Νέα επίθεση αποπροσανατολισμού

Τις μέρες αυτές, βλέπουμε τον τρόπο που εξελίσσεται η στρατηγική της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, μέσα στο στημένο σκηνικό των επικείμενων την ερχόμενη Κυριακή, εκλογών ΟΤΑ.
Τα κόμματα που πρωταγωνίστηκαν στο έγκλημα της πτώχευσής μας, βλέποντας ότι η κοινή γνώμη δεν σκοπεύει να δώσει το «συγχωροχάρτι» που θέλουν και όλα δείχνουν ότι θα τους καταδικάσει στο «πρωτοδικείο» αυτών των εκλογών, ξεκίνησε μία νέα επίθεση αποπροσανατολισμού της.
Μετά την «επιχείρηση Ανασχηματισμός», με τη οποία κέρδισαν λίγο (αλλά πολύτιμο) χρόνο, βλέπουμε τώρα να αναπτύσσεται, σε όλο το πολιτικό σκηνικό, η επιχείρηση «Γενικές Εκλογές».
Την τελευταία εβδομάδα πριν από την ψηφοφορία, αλλά και τις αμέσως επόμενες των εκλογών, πρέπει η σκέψη των πολιτών να κατευθυνθεί προς άλλη κατεύθυνση από την απαξίωση και τον θυμό που την διακατέχει για τον ένοχο της φτώχειας τους.
Η συζήτηση έχει ήδη φουντώσει, μετά την πρώτη, τροχιοδεικτική βολή του Πρωθυπουργού, που εξαπέλυσε με μια θεαματική ομοβροντία διακαναλικού «διαγγέλματος», ώστε να στραφούν όλα τα μάτια και τα αυτιά (δηλαδή τα μυαλά) της κοινωνίας στο νέο θέμα που πρέπει να την απασχολήσει: «Θα έχουμε ή όχι Γενικές Εκλογές»;
Και το γαϊτανάκι του αποπροσανατολισμού, ξεκίνησε:
Απειλεί ή δεν απειλεί ο ΓΑΠ;
Ποιος το ξεκίνησε πρώτος; Ο Σαμαράς που σήκωσε την παντιέρα του «Μνημονίου, ή ο Γιώργος, έντρομος από το διαφαινόμενο αποτέλεσμα;
Αντέχει ή δεν αντέχει η χώρα μία εκλογική αναμέτρηση, τώρα, αυτή την ώρα που βρίσκεται «στο μάτι του κυκλώνα»;
Και άλλα πολλά έχουν αρχίσει να συζητούνται στα δημόσια fora , ακολουθώντας τη ροή της κατεύθυνσης των συζητήσεων, εκεί που την έστρεψε ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.Το ζητούμενο είναι να σωθεί το σύστημα...

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ένα πιο ψύχραιμο μάτι βλέπει ότι η αιτία της πτώχευσής μας, η κομματοκρατία*, συνεχίζει να βασιλεύει και καλά κρατεί.
(ήδη, τα spreads, εκτινάχτηκαν από την επόμενη ώρα του διακαναλικού «διαγγέλματος» του ΓΑΠ).
Με τη νέα αυτή επιχείρηση της προπαγάνδας, ταυτόχρονα με τον αποπροσανατολισμό από το κυρίως πρόβλημα της φτωχοποίησης της κοινωνίας, επιτυγχάνεται και η συσπείρωση των οπαδών των κομμάτων που, σίγουρα, κάτι θα αποφέρει στην ενίσχυση του επιθυμητού «συγχωροχαρτιού».
Μ’ ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια.
Υπάρχει κι ένα «τρίτο τρυγόνι» που πετά στον ουρανό. Είναι η συντόμευση του χρόνου της πρωθυπουργίας του ΓΑΠ. Το έργο του, ήταν πράγματι εξαιρετικά επίπονο.
Ποτέ η χώρα, από συστάσεως του νέου Ελληνικού κράτους, δεν συνθηκολόγησε και δεν παράδωσε Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά της σε αλλοεθνείς, πράγμα που έκανε ο ΓΑΠ με την υπογραφή του περιβόητου ¨Μνημονίου¨, γεγονός που κι αυτό εντάσσεται στα πλαίσια της κομματοκρατίας. Προκειμένου το κόμμα να εδραιωθεί στις καρέκλες της κυβερνητικής εξουσίας (για την κατάληψη της οποίας έκανε και είπε τα μύρια όσα), δεν δίστασε ούτε την ψυχή του (τον Σοσιαλισμό) να αποτάξει, ούτε τη χώρα να ορφανέψει από την κυριαρχία της επί της Εθνικής της Οικονομίας.
Το ίδιο, όπως ομολόγησε, δια του αρχηγού της, στη Βουλή, κατά την ψήφιση του «Μνημονίου», θα έκανε και η ΝΔ.

* κομματοκρατία: η πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί «κρατούσα άποψη» καθ’ όλο το διάστημα της μεταπολίτευσης, στην τρέχουσα πολιτική πρακτική. Αποτελεί την δεσπόζουσα αιτία της πτώχευσης.
Περισσότερα για την κομματοκρατία, στοhttp://hkommatokratia.blogspot.com

 του Όθωνα Ιακωβίδη

το είδαμε εδώ