Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Αποκαλύπτεται και … ξαναθάβεται ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της αρχαίας Αγοράς των Αθηνών!!!



Λίγα μνημεία των αρχαίων  Αθηνών, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, αναφέρει ο Θουκυδίδης στην ιστορία  του. Από αυτά ακόμη λιγότερα έχουν βρεθεί και υπάρχουν μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους της ασφυκτικά χτισμένης σύγχρονης πόλης. Αν κάποιος μας ρωτούσε: «Ποια στάση πρέπει να έχουμε προς αυτά τα μνημεία εμείς οι σημερινοί  Έλληνες;» Η απάντηση είναι προφανής: «Να τα διαφυλάξουμε ως κόριν οφθαλμού.  Να τα αναδείξουμε και να τα προβάλλουμε με κάθε τρόπο».

Ένα τέτοιο μνημείο είναι ο βωμός των 12 θεών, που ήταν η καρδιά της αρχαίας Αγοράς των Αθηνών.
 Η αξία του δεν σταματάει στο ότι οι Αθηναίοι τον θεωρούσαν την καρδιά της αρχαίας Αγοράς, το κέντρο της αρχαίας πόλης, και το σημείο από το οποίο μετρούσαν τις αποστάσεις (όπως η πλατεία Συντάγματος σήμερα).  Από τον Θουκυδίδη γνωρίζουμε και το  πότε και το ποιός δώρισε στην πόλη του. Ήταν ο Πεισίστρατος ο νεώτερος , ο εγγονός του περίφημου τυράννου των Αθηνών που το δώρισε το 522 π.Χ. για να μείνει  στην αιωνιότητα το γεγονός ότι εκείνη την χρονιά είχε αναλάβει το ύπατο αξίωμα της πόλης κράτους των Αθηνών, αυτό του επωνύμου άρχοντος.

Η Αθηναϊκή γη διαφύλαξε επί αιώνες τα κατάλοιπα του σημαντικού μνημείου. Τα έφεραν στο φως το 1935 οι ανασκαφές των Αμερικανών αρχαιολόγων στην αρχαία Αγορά.


Ποιά ήταν η αρχική μορφή του μνημείου; Ἐνας περίβολος, σχήματος  τετραγώνου με πλακόστρωση και  στο μέσον του ο βωμός αφιερωμένος στους 12 θεούς. Γύρω του υπήρχαν βάσεις αγαλμάτων με αναθέσεις   Αθηναίων πολιτών.

Πού βρίσκεται ο βωμός των 12 θεών;

Η μία γωνία του περιβόλου, βρίσκεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς και μπορεί ο επισκέπτης να το δει. Το υπόλοιπο μνημείο βρίσκεται κάτω από τις γραμμές του ηλεκτρικού στο διάστημα μεταξύ των σταθμών Μοναστηρακίου-Θησείου.

Πώς εξηγείται αυτό, να είναι δηλαδή ένα μέρος του μνημείου ορατό και το υπόλοιπο θαμμένο κάτω από τις γραμμές του τρένου;  Εξηγείται, διότι όταν έγιναν οι γραμμές επί Τρικούπη δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη οι συστηματικές ανασκαφές στην αρχαία Αγορά (ξεκίνησαν το 1931).  Σήμερα, πάνω από 2.500 χρόνια από τότε που ανέθεσε το μνημείο  ο Πεισίστρατος και  πάνω από έναν αιώνα από τότε που έγιναν οι γραμμές και με πλήρη γνώση για το τι κρύβεται από κάτω τους, οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν με αφορμή τον εκσυγχρονισμό των γραμμών αποκάλυψαν στο σημείο αυτό το υπόλοιπο τμήμα του μνημείου με το πλακόστρωτό του. Τι ενθουσιασμός να το σκέφτεται κανείς!

Και τι θα κάνει η πολιτεία για να αναδείξει το μνημείο; Ακούγεται πως δεν θα κάνει απολύτως τίποτα όπως άλλωστε προκύπτει και από το ότι το αρχαιολογικό εύρημα έχει περάσει στα ψιλά γράμματα των ειδήσεων. Αντίθετα θα το ξαναθάψει κάτω από τις γραμμές του τρένου. Οι γραμμές θα επισκευαστούν και ο βωμός θα θαφτεί. Αυτήν την τύχη επιφυλάσσει η πολιτεία που σε κάθε ευκαιρία, και μάλιστα προς τους ξένους κόπτεται για τους αρχαίους προγόνους και για την αθάνατη κληρονομιά τους.

Το μνημείο πρέπει να διατηρηθεί στο φως, εις θέαν όλων. Είναι υποχρέωσή μας προς τον εαυτό μας, προς τα παιδιά μας και προς τον υπόλοιπο κόσμο και μάλιστα του δυτικού πολιτισμού του οποίου οι ρίζες καυχιόμαστε ότι βρίσκονται εδώ.

Ν.Μ. - πηγή

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP