ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ ΓΑΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ...ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ!!!

Εξέχουσα θέση ανάμεσα στα πολυάριθμα Καππαδοκικά έθιμα κατέχουν αυτά που αφορούν τον γάμο, μιας και αναγνωρίζεται η ζωτική του σημασία όχι μόνο ως θεμελίου της οικογένειας, της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους, αλλά και αυτής της κοινωνικής διάρθρωσης...
Έθιμα που αναδεικνύονται στο διάβα του χρόνου, που με αξιοσημείωτη συνοχή «μεταφέρουν» το γεγονός, συμβάλλουν στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων, την ενίσχυση της ομάδας...
Με μια αξιοθαύμαστη μοναδικότητα, αυτήν της «ράτσας», μιας παράδοσης αρχέγονης που ξεκινά από το «τότε», μη προσδιορισμένης μεν ακριβώς, ούτε καταγεγραμμένης βιβλιογραφικώς αλλά... αλλά τηρουμένης με θρησκευτική ευλάβεια, με αρχές, κανόνες και τύπους αναλλοίωτους στο διάβα του χρόνου από όλους, συστηματικά και αδιάλειπτα.
Βασικός σκοπός και επιδίωξη:
Μα η διατήρηση των πολύτιμων, η ενεργή συμμετοχή της κληροδοτημένης παράδοσης στο εκάστοτε σήμερα, η αποφυγή αλλοτρίωσης της εθνικής ταυτότητας, η αφομοίωση γνώσεων και αξιών πολλών γενεών...
Και το σημαντικότερο.
Θεωρούσαν και εξακολουθούν, ίσαμε σήμερα, τον γάμο ως ένα από τα κορυφαία γεγονότα της ζωής τους, σημαντικότατο σταθμό από τον οποίο εκπορεύονταν η χαρά και η ευτυχία, η δημιουργικότητα, η ζωντάνια της ζωής... Γι’ αυτό και τον ονόμαζαν και «χαρά»...
Αρχίζουμε λοιπόν την «περιήγησή» μας σε τούτα τα πολύτιμα, δεχόμενοι ως βασική αρχή πως «...η παράδοση είναι η άγνωστη χώρα από την οποία καταγόμαστε». Έτσι ως «άγνωστη» χώρα θα πρέπει πάντοτε να την εξερευνούμε, να τη μαθαίνουμε, να ανακαλύπτουμε τα όμορφα και ωραία, να μεταφέρουμε καταγεγραμμένες τις νέες γνώσεις...
Αλλά και ως χώρα καταγωγής θα πρέπει να την αγαπάμε.
Να βρούμε αυτά τα «πρέπει», τα «γιατί», τα «έτσι», τα «όχι», που στην πλειονότητά τους είχαν ως στόχο τη γυναίκα... αυτή την πολύπαθη ύπαρξη που τελούσε κάτω από ένα καθεστώς μιας ιδιότυπης βίας και καθωσπρεπισμού.
Και κάτι ακόμα.
Μια απάντηση οφείλουμε στον συχωρεμένο Αριστοφάνη όπου με περισσό, είναι αλήθεια, πάθος, μας ρωτά, «ποδαπώ το γένος άνθρωπε;» , δηλαδή και σε ελεύθερη μετάφραση, «από πού κρατά η σκούφια σου ρε άνθρωπε;». Λοιπόν, θεϊκέ Αριστοφάνη, είμαστε μιλέτι ρωμιών. ..ρωμιών Καππαδοκών, με ιστορία τόση όσο και η δικιά σου!

συνέχεια εδώ



Σεητατά-Ωνημά
Ομώνυμα τραγούδια με τα οποία χορεύονται αντικρυστοί γυναικείοι χοροί.
Οι χοροί χορευόταν μόνο απο παντρεμένες γυναίκες στους γάμους, οι οποίες σχημάτιζαν ζευγάρια η μία απέναντι απ'την άλλη.Το κεφάλι σκεπαζόταν με μαντήλι και μόνο τα μάτια μέναν ακάλυπτα.
Κατά την παράδοση το Γιολάχι φαράγγι,νότια της Βαρασού,αποτελούσε την δίοδο για τον κάτω κόσμοκαι αυτό ενισχύεται με το παλιό τραγούδι που κατά ενα έθιμο χόρευαν δυο παντρεμένες γυναίκες,με κινήσεις τρεμάμενες,μιμητικές του χαιρετισμού-αποχαιρετισμού και άλλαζαν ρυθμικά τις θέσεις.Ετσι θεωρούν οτι ο χορός παριστάνει τη συνάντηση της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης.
Τα λόγια είναι:
Σεήτα-τα,σεητα-τά
σο μέγαν το ρουσί
να μην 'πεσώσετσ,πεσώσετε
σου Χούναρη τον σπήλο..

Στο βίντεο το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας χορεύει για το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων .
Δάσκαλος : Δήμος Γκίκας
Μουσικοί : Άλκης Ζοπόγλου ( κανονάκι ), Σάκης Γιώργου ( ούτι ), Κυριάκος Πετράς ( βιολί )
Τραγούδι : Βαλάντης Ιωαννίδης