψηφιοι διδακτορες. Πηγαιναν ασσοε τα παιδιά να παρακολουθήσουν μια διάλεξη. Ρε ισα....

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP