Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Γιατί ενοχλεί τους τρομοκράτες η φυλή των bloggers;

Ερωτήματα όμως προκαλεί και το τρομοκρατικό χτύπημα σε έναν “ενοχλητικό” για -έστω- μέρος του συστήματος δημοσιογράφο. Είναι τόσο τυχαίο ότι επελέγη ένας εκπρόσωπος των ΜΜΕ, ο οποίος όμως παράλληλα είχε μια ισχυρή παρουσία -γενική και ιδεολογική ισχυρίζονται από το blog- στη νέα και εξαιρετικά αμφιλεγόμενη μορφή της ενημέρωσης των bloggers; Είναι σύμπτωση ή μήπως είναι “μήνυμα” προς τη νέα “φυλή” δημοσιολογούντων με τη μορφή της ανώνυμης ανάρτησης στο διαδίκτυο ότι καλό είναι να “προσέχουν”; Και γιατί ενοχλεί τους τρομοκράτες η φυλή των bloggers; Κανονικά θα έπρεπε να είναι όχι απλά υποστηρικτές αλλά fun μιας τέτοιας ελευθερίας που δημιουργεί αντισυστημικά “κύτταρα” στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, ακόμη κι αν ιδεολογικοπολιτικά διαφωνούσαν με το 99% των αναρτήσεων ή ακόμη κι αν διέκριναν πίσω από κάποιες από αυτές, άλλες σκοπιμότητες.
Μήπως οι τρομοκράτες αποφάσισαν ότι είναι καιρός να τρομοκρατήσουν και δημοσιογράφους αλλά και -ή κυρίως- τους διαδικτυακούς τολμηρούς, οι οποίοι σιγά σιγά αποκτούν σημαντική θέση στον δημόσιο διάλογο…

περισσότερα εδώ

το είδαμε εδώ Διαβάστε περισσότερα...

e-Επιλογές

Ανοιχτή επιστολή της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Βορειοηπειρωτικού Αγώνα στον Γ. Παπανδρέου.
  

  

Ερωτηματικά που σπάνε τις "επτά σφραγίδες" του "Φακέλου της Κύπρου"



Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΗ 2010

Διαβάστε περισσότερα...

Φυλάω τον αδελφό μου… Μία γροθιά στις κοιμισμένες συνειδήσεις. Όχι τις εξαγορασμένες.

Κύπρος, Λάπηθος. Καλοκαίρι της εισβολής.

Εκτελούσα καθήκοντα φρουρού σε φυλάκιο, που είχαμε στημένο στην εκκλησία των Πανάγρων. (…) Κάποια στιγμή ένιωσα να πεινώ. (…) Έβγαλα τότε από το σακίδιο μου μισό ψωμί που είχα, αφαίρεσα την ψίχα κι έχωσα μέσα το κρέας μιας μικρής κονσέρβας. Δαγκώνοντας την πρώτη μπουκιά, αντιλήφθηκα να στέκει εκεί κοντά μου και να με παρακολουθεί ένα ρακένδυτο αγοράκι ηλικίας 9-10 χρόνων. Μου έκαναν ζωηρή εντύπωση τα μεγάλα εκφραστικά μάτια του, που κοίταζαν με λαχτάρα το λιτό πρόγευμά μου.

-Πεινάς ρε; το ρώτησα.

-Ναι, απάντησε με μια αδύναμη φωνή, ενώ ταυτόχρονα είδα να ξεροκαταπίνει ένα κόμπο σάλιου.

Του πρόσφερα αυθόρμητα ολόκληρο το ψωμί που κρατούσα. Ο μικρός το πήρε δειλά, λες και δεν πίστευε στην προσφορά μου. Αμέσως, όμως, άρχισε να τρώει βιαστικά καταβροχθίζοντας τις μπουκιές του με βουλιμία. (…) Καθώς ο μικρός έτρωγε, άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ένα μοναχικό παιδί γυρόφερνε μέσα στο έρημο χωριό. Κανονικά, εκείνες τις ώρες έπρεπε να βρίσκεται στην οικογένειά του σε ασφαλέστερες περιοχές. (…)

-Τι κάνεις εδώ; Είσαι μόνος;

-Ο παπάς μου βόσκει τα πρόβατα. Εγώ είμαι εδώ και προσέχω τον αδελφό μου…

Ακούοντας την απάντησή του, σχημάτισα την εντύπωση πως ο μικρός ανήκε σε μια οικογένεια απλοϊκών ανθρώπων του χωριού, που δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα των στιγμών που ζούσαμε. Ο πατέρας, λοιπόν, είχε βγει με το κοπάδι του έξω στους αγρούς αφήνοντας το μικρό στο χωρίο να προσέχει ένα μικρότερο αδελφάκι του. (…)

-Καλά, και πού άφησες τον αδελφό σου;

-Εδω είναι… κοντά. Θέλεις να τον δεις;

Εκείνη τη στιγμή ήρθε ο αντικαταστάτης μου στο φυλάκιο και ήμουν ελεύθερος. Η περιέργειά μου να δω το αδελφάκι που είχε στη φροντίδα του ο μικρός μου φίλος ήταν μεγάλη.

-Εντάξει, πάμε να μου δείξεις τον αδελφό σου!

Στο χέρι, κρατούσε το τελευταίο κομμάτι ψωμί που του είχα δώσει. Το απόθεσε προσεκτικά σε μια πέτρα και ξεκίνησε. Εγώ τον ακολουθούσα μηχανικά, και χωρίς να μιλούμε φτάσαμε γρήγορα στην άκρη του χωριού. Ύστερα, μπήκαμε σ’ ένα χωματόδρομο, που μας έφερε έξω από το μικρό κοιμητήρι της κοινότητας.

Ο μικρός έσπρωξε το κάγκελο, μπήκαμε μέσα και με οδήγησε σε μια γωνιά του νεκροταφείου, μπροστά από ένα προχειροφτιαγμένο ξύλινο σταυρό, πάνω στον οποίο έγραφε ένα όνομα. Δίπλα ήταν ένας μισογερμένος ιστός, από τον οποίο κρεμόταν μια ελληνικη σημαία. (…)

-Αυτός είναι ο αδελφός μου…Έρχομαι εδώ και τον προσέχω.. Εσκοτώθη ψηλά στα βουνά… ήταν λοκατζής!”

(Αφήγηση του Χαράλαμπου Χαμπουρή, στρατιώτη τότε του 256 ΤΠ , από το βιβλίο ”256 ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ”)

πηγή Διαβάστε περισσότερα...

ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ... ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΕΓΓΛΕΖΟΙ

Βροντερή παρουσία θα δώσει σε λίγες ώρες η περήφανη Ελληνική Νεολαία της Κύπρου μας -κόντρα στα κατεστημένα πολιτικά μαντριά που ταλαιπωρούν και την μεγαλόνησο μας- για να διατρανώσουν την αποφασιστικότητα τους για απελευθέρωση και ΕΝΩΣΗ με την Μητέρα Ελλάδα...

Οι Ελληνόψυχοι μαθητές της ΕΦΕΝ (Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων) και οι αυτόνομοι φοιτητές της ΕΦΑΕΦΠ (Δράσις - ΠΕΟΦ - ΑΦεπαλξη - Φλόγα) έχουν αγωνιστικό ραντεβού στις 5:30 στο οδόφραγμα του Λήδρα Παλάς απέναντι από τον τούρκο κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες τους... Το βίντεο που ακολουθεί είναι από την περσινή κινητοποίηση των Ελληνόψυχων φορέων...



stoxos.gr Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟΥΡΚΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Διαβάστε περισσότερα...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP