Σε ποιά πατρίδα, σε ποιό Σύνταγμα και σε ποιόν λαό θα ορκιστεί η νέα κυβέρνηση;

Αν όλοι τούτοι που χθες προσπάθησαν να κερδίσουν το δικό τους θλιβερό ρόλο στην επικοινωνιακή παράσταση, μοχθούσαν αληθινά για το καλό αυτού του λαού...
θα ανέκοπταν το εφιαλτικό έργο του προσκυνημένου πρωθυπουργού τους. Δε θα διευκόλυναν την ολοκλήρωση των καταστροφικών και αντεθνικών του επιλογών με τις βολικές παραιτήσεις τους

Γράφει ο Reporto

Το βέβαιο είναι πως και αυτή η (νέα;) κυβέρνηση υπήρξε προϊόν μιας επικίνδυνης αρχηγοκεντρικής πολιτικής αγυρτείας.

Ένας πολιτικά αφερέγγυος πρωθυπουργός…

Ένα επικίνδυνο επικοινωνιακό δημιούργημα με μηδενική πλέον πολιτική αξιοπιστία…
Ένας πολιτικός έκπτωτος μέσα στο ίδιο του το κόμμα, πλήρως απαξιωμένος και χρεοκοπημένος στη συνείδηση της Ελληνικής κοινωνίας, δεν είχε το θάρρος να κάνει το αυτονόητο.

Και το αυτονόητο ήταν να στρέψει το πιστόλι με το οποίο επί μήνες απειλούσε την κοινωνία ολόκληρη, στον κρόταφό του, και να απαλλάξει οριστικά τον τόπο μας από τη θλιβερή και ντροπιαστική πολιτική του παρουσία.

Σ ένα κρεσέντο υποκρισίας τόσο ο ίδιος όσο και οι κομπάρσοι του πολιτικού ραγιαδισμού που στήριξαν τις αποφάσεις του και τις επιλογές του, ανακάτεψαν τα πλέον μπαγιάτικα πολιτικά υλικά για να δημιουργήσουν ένα φρεσκοσερβιρισμένο κυβερνητικό σχήμα, προσβλέποντας στην «αναβαθμισμένη» πολιτική εξαπάτηση.

Οι «αποστάτες» και οι «ήρωες» σφιχταγκαλιάστηκαν...

Οι «αποφασισμένοι» και οι «φοβισμένοι» συμπορεύτηκαν…

Οι του «πατριωτικού» συνοδοιπόρησαν με κείνους της «ρευστής εθνικής συνείδησης» με ένα και μόνο στόχο:

Το πλιάτσικο της κυβερνητικής εξουσίας…

Την παράταση ζωής στον επί της ουσίας έκπτωτο κυβερνητικό θίασο…

Και την απρόσκοπτη και χωρίς ανακοπές συνέχιση της εντεταλμένης υπηρεσίας που σύσσωμοι ανέλαβαν να εκτελέσουν, με στόχο τη διασφάλιση των νταβατζήδων, την καταβαράθρωση της Ελληνικής κοινωνίας, και την υλοποίηση του εφιαλτικού κοινωνικού project της παγκόσμιας διακυβέρνησης και την πλανητική εφαρμογή του με όχημα την πολύπαθη Ελληνική κοινωνία.

Πίσω από τις μεγαλοστομίες των «ανταρτών» και τα φανφαρόνικα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των παραιτημένων, αυτή η αλήθεια δεν είναι καθόλου εύκολο να αποσιωπηθεί.

Οι φωνές «διαμαρτυρίας» έκριναν τη …μαεστρία της πολιτικής εξαπάτησης και όχι την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Οι «συνειδήσεις» του καθωσπρεπισμού, απέδωσαν τις βουλευτικές έδρες στο κόμμα που τις εξέλεξε και όχι στην κοινωνία που τις ανέδειξε και που επένδυσε σε ελπίδα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Αν όλοι τούτοι που χθες προσπάθησαν να κερδίσουν το δικό τους θλιβερό ρόλο στην επικοινωνιακή παράσταση, μοχθούσαν αληθινά για το καλό αυτού του λαού, θα ανέκοπταν το εφιαλτικό έργο του προσκυνημένου πρωθυπουργού τους. Δε θα διευκόλυναν την ολοκλήρωση των καταστροφικών και αντεθνικών του επιλογών με τις βολικές παραιτήσεις τους.

Αν όλοι αυτοί οι «ιστορικοί» και οι «πατροπαράδοτοι» «ηγέτες» είχαν ένα δράμι έγνοιας για το αύριο αυτής της κοινωνίας που καταδυναστεύεται, δε θα κατέφευγαν στην επίκληση της «ευθύνης» προκειμένου να ολοκληρωθεί το έγκλημα, αλλά θα ανέτρεπαν με τρόπο παραδειγματικό τον πρωτεργάτη αυτής της γενικευμένης καταστροφής, και θα τον οδηγούσαν στο Γουδί εκεί που είναι και ο τελευταίος πολιτικός προορισμός του.

Όμως δεν το έκαναν…

Τίποτε απ όλα αυτά δεν έκαναν. Γιατί για τίποτε απ όσα υποκρίνονται δε νοιάστηκαν πραγματικά.

Γι αυτό και είναι όλοι τους το ίδιο συνένοχοι, το ίδιο συνυπεύθυνοι, απόλυτα ταυτισμένοι στο έγκλημα σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας.

Σήμερα ο νέος θίασος δόθηκε στη δημοσιότητα. Σε λίγο θα ορκιστεί.

Σε ποια πατρίδα άραγε; Σ αυτήν που ξεπουλάνε καθημερινά στο χρηματιστήριο των νταβατζήδων;

Σε ποιο Σύνταγμα άραγε; Σε κείνο που τσαλαπάτησαν και μετέτρεψαν σε πατσαβούρα για να προωθήσουν τις εθνοκτόνες τους πολιτικές;

Στο όνομα ποιού λαού άραγε; Σ αυτόν που καταδικάζουν καθημερινά στη δυστυχία, την αβεβαιότητα και σε ανομολόγητες εθνικές συμφορές που ακόμη δεν τολμάμε ούτε να τις φανταστούμε;