Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Τουρκία:«Λουκέτο» σε 600.000 μπλογκ


«Λουκέτο» σε περισσότερα από 600.000 ιστολόγια έβαλε η Τουρκία, επιβάλλοντας την ολική απαγόρευση των μπλογκ που φιλοξενούνται στην πλατφόρμα Blogger.

Η απόφαση, που ελήφθη με την αιτιολογία ότι κάποιοι μετέδιδαν «πειρατικά» ποδοσφαιρικούς αγώνες, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων μεταξύ χρηστών του Διαδικτύου, δημοσιογράφων και ακτιβιστικών οργανώσεων, που κάνουν λόγο για «λογοκρισία».

Η απόφαση
Η πλατφόρμα Blogger της Google, που έκλεισε στην Τουρκία με δικαστική απόφαση, είναι η δημοφιλέστερη υπηρεσία δημιουργίας και φιλοξενίας ιστολογίων (μπλογκ) στον κόσμο.
Δικαστήριο του Ντιγιάρμπακιρ, στη νοτιοανατολική Τουρκία, αποφάσισε να απαγορεύσει την υπηρεσία, μετά από μήνυση για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων που υπέβαλε το δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι Digiturk, όταν διαπίστωσε ότι ορισμένοι αγώνες που μετέδιδε φιλοξενούνταν σε ιστολόγια με την κατάληξη blogspot.com (που ανήκουν στο Blogger).
Εκτιμάται ότι περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι στην Τουρκία χρησιμοποιούν την πλατφόρμα της Google για να φιλοξενούν και να διαχειρίζονται τα προσωπικά τους ιστολόγια. Επίσης, 18 εκατομμύρια χρήστες του Ίντερνετ από την Τουρκία επισκέπτονται κάθε μήνα αυτά τα μπλογκ.
Ο δικαστής επικαλέστηκε τη νομοθεσία που ισχύει στην Τουρκία για την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία επιτρέπει την καθολική απαγόρευση μιας υπηρεσίας στο Διαδίκτυο.

«Ενοχλημένη» η Google
Η Google επιβεβαίωσε, με ανακοίνωσή της, ότι η πρόσβαση στο Blogger απαγορεύτηκε, και άφησε αιχμές για τον χειρισμό της υπόθεσης.
Η εταιρεία σημείωσε ότι όσοι ανησυχούν για την «πειρατεία» έχουν στη διάθεσή τους αποτελεσματικούς τρόπους για να διασφαλίσουν τη νομιμότητα και δεν πρέπει να επιδιώκουν ένα ολικό «λουκέτο».

«Η διαδικασία για να διατυπωθεί ένα αίτημα διεκδίκησης των πνευματικών δικαιωμάτων για περιεχόμενο που φιλοξενείται στο Blogger είναι απλή και αποτελεσματική. Ενθαρρύνουμε όλους τους κατόχους περιεχομένου να την χρησιμοποιήσουν και όχι να επιδιώκουν μια ευρεία απαγόρευση της πρόσβασης στην υπηρεσία.
» Έτσι, οι πολίτες της Τουρκίας μπορούν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες του Blogger, την ώρα που εμείς ανταποκρινόμαστε σε μια συγκεκριμένη καταγγελία», δήλωσε εκπρόσωπος τηςGoogle.

Δεν εμπόδισε τους «πειρατές» η απαγόρευση

Το δίκτυο Digiturk ανακοίνωσε ότι προσέφυγε στην δικαιοσύνη προκειμένου να προστατεύσει το δικαίωμά του να μεταδίδει τους αγώνες του τουρκικού πρωταθλήματος (Spor Toto Süper Lig) από το αθλητικό κανάλι Lig TV, προσθέτοντας ότι έχει πληρώσει 321 εκατ. δολάρια για να εξασφαλίσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα μετάδοσης.
Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι η απαγόρευση που επέβαλε το δικαστήριο δεν έκαμψε όλους τους «πειρατές», καθώς άλλοι ιστότοποι, που δεν φιλοξενούνται στο Blogger, εξακολουθούν να μεταδίδουν «πειρατικά» τους ποδοσφαιρικούς αγώνες.

πηγή
Διαβάστε περισσότερα...

Αν ανέχεσαι και δεν αντιδράς, τότε δεν είσαι ‘Ελληνας (Εν άλλοις λόγοις: ο σιωπών δοκεί συναινείν)

Όποιος έκανε τον εαυτό του σκουλήκι δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται όταν οι άλλοι τον πατούν. –Σοπενχάουερ



του Ευαγόρα Αχαιού,
Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης

Αν ανέχεσαι και δεν αντιδράς

-όταν σε κυβερνούν γλοιώδεις προσωποσυμφεροντολόγοι και κομματοσυμφεροντολόγοι,

-όταν βρίζουν, μειώνουν και εξευτελίζουν την πατρίδα και το έθνος σου,

-όταν ακούς να μιλούν υποτιμητικά και να περιφρονούν τους ήρωες και τους αγώνες του έθνους σου,

-όταν ακούς να αποκαλούν φασισμό, ρατσισμό και ξενοφοβία τον πατριωτισμό και την αγάπή σου για την πατρίδα και το έθνος σου,

-όταν ακούς τους ηττοπαθείς και τους οσφυοκάμπτες να αυτοαποκαλούνται ρεαλιστές,

-όταν ζητούν να σε φιμώσουν με νομοσχέδια,

-όταν ποδηγετούν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά σου,

-όταν ακούς να αποκαλούν τους δειλούς, ήρωες και τους ήρωες, ηλίθιους,

-όταν οι αρρωστημένοι ανήθικοι καθορίζουν και οριοθετούν το ήθος της κοινωνίας που ζεις,

-όταν βλέπεις να μουσουλμανοποιούν και να εξισλαμίζουν την πατρίδα σου,

-όταν ακούς να σε αποκαλούν ελληνόφωνο αντί έλληνα,

-όταν ζεις ανάμεσα σε βάρβαρους, σκουπίδια, βολεμένους, σκουλήκια και φίδια,

-όταν οι κίναιδοι παίρνουν δημοσιότητα και γίνονται δημοφιλείς,

-όταν οι πόρνες και οι ομοφυλόφιλοι καταξιώνονται, γίνονται σταρ και πρότυπα,

-όταν το “όλοι τρώνε” και “όλοι τα παίρνουν” γίνεται κανόνας ζωής,

-όταν πίσω από κάθε νόμο, θέση ή απόφαση κρύβονται προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα και σκοπιμότητες,

-όταν η πληρωμένη ηδονή, ο πλούτος και ο φόβος κατευθύνουν τη ζωή σου,

-όταν ξεπουλούν την πατρίδά σου,

ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.

Είσαι ένας Φοίνικας, ένας Φοινικόχοιρος, ένας μoγγόλος, , ένας Silly-κιότης !!!

Λάρνακα,
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Σχόλιο egersis: Κατανοώ απόλυτα την οργή του Συναγωνιστή. Μα εμείς οι λίγοι που αντιδρούμε οφείλουμε να κατανοούμε τη μάζα και τα ψυχικά χαρακτηριστικά της. Δεν αρκεί να φανερώνουμε την αηδία μας γι αυτήν κατ αυτόν τον τρόπο αλλά με κοπιαστική και εξαντλητική προσπάθεια πρέπει να ξυπνήσουμε ακόμα περισσότερο τους ψυλλιασμένους. Να ταράξουμε ακόμα πιο πολύ τους ταραγμένους. Να διαδώσουμε μυνήματα Αντίστασης και να καλέσουμε άπαντες να πράξουν το καθήκον τους. Ο δρόμος είναι ανηφορικός. Δεν πρέπει να κοιτάμε αυτούς που μείναν πίσω με αποστροφή. Θα γυρίσουμε πίσω, όπως στη παραβολή του Μύθου του Σπηλαίου του Πλάτωνος να τους τραβήξουμε στο Φως και στην αναζήτηση της Αλήθειας. Αυτό είναι το Χρέος μας.

Θα θυμίσω δε στον Συναγωνιστή τα λόγια ενός από τους τελευταίους άξιους Στρατηγούς, του ''Μαύρου Καβαλάρη'', Νικολάου Πλαστήρα:


«Την Ελλάδα από το αυτί θα την αρπάξουμε και θα τη σώσουμε, θέλει δε θέλει»
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ. Νεκρικός διάλογος (Ένα εκπληκτικό απόσπασμα από τη ''Σαμοθράκη'' του Ίωνος Δραγούμη που επιβάλεται να διαβαστεί)

Καί τρίτη φορά πήγα στο μετόχι, πάλε απόγευμα. Ή σιγαλιά εκείνης της μεριάς άφηνε τις σκέψες μου καί ξανοίγονταν. Πάλι δέν ήταν ό καλόγερος εκεί είχε πάει κι αυτός στά βορινά χωράφια του μετοχιού. Μά έλειπε καί ό Αυξέντιος, που ξέχασε ωστόσο νά λύση τό φύλακα του μετοχιού, τό μαντρόσκυλο, από τό δέντρο που ήτανε δεμένος. Καί, μόλις μέ είδε, πετάχτηκε άπό χάμω, χύμιξε νά μέ άρπάξη, κόντεψε νά πνιγή άπό τήν άλυσσίδα που ήταν δεμένος, μου έδειξε πολλά δόντια του και γαύγισε, γαύγισε ώς ότου έφυγα και δέ μ' έβλεπε πιά κι ουδέ μέ γρικούσε. Πήγα καί κάθησα σέ μιά πέτρα μακριά άπό τό μετόχι κ' έβλεπα τή θάλασσα. Καί μου συνέβηκε τότε κάτι παράξενο, που θά τό θυμούμαι όσο ζω. Μου φάνηκε πως ήρθε καί κάθησε κοντά μου ό Φαρδύς, εκείνος ό διαλεκτικός, ενώ ήταν άπό χρόνια πεθαμένος, καθώς ήξερα καλά. Καί μου μίλησε έτσι·
— Τί νέα μας φέρνεις από τήν Ελλάδα, ξένε; Διψώ νά μάθω. Ξέρεις, έγώ δέν είμαι χυδαίος άνθρωπος, σάν αυτούς εδώ πέρα· είμαι γραμματισμένος.
— Ά, χαίρομαι πολύ.
Του αποκρίθηκα χωρίς νά ξαφνιστώ καθόλου, σά νά τόν γνώριζα άπό πολλά χρόνια καί σά νά μήν ήξερα πως ήταν πεθαμένος. Και έπειτα είπα·
— Τι νέα; Νά, τά ίδια. Όλα μου φαίνονται παλιά έμενα. Τά καινούργια θά είναι εκείνα πού έμείς θαύτειάσωμα ή τά παιδιά μας. Εσύ σάν τί καινούργιο θέλεις νά μάθης;
— Νά, λένε πως δέ στέκεται καλά ή κυβέρνηση, θά παραιτηθή τό υπουργείο.
— Ά, σέ μέλει πολύ γιά τό υπουργείο; Δέν τό ήξερα. Έμενα δέ μ' ενδιαφέρει καθόλου͘· είναι καθημερινές ψιλοκοπιές της πολιτικής μας. Έδώ στήν ερημιά που βρίσκεσαι, δέν κατάφερες νά κατάργησης και τό κράτος και τήν κυβέρνηση;
— Ναί, συχνά μου ήρθε στό νου ή ιδέα του κοσμοπολισμού καί κάμποσες φορές στοχάστηκα πως είναι περιττοί οί πόλεμοι καί δέν ταιριάζει νά σφάζωνται άνθρωποι αναμεταξύ τους. Όλοι ένα δεν είμαστε; Έπειτα πόσα χρήματα χάνονται στους πολέμους και πόσες ζωές! Γιατί δέ σβήνομε τά σύνορα των εθνών;
— Σά νά ήταν γραμμένα μέ κιμωλία σέ κανένα μαυροπίνακα ή μέ ραβδί στήν άμμο! Αν ήτανε στό χέρι μας...
— Καί Βέβαια, στό χέρι μας είναι. Ας συμφωνήσουν τά έθνη μεταξύ τους νά μήν πολεμιούνται κι έτσι σιγά σιγά θά σβήσουν κι αυτά τά ίδια.
— Μά νά, που δέν τό θέλουν. Όσα είναι κουρασμένα άπό τόν εαυτό τους άς κοιμηθούν· Μά πάντα μένουν άλλα ξυπνητά καί, όσο είναι ξυπνητά, ή ζωντανάδα τους δέν τ' αφήνει νά ησυχάσουν, παρά τά σπρώχνει αδιάκοπα στήν επικράτηση, στήν ηγεμονία του κόσμου. Καί γίνονται οί πόλεμοι. Τούς Γιάπωνες δέν τούς περίμενες νά ξεφυτρώσουν ζωντανοί στήν 'Ασία.
— Καλά, άφησε τά έθνη καί πάρε τά άτομα, που αυτά κάνουν τά έθνη. Παραδέξου πως όλο καί πληθαίνουν οί άνθρωποι, που θέλουν τήν ησυχία τους και τήν καλοπέραση καί αδιαφορούν γιά τούς στρατούς καί τούς πολέμους, γιά τά έθνη, γιά τή δόξα, γιά τή νίκη.
Και αυτοί είναι οί αδύνατοι και οί κουρασμένοι. Γυρεύουν τήν ευτυχία. Καί ευτυχία γι' αυτούς είναι ό ύπνος και ή ησυχία. Ένώ οί δυνατοί άλλήν ευτυχία θέλουν, τούς κόπους, τούς κινδύνους, τή νίκη.
— Δέν ξέρω άν είναι δυνατοί ή αδύνατοι, μά όλο πληθαίνουν αυτοί που λέγω.
— Δέν έκαμα τή στατιστική τους ούτε τήν τωρινή ούτε τήν πρωτιτερινή.
— Τουλάχιστο στήν Ευρώπη έτσι φαίνεται. Αν γίνεται άλλοιώς σ' άλλα μέρη της γης, μπορεί, μά καί κει μέ τόν καιρό θά καταντήσουν οί άνθρωποι σάν τούς Ευρωπαίους.
— Τί μέ μέλει τό θά. Τά μελλούμενα δέν τά ξέρω.
Μπορεί νά γίνουν έτσι, μά μπορεί νά γίνουν κι άλλοιώς. Ποιος ξέρει άν, άντί νά επικρατήσουν οί αδύνατοι, δέν επικρατήσουν οί δυνατοί. Τά μελλούμενα τά έχομε στό χέρι μας, εμείς, μά πρόβλεψες δέν μπορούμε νά κάμωμε. Όσο έξυπνοι καί νά είμαστε, δέν ξέρομε τΐ θά βγή. Λοιπόν τί νόημα έχει νά μας πιέζη ή τωρινή κατάσταση - και επομένως οί θεωρίες -τών τριγυρινών αδύνατων ανθρώπων τόσο, που νά φανταζόμαστε πως και τά μελλούμενα, όπως τά συγκαιρινά πράματα, μας ανήκουν. Μπορεί τό μέλλον νά γίνη τών δυνατών.
— Μά πιό σωστός άπό τις πατρίδες είναι ό κοσμοπολιτισμός.
Δέν τό ξέρω. Έγώ ένα μονάχα ξέρω, πως εγώ δέν μπορώ νά γίνω κοσμοπολίτης, γιατί ό κοσμοπολιτισμός, που, περνώντας άπό τή λογική μου, φαίνεται σά σωστός, δέν μπόρεσε ακόμα νά χωθή στά κόκκαλά μου καί στά νεύρα μου, στήν αίσθηση μου, θέλω νά πώ, γιά νά γίνη δικός μου. Ο κοσμοπολιτισμός γιά μένα είναι μιά παράσταση ξένη. Μόνο μέ τό λογικό μου μπορώ νά τή νοιώσω καί γι' αυτό ούτε μιά τρίχα του κεφαλιού μου δέν καταφέρνει ν' άλλάξη. Αίσθημα δικό μου δέν είναι.
— Μά μπορεί νά γίνη τών παιδιών σου αίσθημα. Οί συγκοινωνίες οί εύκολες, τά βιβλία τά αναρίθμητα, οί γλώσσες που μαθαίνομε...
— Ναι, τά ξέρω αυτά. Ίσως νά είναι έτσι. Θά πρέπη νά τά πάρω άπό μικρά στό Παρίσι τά παιδιά μου, νά μήν τά μάθω τή γλώσσα τους, νά μήν ακούν τίποτα ελληνικό γύρω τους, δηλαδή νά τά αναθρέψω έξω άπό τή Ρωμιοσύνη καί άπό κάθε πατρίδα, μέ δασκάλους κοσμοπολίτες, σέ δέκα γλώσσες καί νά τά ταξιδεύω άπό τόπο σέ τόπο όλα τους τά νιάτα. Ή θύμηση άπό τά παιδιάτικά τους χρόνια πρέπει νά μήν είναι ελληνική, μά ούτε και γαλλική, γιατί δέν είναι σκοπός νά τά αρπάξω άπό τό βάραθρο μιας πατρίδας για νά τά ρίξω σ' άλλης πατρίδας τήν καταβόθρα. Αν τά δικά μου τά νιάτα δέν ήταν ελληνικά, ίσως δέ θά ήμουν Έλληνας καί γώ. Ή πατρίδα τό περισσότερο είναι ή θύμηση άπό τά νιάτα. Έπειτα έρχονται οί κληρονομικές αιτίες καί άλλα. Μά πώς νά κάμω τά παιδιά μου κοσμοπολίτες, άφού έγώ δέν είμαι καί αφού δέν αισθάνομαι πως ό κοσμοπολιτισμός είναι καλλίτερος άπό τίς πατρίδες; Νά φύγω άπό κοντά τους καί νά μήν τά ξαναδώ πιά γιά χάρη του κοσμοπολιτισμού; Είναι περιττό. Ξέρεις λοιπόν πώς θά τά αναθρέψω τά παιδιά μου; Θά τ' αφήσω νά γεννηθούν όπου γεννηθοΰν, θ' αφήσω τά λόγια μου νά πέφτουν επάνω τους όπως τύχη, θα αφήσω τό παράδειγμα μου καί τό γύρω κόσμο νά τούς έπηρεάση όπως θέλει, μονάχα θά προσπαθήσω νά ξυπνήσω μέσα τους ό,τι ζωή έχουν, ό,τι δικό τους έχουν, άν έχουν τίποτε ιδιαίτερο. Καί άς γίνουν ό,τι θέλουν. Μά δέν μπορώ νά πάψω έγώ νά είμαι Έλληνας, επειδή τό θέλει μία θεωρία ή ένα αίσθημα όχι δικό μου, παρά ξένο.
— Μέ τόν καιρό όμως θά γίνουν οί άνθρωποι κοσμοπολίτες. Τά έθνη είναι σωρός άπό ανθρώπους, που ζουν μαζί, άνθρωπομαζώματα. Αφότου τών ανθρώπων αυτών δέν τούς είναι πιά καί τόσο απαραίτητο νά ζουν μαζί, χάνεται σιγά σιγά καί ή αντίληψη πως τό έθνος είναι πρόσωπο καί τό έθνος γίνεται κουρέλι, διαλύνεται.
— Σέ κάθε εποχή μεγάλου πολιτισμού γεννιέται τό αίσθημα του κοσμοπολιτισμού άπό τήν εθνική ή τήν πολιτική κούραση. Καί οί Ρωμαίοι στόν καιρό του προχωρημένου πολιτισμού τους έλεγαν Ubi bene, ibi patria. Και κείνον τόν καιρό θαυρίσκονταν μερικοί, που θά έλεγαν αυτά που λές καί σύ ύστερα άπό τόσους αιώνες. Οί θεωρίες σου δέν είναι ούτε κάν καινούργιες. Όμως ύστερα άπό τούς Ρωμαίους ήλθαν και άλλα έθνη καί έζησαν καί πολέμησαν αναμεταξύ τους καί τά έχώρισαν σύνορα κρατών. Πως ό κοσμοπολιτισμός είναι μονάχα ένα άπό τά φαινόμενα κάθε πολιτισμού, δέν τό βλέπεις;
— Είσαι πατριώτης, μπράβο σου.
— Σ' ευχαριστώ, άλλά «πατριώτης» δέν είμαι. Πολλοί μέ λέν έτσι, και άλλοι θά μέ ονομάζουν ίσως «φιλόδοξο». Μά δέ μέ μέλει. Αν πήγαινα τώρα στή Μακεδονία νά παλαίψω μέ τούς Βουλγάρους, θά έλεγε ό κόσμος: «Τί πατριώτης!» "Ομως δέ θά πήγαινα άπό φιλοπατρία στή Μακεδονία καί είναι τόσο μπερδεμένες οί αιτίες, που μέ αναγκάζουν νά ενεργώ σέ κάθε περίσταση έτσι ή άλλοιώς, που δέν μπορώ νά τίς ξεδιαλύνω καί χαίρομαι γι' αυτό. Αισθάνομαι όλο τόν πλούτο καί τά ακατανόητα καί μπερδεμένα ελατήρια της ζωής. Μ' αρέσει νά μή δύνωμαι νά εξηγήσω καλά καλά μιά πράξη μου. Χάνεται ό πλούτος τών αιτιών, όταν προσπαθώ νά τίς εξηγήσω. Τί φτωχή που είναι κάθε εξήγηση και τί πλούσια ή ζωή! Και δροσερή καί ζουμερή και ανεξάντλητη, άναρχη καί ατέλειωτη, απεριόριστη, ανυπολόγιστη, μυστική, τρίσβαθη, αναρχική και ανεξήγητη, γεμάτη μύθους καί προβλήματα, ειρωνική καί σκληρή, τρελή, μεγαλόδωρη καί αδιάφορη, άνοιχτοχέρα καί κακή!...
— Λοιπόν, γιατί θά πήγαινες στή Μακεδονία, άφού ή ζωή είναι τόσο πλατειά και πλούσια καί άφού δέν τή στενεύεις μέ πατριωτικές στενοκεφαλιές;
Σέ κάποιον κάμπο, τριγύρω κλεισμένον μέ σύνορα, που τόν λέν οί άνθρωποι πατρίδα, εκεί γεννήθηκα, εκεί είναι θαμένοι οί πατέρες μου, έκεί άπό μικρός ανατράφηκα και μεγάλωσα. Κάθε θύμηση του κάμπου αύτού είναι δική μου θύμηση. Τά νιάτα μου είναι μιά θύμηση βαθειά καί στερεά, που δυναμώνει μέσα μου τήν πατρίδα. Στόν κάμπο αυτόν βρέθηκα καί μένω πότε γιερός καί πότε άρρωστος. Στόν κάμπο αυτόν περπατώ, τρέχω, περιδιαβάζω, χαίρομαι, στενοχωριούμαι, ταράζομαι καί βαριούμαι καί κοιμούμαι. Σ' αυτόν τόν κάμπο λιάζομαι και ζεσταίνομαι ή κρυώνω και βρίσκω σπηλιές γιά νά χωθώ καί ρούχα γιά νά ντυθώ ή ίσκιους στά σύδεντρα καί δροσερά νερά. Επειδή είναι ανάγκη νά κουνιούμαι, στόν κάμπο αυτόν κουνιούμαι μέ δρασκελιές μικρές ή μεγάλες και ανακατώνομαι σέ ανθρώπινα καμώματα γιά νά ταράζωμαι περισσότερο καί έπειτα νά καθαρίζομαι, νά βγαίνω σάν τό χρυσάφι άπό τή φωτιά. Τί άλλο είναι ή πολιτική γιά μένα, παρά ένα καθαρτικό; Είναι κι άλλοι κάμποι στή γή επάνω, μά πού άλλου, ποιος άλλος κάμπος είναι πιό στολισμένος μέ θύμησες παλιές και νέες; Ποιος άλλος κάμπος είναι πιό παρδαλός, πιό ζωντανός, πιό πλούσιος σέ γραμμές και ίσκιους και δροσιές, και χρώματα, παλάτια καί όνειρα; Γιατί νά διαλέξω άλλον κάμπο; Είναι και ή γή ολάκερη κάμπος, μά, επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλος γιά τόν κάθε άνθρωπο, βάζει ό καθένας σύνορα ώς εκεί που φτάνει τό μάτι του και μέσα στά σύνορα αυτά ζή μέ τούς τριγυρινούς του, που, μέ τό νά ζουν πολύν καιρό μαζί του στόν ίδιον κάμπο, γίνηκαν συγγενικοί του. Άφού υπάρχει ή πατρίδα μου - τήν έχω ζωντανή μέσα μου -, γιατί νά μήν τήν προτιμήσω άπό όλες τις άλλες πατρίδες; Τό νά ζώ μέσα στό έθνος μου δέ θά πή πως είμαι πατριώτης. Ζώ όχι γιά τό έθνος μου, αλλά μέσα στό έθνος μου. Γιατί νά τ' αφήσω; Όλα τά έθνη μοιάζουν αναμεταξύ τους - άνθρωπομαζώματα - και δέν αξίζει νά διάλεξη κανείς· επειδή έτυχε νά γεννηθώ μέσα στό ελληνικό τό έθνος και τυχαίνει νά είμαι καί περήφανος, του μένω πιστός.
— Μά έγώ δέ σου λέγω ν' άλλάξης πατρίδα, σου λέγω νά γίνης κοσμοπολίτης. Ποιος σου είπε νά διάλεξης άλλο έθνος;
Τό ίδιο κάνει. Τό ένα φέρνει τ' άλλο. Έγώ δέ θά κοπιάσω νά βγώ άπό τό έθνος μου, μέ κουράζει ό κόπος αυτός, όπως μέ κουράζει καί τό νά έχω αδιάκοπα τό νου μου στό έθνος μου. Ό,τι και νά γίνη, νοιώθω πως δέν έχει νά βγώ άπό τό έθνος μου, λοιπόν τί ανάγκη νά τό συλλογίζωμαι; Έγώ είμαι καί πρέπει έγώ νά απλωθώ όσο παίρνει και δέ λογαριάζω τό έθνος μου, παρά τό πολύ γιά όργανο μου, άφού είναι κι άπακούμπι μου. Ακουμπώ επάνω του μά νά ξεπετάξω τά κλαριά μου. Μ' αρέσει νά ζώ μέσα στό έθνος μου γιά τόν εαυτό μου και ακουμπώντας επάνω του νά γίνωμαι πιό άνθρωπος, δηλαδή κάτι περισσότερο ή τελειότερο άπό τόν άνθρωπο.
— Ώστε ξεχνάς και σύ πως είσαι Έλληνας καί νοιώθεις μονάχα πως είσαι κάτι ζωντανό, ίσως άνθρωπος.
Και, όταν δέν έχω συνείδηση του έθνους μου, πάλι, θέλοντας και μή, Έλληνας είμαι καί ή ζωή μου μνήσκει ελληνική. Μά άλλο λέγω· ότι, χωρίς ν' αφήσω τό έθνος μου, μπορώ νά γίνω πιό άνθρωπος ούτε θά μ' έμποδίση ποτέ τό έθνος μου νά είμαι άνθρωπος ή νά γίνω πιό άνθρωπος, νά κάμω σκέψες αιώνιες, ίσως και αντεθνικές, ίσως και διαλυτικές κάθε κοινωνίας ή νά θαυμάζω ξένους πολιτισμούς και ξένες πατρίδες.
— Και άν μ' αυτά βλάφτεται ή πατρίδα σου;
Μπορεί ή ζωή μου νά βγή χρήσιμη γιά τό έθνος μου. Αν όμως βγή καί βλαβερή, δέ φταίω έγώ. Μά πιστεύω πως δέν μπορώ νά βλάφτω τό έθνος μου, όσο έχω συνείδηση του και θέλω νά μείνω Έλληνας. Όσο είμαι τέτοιος, όλες οί σκέψεις μου ύποτάζονται σέ κάποια πειθαρχία.
— Έγώ δέν καταλαβαίνω πώς μπορεί κανείς νά γίνεται πιό τέλειος άνθρωπος, όσο μνήσκει κολλημένος σ' ένα έθνος.
Καί γώ λέγω πως δέν μπορεί νά είναι άνθρωπος όποιος ξεχνά τήν καταγωγή του, όποιος δέν αναγνωρίζει τούς δεσμούς του και όποιος δέν είναι περήφανος γιά τό δικό του τόν πολιτισμό, που είναι ό εαυτός του όλος. Κάθε συνείδηση κάνει τόν άνθρωπο πιό άνθρωπο· γι' αυτό μ' αρέσει νά θυμάται ό καθένας άπό που βγήκε, που μεγάλωσε, ποιά τριγυρισιά τόν έζωσε καί τόν ανάθρεψε· μ' αρέσει νά διακρίνη κανείς τούς δεσμούς του και νά τούς παραδέχεται χωρίς γρίνιες· αυτό θά πή έλευτεριά καί ανθρωπιά....
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 3ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΥΠΑΤΖΟΝΙΑ ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ'' ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΧΗΜΙΚΑ...



Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

Με αφορμή την συμπλήρωση 97 χρόνων από την ανακήρυξη και αναγνώριση της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος (Π.Ε.Σ.) ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΕΙΝ διοργανώνει ανοικτή εκδήλωση για την Βόρειο Ήπειρο, την
Κυριακή 13 Μαρτίου 2011 στην πλατεία Λαού, έμπροσθεν του Ιερού Ναού Αγίου Βησσαρίωνος στην Λάρισα, στις 12 το μεσημέρι.

Θα πραγματοποιηθούν ομιλίες με ιστορικά στοιχεία για το φλέγον εθνικό μας θέμα και θα γίνει ενημέρωση για τον συνεχιζόμενο κατατρεγμό των αλύτρωτων αδελφών μας, Βορειο-Ηπειρωτών, με αποκορύφωμα την πρόσφατη (12 Αυγούστου 2010) εν ψυχρώ δολοφονία του Χιμαριώτη Εθνομάρτυρα Αριστοτέλη Γκούμα, επειδή μιλούσε ελληνικά!

Έχουν προσκληθεί και θα συμμετάσχουν βορειο-ηπειρωτικά και άλλα σωματεία, καλούνται δε όλοι οι Έλληνες να δώσουν δυναμικό παρών. Θα ακολουθήσει πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλεως Λαρίσης. 
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΘΕΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛ-ΣΑΛΕΧ:"ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ,ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΕΙ Η ΑΘΗΝΑ"!

Αν υπάρχει ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ σε αυτή τη χώρα,θα πρέπει να επέμβει αμέσως:


''Και τωρα ειναι αργά. Πλέον, οφείλουν να ενδώσουν στα αιτήματα των απεργών πείνας. Οφείλουν να προστατεύσουν τις ζωές των ανθρώπων αυτών που το μόνο που στην πραγματικότητα διεκδικούν είναι να τους δώσει το κράτος μια κάποια σημασία. Διότι τα αιτήματα τους μπορεί ως μαζικά να θεωρούνται έωλα, άλλα σε ατομικό επίπεδο είναι απολύτως λογικά και υφίσταται σχετική νομοθετική ρύθμιση για την ικανοποίηση αυτών. Οφείλουν δε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι Υπουργοί να προστατεύσουν την ελληνική κοινωνία και το κύρος της χώρας ε
ν γένει. Διότι είναι προφανές ότι εάν συμβεί το μοιραίο, εάν χάσει τη ζωή του κάποιος από τους απεργούς πείνας, θα ξανακαεί η Αθήνα και όχι μόνο - είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσει ως ντόμινο εξεγέρσεων από Παρίσι ως Λονδίνο και Βερολίνο. Θα γίνει ο δικός μας Mohamed Bouazizi. (Διότι στις δυτικές δημοκρατίες , απο οσο γνωρίζω, ουδείς πεθαίνει σε απεργία πείνας.) Κι όλα αυτά θα συμβούν επειδή κάποιος Υπουργός επιθυμεί να επιδείξει σκληρό πρόσωπο. Με ποια νομιμοποίηση άραγε;''

Τα παραπάνω γράφει στο προσωπικό της ιστολόγιο,επομένως δεν τίθεται θέμα για το αν είναι δικές της απόψεις!

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΥΘΕΙΑ,ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Η υπέρμαχος των λαθρομεταναστών και αναρχικών μας το λέει κατάμουτρα:Ή ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ "ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ" Ή ΞΑΝΑΚΑΙΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!!!

Και όχι μόνο αυτό,αλλά φτάνει στο σημείο να απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη!

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Κυβέρνηση,Αστυνομία και Υπηρεσίες Προστασίας του Πολίτη,θα πρέπει να επέμβουν άμεσα!

Επειδή όμως αμφιβάλλουμε για την αποτελεσματικότητα των παραπάνω-που ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τι γίνεται στο παρασκήνιο-ο καθένας καλείται να αναλάβει τις ευθύνες του:Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ!

πηγή
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP