ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ 13/12/1943

Το πρώτο χρονικό για την τραγωδία

Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Εν Αθήναις τη 28/12/1943

Η καταστροφή των Καλαβρύτων είναι τελεία. Η φωτιά έχει ερειπώσει τα πάντα. Από τα 360 σπίτια της πόλεως έχουν μείνει περί τα 15, από τα άλλα δεν έχουν μείνει παρά οι τέσσαροι τοίχοι. Δεν εσώθησαν ούτε οι εκκλησίες ούτε τα σχολεία. Σχεδόν ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός της πόλεως πλην των αγοριών κάτω των 14 ετών και των γερόντων άνω των 80 ετών έχει χαθή δια ομαδικής εκτελέσεως. Υπάρχουν οικογένειαι που έχασαν δύο, τρία και τέσσερα πρόσωπα. Δημόσιοι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, δικαστικοί, τραπεζιτικοί υπάλληλοι, ιερείς, υπέστησαν την ιδίαν τύχην. Αι γυναίκες και τα παιδιά των Καλαβρύτων, που εσώθησαν από τη φωτιά, εις την οποίαν παρεδόθη το σχολείον της πόλεως, όπου ήσαν κλεισμένες, σπάζοντας τις πόρτες και τα παράθυρα, έθαψαν τους άνδρας των με τα ίδια τους τα χέρια. Είναι άστεγες, χωρίς ρουχισμόν, γιατί όλα εκάησαν, και χωρίς απολύτως τίποτε από τα απαραίτητα της καθημερινής ζωής. Δεν τους έμεινε παρά ό,τι εφορούσαν.

Ολέθριος ρόλος των κομμουνιστών

(Χρονικόν 1941 - 1944, Εθνική Αντίστασις και Εθνική Μειοδοσία - Τόμος Β', σελ. 261, Αχιλλεύς Κύρου και Κύρος Κύρου)

Εις την τραγωδίαν των Καλαβρύτων οι κομμουνισταί διεδραμάτισαν, διά μίαν ακόμη φοράν, τον ολέθριον ρόλον των. Διότι όχι μόνον υπήρξαν οι αίτιοι της Γερμανικής επιδρομής αντιποίνων, αλλά και διότι απέφυγαν, παρά το γεγονός ότι αι ανταρτικαί ομάδες των κατείχον τας δεσποζούσας της μαρτυρικής κωμοπόλεως λοφοσειράς, να ρίψουν έστω και ένα πυροβολισμόν εναντίον των προσεγγιζουσών Γερμανικών δυνάμεων, έστω και επ'ολίγας ώρας προβάλοντες αντίστασιν, ώστε να δοθή ο χρόνος εις τους Καλαβρυτινούς να διαφύγουν εις την πλησίον ορεινήν περιοχήν. Πολλά ελέχθησαν σχετικώς με την "ολιγωρίαν" αυτήν των κομμουνιστών, δεν είναι δε ολίγοι εκείνοι που υπστήριξαν, ότι η αδράνεια των εκεί δυνάμεων του Ε.Λ.Α.Σ. ωφείλετο εις το ότι ο πληθυσμός των Καλαβρύτων ήτο ακραιφνώς εθνικόφρων...

 

το είδαμε εδώ