Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Είμαστε bloggers. Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι.

Τελικά το κατεστημένο «Σύστημα» καθοδήγησης της Κοινής Γνώμης δεν μπορεί να ησυχάσει με τίποτα όσο έχει τα blogs απέναντί του. Με διάφορους τρόπους κατά το παρελθόν έχει προσπαθήσει να βάλει χέρι στο διαδίκτυο, αλλά απέτυχε. Πρόσφατα έριξαν στην πιάτσα την ιδέα της αδειοδότησης των blogs, μέσα από τα δικαστήρια (βλ. Με άδεια των δικαστηρίων τα blogs;).  Όταν όμως είδαν ότι αυτή η ιδέα συνάντησε την κάθετη αντίδραση του διαδικτύου και το χλευασμό, άλλαξαν το τροπάριο.
Τώρα πετάνε άλλη ιδέα. Τώρα έβαλαν μπροστά τα λεγόμενα δημοσιογραφικά blogs σαν....
«Δούρειο Ίππο» στο χώρο των bloggers. Δεν έχουν προφανώς αντιληφθεί τι εκτίμηση έχουν τα δημοσιογραφικά blogs μεταξύ των bloggers. Οι bloggers δεν είναι σαν τους πολιτικούς που τρέμουν μπροστά στο δημοσιογράφο και γλύφουν. Μπορεί οι bloggers να τα διαβάζουν για να παίρνουν κάποια είδηση από αυτά ή να διασκεδάζουν με το ξεκατίνιασμα που κάνουν για το χώρο τους, αλλά επί της ουσίας ουδόλως τους επηρεάζουν, όπως αντίθετα επηρεάζουν τα ΜΜΕ πολιτικούς και πολίτες.
Διαβάσαμε λοιπόν ότι δεν θέλουν τώρα το διαδίκτυο φιμωμένο. Θέλουν λέει να προχωρήσουν στην αναγνώριση μιας ισοτιμίας μεταξύ bloggers και παραδοσιακών ΜΜΕ. Τώρα διαρρέουν μέσω των δημοσιογραφικών blogs ότι θέλουν να κάνουν μια «Ενωση Διαχειριστών Διαδικτύου», άλλο ένα δηλαδή κομματικό συνδικαλιστικό όργανο, και σαν αιτιολογία βάζουν δήθεν την ασφαλιστική κάλυψη και τις παροχές που έχουν οι δημοσιογράφοι. Ως τυράκι στη φάκα ρίχνουν δήθεν την κρατική διαφήμιση, για να τσιμπήσουν οι ελεύθεροι bloggers και να αρχίσουν να τρέχουν τα σάλια τους.  Οι άνθρωποι είναι απίστευτοι. Θέλουν να κάνουν και τους bloggers κρατικοδίαιτους, σαν τον εαυτό τους.
Όλα αυτά ονομάζονται κίνητρα και απώτερο σκοπό έχουν να βγάλουν τους bloggers από τη ανωνυμία.
Αυτό εδώ το blog αν και είναι επώνυμο και δεν έχει λόγους να φοβάται την κατάργηση της ανωνυμίας, εντούτοις λέει:
1) Δεν θέλουμε καμία ασφάλιση.
2) Δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι.
3) Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι, ούτε θέλουμε τα προνόμιά τους.
4) Δεν θέλουμε διαφημίσεις. Έχουμε ένα προσωπικό ημερολόγιο και κάνουμε το κέφι μας, μοιραζόμενοι με κάποιους φίλους ιδέες και αντιπαραθέσεις και αυτό ανήκει στην απόλυτη σφαίρα της ελευθερίας μας.
5) Τα δημοσιογραφικά blogs είναι σε όλους γνωστά στο διαδίκτυο και αντιμετωπίζονται από τους bloggers ως on line ΜΜΕ. Ας κάνουν λοιπόν οι κάτοχοί τους οποιαδήποτε συνδικαλιστικό όργανο θέλουν, ας ασφαλιστούν οι εργαζόμενοι σ’ αυτά, ας πάρουν διαφημίσεις και άλλες διευκολύνσεις και ας αφήσουν ήσυχους τους ελεύθερους ανθρώπους να εκφραστούν όπως θέλουν.
6) Δεν εκπέμπουμε ανοιχτά όπως τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αλλά είμαστε ηλεκτρονικά βιβλία που πρέπει να επιλέξει ο αναγνώστης να τα ανοίξει και να τα διαβάσει.

Το διαδίκτυο δημιουργήθηκε από την ανάγκη ελεύθερης έκφρασης και επικοινωνίας μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, επώνυμων και ανώνυμων και θα παραμείνει τέτοιο.

Όσες απαρχαιωμένες και οπισθοδρομικές ενέργειες και αν επιχειρηθούν, θα αποτύχουν.

Απορούμε πάντως πως μια κυβέρνηση με ιδεολογία την παγκόσμια διακυβέρνηση, θέλει να βάλει έλεγχο στο διαδίκτυο σε τοπικό επίπεδο!!!

πηγή

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP