Η αναγνώριση δεν επαρκεί

του Νίκου Λυγερού

Ο προβληματισμός της γαλλικής νομοθεσίας περί ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας δείχνει την οδό που πρέπει να ακολουθήσουμε και στην Ελλάδα όχι μόνο για την γενοκτονία των Εβραίων, των Αρμενίων αλλά και των Ποντίων. Η αναγνώριση δεν επαρκεί για...

να καταπολεμηθεί η γενοκτονία της μνήμης. Η αναγνώριση είναι απλώς το πρώτο βήμα της διαδικασίας διόρθωσης. Το πρόβλημα δεν είναι μια ειδική αναγνώριση μιας γενοκτονίας αλλά όλες. Η νέα απόφαση της γαλλικής βουλής έρχεται να συμπληρώσει ένα νομοθετικό κενό. Διότι υπήρχε μια διαφορά αντιμετώπισης μεταξύ της γενοκτονίας των Εβραίων και της γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ είναι και οι δυο αναγνωρισμένες από τη Γαλλία. Για την πρώτη υπήρχε και υπάρχει βέβαια ο νόμος Gayssot από το 1990, ενώ για τη δεύτερη μια πρόταση που είχε γίνει πριν μερικά χρόνια δεν είχε γίνει αποδεκτή. Τώρα με την απόφαση της βουλής δεν υπάρχει μόνο ένας ειδικός στόχος, αλλά ένας γενικός διότι αφορά όλες τις αναγνωρισμένες γενοκτονίες. Η ίδια μεθοδολογία μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, όπου έχουν αναγνωριστεί η γενοκτονία των Εβραίων μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η γενοκτονία των Αρμενίων το 1984 και η γενοκτονία των Ποντίων το 1994. Με μια νέα απόφαση από το ελληνικό κοινοβούλιο ανάλογη από αυτή που πάρθηκε από τη Γαλλία, θα είχε μια άμεση εφαρμογή σε όλες αυτές τις γενοκτονίες. Με αυτόν τον τρόπο ακολουθούμε σε ένα γενικό πλαίσιο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας.

Υπάρχει το πλαίσιο του Ουμανισμού για να υποστηρίζει αυτό το πεδίο δράσης. Δεν πρέπει όμως να ξεχάσουμε τη σχέση του Ουμανισμού με τον Ελληνισμό. Επιπλέον αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η αναγνώριση καθώς το δείχνει η ιστορία των πρόσφατων ετών δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τη γενοκτονία της μνήμης, διότι υπάρχουν ακόμα και τώρα προσπάθειες για να αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν αυτές οι γενοκτονίες. Η αναγνώριση δεν απαγορεύει τέτοιου είδους πράξεις διότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να την υποστηρίζει. Και αυτό επιτρέπει στη βαρβαρότητα και στη φρίκη να βρίζουν τα θύματα, τους επιζώντες και τους δίκαιους παρουσιάζοντάς τους ως απλώς υπερασπιστές μιας άλλης εκδοχής της ιστορίας. Η αδιαφορία μας τους βοηθά. Και μόνο η ποινικοποίηση μπορεί να τους προστατέψει.

Σημείωση egersis: Από την άλλη μεριά η ποινικοποίηση της άρνησης της οποιασδήπωτε γενοκτονίας εμπεριέχει κινδύνους για ευρύτερη ποινικοποίηση της Ελευθερίας του Λόγου.