ΤΟ ΕΠΑΜ ΤΕΛΕΙΩΣΕ: ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ;

Η οικονομική κρίση που οδηγεί στην κατάρρευση τον καπιταλισμό, υπάρχει και αναπτύσσεται αντικειμενικά, πέρα και ξέχωρα απο τις όποιες ενέργειες κάνουν οι διεθνείς αντιδραστικές στρούγκες της παγκοσμιοποίησης. Το υπεραντιδραστικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική τύχη….

Μέσα απο την δίνη που δημιουργεί η...

 κατάρρευση της Ε.Ε είναι πλέον φανερό ότι οι «φωστήρες»που διαχειρίζονται τις τύχες της, διάλεξαν την Ελλάδα για να ξεκινήσουν την άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαϊκών λαών..

Ο ελληνικός λαός μετά τα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκε, άρχισε να αφυπνίζεται και να κατεβαίνει στους δρόμους. Στην αρχή ακολουθώντας τις παραδοσιακές ηγεσίες συνδικαλιστικές και κομματικές. Γρήγορα αποδείχτηκε ιδιαίτερα μετά τα τραγικά γεγονότα της Μαρφίν, ότι οι παραδοσιακές ηγεσίες ανήκαν πλέον στο παρελθόν. Ήταν ανεπαρκέστατες. Αυτό έγινε αντιληπτό αμέσως απο μεγάλα τμήματα του λαού που είχαν ενεργοποιηθεί. Εδώ δεν είχαμε να κάνουμε πλέον με την ικανοποίηση «κάποιων συνδικαλιστικών αιτημάτων», την διεκδίκηση «κάποιων αυξήσεων»(που και γι’ αυτά έστω ποτέ δεν πάλεψαν πραγματικά το ΚΚΕ και ο Σύριζα) αλλά είχαμε να κάνουμε με την αντιμετώπιση του φάσματος της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης…. Τα ζητήματα που έμπαιναν πλέον «επί τάπητος», ήταν η αλματωδώς αυξανόμενη ανεργία, άρα πρώτα και κύρια το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, η Ευρωζώνη, και η ίδια η συμμετοχή της χώρας στην Ε. Ε, όσο και η αποστολή στον διάολο του Δ.Ν.Τ και του απατηλού και επαχθούς χρέους. Αυτά είναι σήμερα τα ποδάρια που έχει το 4ο Ράϊχ, η νέα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα….

Όμως αυτό (δηλαδή η ανεπάρκεια των παραδοσιακών αριστερών ηγεσιών) δεν έγινε αντιληπτό μονάχα απο τον Ελληνικό λαό. Έγινε επίσης κατανοητό και απο τα διεθνή αντιδραστικά επιτελεία. Τα οποία και φρόντισαν να προετοιμαστούν ανάλογα εν όψει των καινούργιων εξελίξεων. Έτσι ξιφούλκησε και «έβαλε την Σπίθα για ν’ανάψει την φωτιά» ο Μίκης, έτσι εμφανίστηκε μέσα απο το πουθενά η «εκτυφλωτική προσωπικότητα» του Καζάκη στα διάφορα μίντια,κι’έτσι «έσκασε και μύτη» η «Real Democracy Now». Μόνο που την φωτιά απο την σπίθα που άναψε ο Μίκης την ήθελε μέσα σε απόλυτα ελεγχόμενο κλίβανο, η «εκτυφλωτική προσωπικότητα» του Καζάκη στην λίγη διάρκεια της τριβής της με τμήματα του οργισμένου κόσμου μοιάζει πλέον με το αμυδρό φως χιλιοχρησιμοποιημένου σπαρματσέτου, όσο για την «Real Democracy Now» εξαερώθηκε μέσα απο τις «στημένες λαϊκές συνελεύσεις»της κάτω πλατείας.

Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι μέσα σ’ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, έγινε αρκετή ζημιά. Χιλιάδες ανιδιοτελείς απλοί άνθρωποι που έτρεξαν στο πρώτο κάλεσμα του Μίκη εγκλωβίστηκαν, και πάρα πολλοί απογοητεύτηκαν. Αυτό ήταν το πρώτο κύμα της λαϊκής αγανάκτησης το οποίο έπεσε πάνω στον πρώτο λιμενοβραχίονα (λέγε με Μίκη) του ελληνικού αστικού μπουρδέλου. Ο Καζάκης, ( πρωτοπαλλήκαρο του πρώτου λιμενοβραχίονα) απετέλεσε το δεύτερο ανάχωμα. Πλαισιωμένος απο καριερίστες της χειρότερης πάστας, οι οποίοι επίσης πέρασαν απο τον Μίκη (Κυπριώτηδες κ.λ.π) ανέλαβε το θεάρεστο έργο να απογοητεύσει ότι καλό απέμεινε απο τις Σπίθες. Και τα κατάφερε. Ο Καζάκης όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια, τα κάνει έχοντας πλήρη επίγνωση. Ότι ακριβώς έκανε και ο Μίκης «λανσάροντας» στις Σπίθες τον Δημητροκάλλη με σκοπό να τις διαλύσει εντελώς, το ίδιο ακριβώς θέλει να κάνει και ο Καζάκης με το ΕΠΑΜ. Στο τέλος αγκαλιάστηκε με τον Παπαθεμελή(!) τον Παπανικόλα, τον Αϋφαντή, και δεν ξέρω με ποιους άλλους ακόμα θα συνεχίσει. Τι άλλο χρειάζεται να κάνει για να καταλάβουμε;

Την « Real Democracy Now» την πήραν εργολαβία οι συνασπισμιοανταρσιαζόμενοι. Οι γνωστοί «αντιρατσιστούληδες». Η «έμπειρη»Πέμπτη Φάλαγγα του 4ου Ράϊχ, οι οποίοι όλο το καλοκαίρι προσπάθησαν να μπούν σφήνα στις χιλιάδες του κόσμου που μαζευόταν στο πάνω μέρος της πλατείας, και εν μέρει τα κατάφεραν σπέρνοντας δήθεν «επαναστατική» θολούρα. Αν κοντά σ’όλα αυτά προσθέσουμε και κάποια «πολιτικά ψώνια» που μέσα στη γενική σύγχυση άρχισαν να «ιδρύουν» διάφορα «μέτωπα», τότε συμπληρώνεται η εικόνα μέσα στην οποία κινήθηκε η αυθόρμητη αντίδραση του Ελληνικού λαού απέναντι στα πρώτα χτυπήματα που δέχτηκε απο τους δωσίλογους κυβερνώντες. Αυτή την σύγχυση και την απογοήτευση επέτεινε το γεγονός ότι 5-6 διμοιρίες ΜΑΤατζήδων μπορούσαν να διαλύουν 100ντάδες χιλιάδες συγκεντρωμένων στο Σύνταγμα με τα χημικά, ποντάροντας στην έλλειψη στοιχειώδους έστω οργάνωσής τους…….

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΤΙ;
Από δώ και πέρα ωστόσο τι γίνεται; Αυτό το ερώτημα αφορά τους πάντες. Αφορά εμάς εδώ στο «ΠΑΤΑΡΙ», αφορά όσους ήταν ή είναι ακόμα στο ΕΠΑΜ, αφορά όλο τον κόσμο που έχει πλέον καταλάβει μέσα απο την πρόσφατη πείρα του, ότι ο μόνος δρόμος που υπάρχει πλέον, είναι η αδιάλλακτη πάλη μέχρι την τελική νίκη.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι είμαστε και πάλι στο ίδιο σημείο που βρισκόμασταν πριν ο κόσμος κατακλύσει αυθόρμητα την πλατεία συντάγματος, αλλά και πολλές πλατείες σ’όλη την Ελλάδα. Ότι βρισκόμαστε στην ίδια αφετηρία. Από μια πρώτη ματιά αυτό φαίνεται σαν να είναι σωστό. Ωστόσο αυτή την φορά ο κόσμος βρίσκεται στην αφετηρία έχοντας την εμπειρία του τελευταίου χρόνου που ήταν αρκετά πλούσια.

Και πρώτα- πρώτα «καθάρισε» με τους διάφορους μεσσίες. Πρόσφατα ο Θεοδωράκης επιχείρησε να επαναλάβει τα ίδια που έκανε με την Σπίθα. Ανακοίνωσε την ίδρυση του ΕΛΑΔΑ. Ο ίδιος, με το ίδιο επιτελείο, και τον ίδιο πολιτικό στόμφο. Αυτή την φορά όμως ο κόσμος δεν…..μάσησε. Το ξαναείδε το έργο πολύ πρόσφατα. Ο Μίκης απέμεινε μόνος. Αυτός, οι υπασπιστές του, και κάποια υπολείμματα που έχουν μείνει απο την Σπίθα. Τα ίδια θα πάθει και ο Καζάκης( και ο όποιοσδήποτε Καζάκης) επιχειρήσει να παρουσιάσει και πάλι τις παλιές «γνωστές»συνταγές. Γιατί εμφάνιση «μεσσία» ο οποίος εξακολουθεί επί της ουσίας να έχει την ίδια πολιτική που έχει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει περίπτωση να ευδοκιμήσει. . Ας το πάρουν επί τέλους χαμπάρι όλοι τους….

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιες μορφές θα πάρουν οι εξελίξεις απο δώ και πέρα. Το σίγουρο είναι ότι μετά τις εκλογές(αν τελικά γίνουν) θα βρεθούμε μπροστά σ’αυτό που όλοι ονομάζουν κοινωνική έκρηξη. Τα αντιδραστικά επιτελεία, δείχνουν και πάλι ότι διαθέτουν οξυδέρκεια. Η «Real Democracy Now» καλεί και πάλι τον κόσμο στις 12 του Μάη στο Σύνταγμα. Αναμφίβολα ξέρουν να μαγειρεύουν προτού πεινάσουν. Ωστόσο αυτή την φορά πρέπει να πάρουν απο το κίνημα την κατάλληλη απάντηση.

Κι’ εδώ βρίσκεται το ζήτημα. Χρειάζεται ξεκάθαρη και τολμηρή πολιτική πάνω στα βασικά ζητήματα τα οποία έχουν γίνει βραχνάς για τον Ελληνικό λαό. Χωρίς μισόλογα, και χωρίς καθημερινές κωλοτούμπες.

Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, η έξοδος απο την Ε.Ε, και η επιστροφή στην δραχμή καθώς και η κατάργηση του επαχθούς χρέους, είναι οι βασικές προϋποθέσεις πάνω στις οποίες μπορεί να στηριχτεί η πάλη για μια άλλη πολιτική απο δώ και πέρα, με την ανάλογη(με βάση αυτή την πολιτική) οργάνωση. Γιατί η δομή και η εσωτερική λειτουργία της κάθε οργάνωσης βρίσκεται πάντα σε ευθεία αναλογία με τους στόχους που αυτή έχει, με το κατά πόσο αυτοί οι στόχοι αγκαλιάζονται απο τις μάζες και με το κατά πόσο σε τελευταία ανάλυση παλεύονται με θάρρος και αποφασιστικότητα…

Μεταλληνός από το patari.org