Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου στην Ελλάδα και η Αργεντινή

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Εδώ και αρκετά χρόνια είναι σε εξέλιξη η αποδυνάμωση των εθνικών κρατών, κυρίως μέσω της αλλοτρίωσης των εθνών και της προσπάθειας εφαρμογής του λεγόμενου πολυπολιτισμικού μοντέλου (αυτό που προσπάθησε να εφαρμόσει στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, καθιστώντας την ελκυστικό προορισμό για...
εκατομμύρια λαθρομετανάστες), με κυρίαρχο ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία των γνωστών και μη εξαιρετέων Μ.ΚΥ.Ο. αλλά και «προοδευτικών» κομμάτων που εξ αντικειμένου λειτουργούν ως δεκανίκι στην υλοποίηση αυτών των πολιτικών. Και στην Ελλάδα, δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλά απ’ αυτά!
Ένας άλλος τρόπος αποδυνάμωσης των εθνικών κρατών και του ρόλου τους στο διεθνές σύστημα, είναι η υποδούλωσή τους δια της δημιουργίας δυσβάστακτου εξωτερικού χρέους και του ξεπουλήματος κρατικών οργανισμών, τραπεζών και εταιρειών στρατηγικής σημασίας, που ακολουθεί στη συνέχεια δια της επιβεβλημένης οδού των «ιδιωτικοποιήσεων».
Τέλος, τη χαριστική βολή δίνει στα εθνικά κράτη και τη λεγόμενη εθνική κυριαρχία η συμμετοχή τους σε υπερεθνικούς οργανισμούς, ιδιαίτερα μάλιστα σε εκείνους που η συμμετοχή απαιτεί την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Οι «κακές γλώσσες» και οι συνομωσιολόγοι θεωρούν πάντως ότι πίσω από αυτήν την ιστορία της αλλοτρίωσης των εθνών και της αποδυνάμωσης των εθνικών κρατών, κρύβονται πλανητικά οικονομικά -και όχι μόνο- συμφέροντα, που επιδιώκουν αυτό που λέγεται παγκόσμια διακυβέρνηση, ταπεινός δούλος της οποίας δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου ευθαρσώς και με κάθε επισημότητα ακόμα και μέσα στο πολύπαθο Ελληνικό Κοινοβούλιο (το τί έχουν ακούσει οι τοίχοι αυτού του κτιρίου δε λέγεται, από το ευχαριστώ τους Αμερικανούς, του κ. Σημίτη, μέχρι την παγκόσμια διακυβέρνηση με δημοκρατικές διαδικασίες (!!!) του Γιώργου Παπανδρέου).
Αν θέλει κανείς να βάλει στο κάδρο τις χώρες-μοντέλα, όπου εφαρμόστηκε το σχέδιο αυτό, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας τέτοιος σχεδιασμός, μπορούμε να πούμε αβίαστα ότι η Ελλάδα δικαιούται προνομιούχο θέση, αφού το εξωτερικό της χρέος είναι σε δυσθεώρατα ύψη, η χώρα παραμένει οικονομικά ζωντανή όντας υπό απόλυτη εξάρτυση από εξωτερική βοήθεια, το ξεπούλημα οργανισμών και εταιρειών στρατηγικής σημασίας, όπως του τομέα της ενέργειας, είναι σε πρώτη προτεραιότητα, ενώ ήδη έχουν εκχωρηθεί κυριαρχικά δικαιώματα στην Ε.Ε., όπως ο έλεγχος των συνόρων, η ισχύς του ευρωπαϊκού έναντι του εθνικού δικαίου και το δικαίωμα έκδοσης (εθνικού) νομίσματος. Εκεί που «υστερεί»η χώρα μας είναι ο πολυπολιτισμός, αφού, παρά τις προσπάθειες άλωσης των πανεπιστημιακών εδρών ιστορίας από «προοδευτικούς» ακαδημαϊκούς δασκάλους που έχουν αλλεργία απέναντι σε έννοιες όπως πατρίδα, έθνος, εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, αντίσταση, παράδοση, ελληνική γλώσσα, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ελληνικών «προοδευτικών» κομμάτων και της …φίλης Τουρκίας για δημιουργία πολυάριθμης μουσουλμανικής μειονότητας σ’ ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να επιμένει ελληνικά, μέχρι που σημαντικό μέρος της σκέπτεται να ψηφίσει το κόμμα της Χρυσής Αυγής, έτσι, από αντίδραση και από πείσμα σε όλους αυτούς τους αρνησιπάτριδες και τους πάτρονές τους.
Τη στιγμή λοιπόν που συμβαίνουν όλα αυτά, τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, με τεράστιες ευθύνες διαχρονικά της πολιτικής ηγεσίας αλλά και των ίδιων των πολιτών, και τη στιγμή που η Ευρώπη, προς στιγμήν τουλάχιστον, δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει τις κινήσεις εκείνες που θα αναστήσουν το ημιθανές αν όχι ήδη νεκρό ευρωπαϊκό όραμα, στη μακρινή Αργεντινή γίνονται κοσμογονικές αλλαγές, αλλαγές που κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση από το συρμό της παγκόσμιας πραγματικότητας.
Πριν όμως αναφερθούμε στις αλλαγές αυτές, καλό είναι να θυμηθούμε ότι η Αργεντινή, πριν οδηγηθεί στην πτώχευση, επιχείρησε έναν ατυχή πόλεμο στις Νήσους Μαλβίνες (για τους Άγγλους Φώκλαντς), το 1982, ένας πόλεμος που οδήγησε στην πτώση της χούντας τον επόμενο χρόνο και στην αποκατάσταση της δημοκρατίας. Οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις επιχείρησαν να ανασυγκροτήσουν την οικονομία της Αργεντινής κυρίως μέσω του εξωτερικού δανεισμού. Στη συνέχεια, για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο του υπερπληθωρισμού (ο πληθωρισμός τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε φθάσει το 5.000%), με την υπόδειξη του ΔΝΤ, που ήταν εκεί από το 1991, για οικονομοτεχνική βοήθεια (sic), υιοθέτησαν και πάλι το πέσο, τη φορά αυτή όμως με ισοτιμία ένα προς ένα με το δολάριο. Μετά από μια περίοδο σταθερότητας και ευημερίας και αφού το σκληρό νόμισμα ευνοούσε τις εισαγωγές και εξαφάνιζε την παραγωγική βάση (σας θυμίζει τίποτα;), το εξωτερικό χρέος της Αργεντινής εκτινάχτηκε στα ύψη, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί σε στάση πληρωμών και στην πτώχευση, το 2002.
Έκτοτε έγιναν πολλά, που δεν χωρούν και εκφεύγουν ίσως της υπόθεσής που θέλουμε να αναπτύξουμε στο άρθρο μας. Όμως ενδιαφέρον παρουσιάζουν αυτά που γίνονται τους τελευταίους μήνες στην Αργεντινή, που προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω της τα βαρίδια και τα κακά που της επισώρευσε η πτώχευση.
Πρώτα απ’ όλα η πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντεζ ντε Κίρσνερ, αμέσως μετά την εγχείρηση καρκίνου του θυρεοειδούς, τον προηγούμενο Φεβρουάριο, κατήγγειλε διεθνώς την αποστολή ενός αγγλικού αντιτορπιλικού και ενός πυρηνικού υποβρυχίου στις Μαλβίνες, θέλοντας να δείξει ότι το θέμα των νησιών αυτών δεν θεωρείται λήξαν για την Αργεντινή.
Το καλό όμως για τη Δύση και για την παγκόσμια κοινότητα η αναρρωνύουσα πρόεδρος της λατινοαμερικάνικης αυτής χώρας, μας το φύλαγε για το Πάσχα, αφού τότε ανακοίνωσε ότι εθνικοποιείται η άλλοτε κρατική εταιρεία πετρελαίων YPF, που είχε ιδιωτικοποιηθεί, με την ισπανική πετρελαϊκή εταιρεία Repsol να είναι κάτοχος του 57% των μετοχών της. Συγκεκριμένα η επίσημη ανακοίνωση έχει ως εξής: «H YPF θα περάσει σε ποσοστό 51% στον έλεγχο του κράτους της Αργεντινής. Στις μετοχές της εταιρείας που θα εθνικοποιηθούν, το 51% θα ανήκει στο εξής στο κράτος της Αργεντινής και το 49% θα κατανέμεται στις πετρελαιοπαραγωγές επαρχίες».
Οι αντιδράσεις της Ισπανίας και της Ε.Ε. ήταν σκληρές, όμως αυτό δεν φαίνεται να πτοεί την κυβέρνηση της Αργεντινής, που υποστηρίζεται από έναν κεντροαριστερό συνασπισμό*, και φέρεται αποφασισμένη να επιχειρήσει να περάσει από το Κογκρέσο, σχετικό νόμο με τον οποίο το κράτος θα αποσπάσει ποσοστό 51% από τη Repsol, επικαλούμενο τον στρατηγικό ρόλο που έχει η ενέργεια για την επιβίωση και την ασφάλεια της χώρας. Να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί η εθνικοποίηση της αεροπορικής εταιρείας Aerolíneas Argentinas και του ιδιωτικού ασφαλιστικού οργανισμού ANSES, από την ίδια κυβέρνηση το 2008.
Το γεγονός αυτό, δεν απασχόλησε και πολύ την ελληνική κοινή γνώμη ούτε τα κόμματα, που παραμένουν εγκλωβισμένα σε ένα στείρο μνημονιακό ή αντιμνημονιακό παραλήρημα, τη στιγμή που πατρίδα μας ετοιμάζεται να κατοχυρώσει την πιο προνομιακή θέση στο κάδρο των διαλυμένων εθνικών κρατών.
Κατά την άποψή μας, τις δυο εβδομάδες που απομένουν για τις εκλογές, αυτό που θα πρέπει να είναι στο επίκεντρο των προεκλογικών συζητήσεων, μαζί με την προστασία των συμφερόντων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, είναι η θωράκιση και η προστασία του εθνικού κράτους που λέγεται Ελλάδα, για να μην φθάσουμε στο σημείο μετά από μερικές δεκαετίες, όπως γίνεται στην Αργεντινή, να εθνικοποιούμε κρατικές εταιρείες, όπως τα Ελληνικά Πετρέλαια, που ήδη ξεπουλήθηκαν, και τη ΔΕΠΑ, που ετοιμάζεται να ξεπουληθεί, τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα ετοιμάζεται να μπει στη «λέσχη» των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, χωρίς να διαθέτει κρατικές εταιρείες στο χώρο της ενέργειας. Γίνεται;
*Κυρίως στη Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται η ιδεολογία του αριστερού εθνικισμού, που εκδηλώνεται κυρίως σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, εθνικού πατριωτισμού και εθνικοποιήσεων ζωτικής σημασίας οργανισμών. Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα κόμματα συναγωνίζονται το ένα το άλλο στο ξήλωμα της ελληνικής παιδείας, του ελληνικού έθνους και της πατρίδας.
Σάββας Καλεντερίδης
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο blog infognomon και την εφημερίδα “Δημοκρατία”. Τα άρθρα του κου Καλεντερίδη αναδημοσιεύονται στο Freepen.gr κατόπιν δικής του αδείας.
freepen.gr

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP