Βαριά σκιά πολέμου πάνω από την Ευρώπη
που γίνεται κήνσορας της καταστροφής για να εξυπηρετήσει τα σχέδια του και τα συμφέροντα της Γαλλίας.
Χθες, ούτε ο πολωνός υπουργός Εξωτερικών, από την καρδιά της Γερμανίας, το Βερολίνο, δεν έκλεισε τα μάτια μπροστά στη κρίση στην ευρωζώνη λέγοντας ότι «Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω».
Οι Financial Times σε άρθρό τους με τίτλο «Βαριά σκιά πολέμου απλώνεται πάνω από την Ευρώπη» περιγράφουν την ζοφερή πραγματικότητα και τη δεινή οικονομική κατάσταση που παρασύρει σαν ντόμινο μία μία τις χώρες. «Θα μπορούσε η κατάσταση να γίνει κακή; Εννοώ πολύ κακή –όπως λέμε Μεγάλο Κραχ ή παγκόσμιος πόλεμος; Ένα κατακλυσμιαίο γεγονός από εκείνα που η γενιά μου έμαθε να πιστεύει ότι ανήκουν μόνο στα βιβλία Ιστορίας;» αναρωτιέται ο αρθρογράφος.
«Το βέβαιο είναι ότι στην Ευρώπη πλανάται ένα κακό προαίσθημα» λέει με νόημα.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι μεγάλος. Οι απειλές για χρεοκοπίες κρατών και διάλυση του ευρώ αυξάνονται –και μαζί τους αυξάνονται οι απειλές κατάρρευσης τραπεζών, κοινωνικού πανικού, βαθιάς ύφεσης και μαζικής ανεργίας. Κάτι σαν την σύγχρονη εκδοχή του Μεγάλου Κραχ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως σύνολο, είναι η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη –οπότε το οικονομικό χάος αναπόφευκτα θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Θα παγώσει το εμπόριο και θα απειλήσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το μάθημα του Μεγάλου Κραχ του ’30 είναι ότι η παγκόσμια ύφεση αποδυναμώνει τις δημοκρατίες, προκαλεί αύξηση ριζοσπαστικών νέων πολιτικών δυνάμεων και, εντέλει, κλιμακώνει τον κίνδυνο διεθνούς σύρραξης.
Όπως είναι φυσικό οι εντάσεις θα αυξάνονταν και εκτός της Ευρώπης, καθώς η διεθνής οικονομία θα χειροτέρευε. Οι αλλαγές στις ισορροπίες δυνάμεων με την Ασία θα επιταχύνονταν, με την ανερχόμενη Κίνα να αντιμετωπίζει μια αποδυναμωμένη Αμερική. Στην Κίνα όσο και στην Αμερική, ο εθνικισμός και ο προστατευτισμός θα αύξαναν την επιρροή τους λόγω της οικονομικής κρίσης.
«Αυτά τα σενάρια δεν είναι απίθανα» σημειώνει ο αρθρογράφος. «Ωστόσο, παρά τους παραλληλισμούς, και πάλι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιστρέφουμε στο ’30. Και υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι μάλλον θα γλιτώσουμε.
Πρώτον, είναι η ίδια η γνώση για το τι πήγε στραβά 80 χρόνια πριν, ίσως βοηθήσει τους πολιτικούς να αποφύγουν τα ίδια λάθη. Η επίμονη έμφαση της Κίνας στην ανάγκη μιας «ειρηνικής ανέλιξης» οφείλεται σε ένα βαθμό στην γνώση των φριχτών σφαλμάτων που έκανε η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας.
Δεύτερον, υπάρχει το λογικό επιχείρημα ότι τα 66 χρόνια ειρήνης ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και τα αναπτυσσόμενα έθνη από το 1945, είναι το αποτέλεσμα της προόδου του πολιτισμού μάλλον, παρά ένα τυχερό γύρισμα στον κύκλο της παγκόσμιας ιστορίας.
Τέλος, ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει ως σημείο αναφοράς ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο αφθονίας απ’ όσο στο ’30. Σε ένα οικονομικό κραχ, ο κόσμος μπορεί και πάλι να χάσει τις αποταμιεύσεις, τη δουλειά και το σπίτι του, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να πέσει σε απόλυτη ένδεια. Ως εκ τούτου, ίσως είναι λιγότερο επιρρεπής σε πολιτικό φονταμενταλισμό. Η οικονομία της Λετονίας συρρικνώθηκε 18% το 2009 αλλά στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκαν στην εξουσία δύο κεντρώα κόμματα. Στην Ισπανία η ανεργία είναι ήδη πάνω από 22% και πάνω από 45% μεταξύ των νέων, όμως τις πρόσφατες εκλογές κέρδισε ένα κεντροδεξιό κόμμα».
Τέλος καταλήγει ότι αν και ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης είναι πολύ πραγματικός, δεν πιστεύω ότι κινδυνεύουμε να κυλήσουμε σε πόλεμο. Όμως, ίσως αυτό οφείλεται απλώς στην έλλειψη φαντασίας κάποιου που ήταν αρκετά τυχερός ώστε να μεγαλώσει σε μια εποχή απαράμιλλης ειρήνης και αφθονίας» λέει με νόημα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου