Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΟΔΟΜΑΧΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΘΗΣ

Την Δευτέρα αργά το βράδυ,την ώρα που η αστυνομία έδινε μάχη και κυνηγούσε οπαδούς από την Δεκελείας μέχρι το Γκύζη,κάπου στο κέντρο γινόταν πραγματική οδομαχία μεταξύ μεταναστών.

Στην περιοχή του Αγίου Παύλου πίσω από την Βάθης,15 περίπου Σομαλοί με λοστούς και ρόπαλα κυνηγούσαν έναν Αλβανό,και όπου αυτός έβλεπε ανοικτό κατάστημα προσπαθούσε να μπει μέσα για να σωθεί.Στην προσπάθεια τους να τον πιάσουν,έσπαζαν και τα μαγαζιά,τα οποία ανήκουν σε άλλους μετανάστες,Μαροκινούς και Αλγερινούς.
Από αυτά τα μαγαζιά ξεπήδησαν οι ιδιοκτήτες μαζί με θαμώνες κρατώντας μαχαίρια,σπασμένα μπουκάλια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανένας.
Τελικά στην οδό Ακομινάτου,άρχισαν οι οδομαχίες σώμα με σώμα...


Σομαλοί να έχουν κάτω τον Αλβανό και να τον χτυπάνε αλύπητα,οι δε Μαροκινοαλγερινοί να δέρνουν τους Σομαλούς,αυτοί να απαντάνε και να γίνετε το σώσε.Σε κάποια φάση ήρθε η αστυνομία,ένα περιπολικό,το οποίο την έκανε λίγο πιο πέρα με ελαφρά πηδηματάκια.Κάλεσε όμως ενισχύσεις,οι οποίες ήρθαν και ήταν από ότι είχε απομείνει από την ομάδα ΔΙΑΣ στο λεκανοπέδιο,μιας και σχεδόν όλη η δύναμη είχε απορροφηθεί στο κυνήγι των χουλιγκάνων .
Τελικά τα παιδιά της ΔΙΑΣ προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή την αιματηρή συμπλοκή των μεταναστών,μπαίνοντας και οι ίδιοι στην μάχη.
Δεν έχω ξαναδεί να πέφτει τόσο ξύλο ποτέ στην ζωή μου.Τα γκλοπ,τα ρόπαλα και τα λοστάρια ανεβοκατέβαιναν  με κινηματογραφικούς ρυθμούς και ένα σύννεφο σκόνης είχε καλύψει τα πρόσωπα και τα κορμιά όσων συμμετείχαν σε αυτή την οδομαχία.Το μόνο που μπορούσε να διακρίνει κάποιος καθαρά ήταν το κόκκινο χρώμα του αίματος,που έβγαινε έπειτα από κάθε επιτυχημένο χτύπημα πανω στα κορμιά των πιο αδύναμων,ή των πιο απρόσεκτων "πολεμιστών του δρόμου".
Συλλήψεις ή προσαγωγές δεν ξέρω αν έγιναν,γιατί δεν μπόρεσα να μείνω άλλο στην περιοχή,που είχε γίνει πραγματική Καμπούλ από την ένταση και τις πέτρες που εκτόξευαν δεξιά και αριστερά.
ΕΥΧΟΜΑΙ μόνο στους αστυνομικούς να είναι όλοι υγιείς και να μην έχει πάθει κανένας τους τίποτα.

Σχόλιο αυτό που σας περιέγραψα πιο πάνω το είδα με τα ίδια μου τα μάτια,το κακό είναι πως το είδε και ο 6 χρόνος γιος μου,την ώρα που επιστρέφαμε σπίτι...
Περιττό να σας πω πως ένιωσα ντροπή και οργή συνάμα για όλα αυτά που βιώνουμε όλοι μας,όσοι αποφασίσαμε να παραμείνουμε στα πατρικά μας στο κέντρο της Αθήνας.
Κώστας.

Ο προσωπικός μου φίλος που έστειλε το μήνυμα είπε πολύ λιγότερα από όσα συνέβησαν.
Κρατάω όμως και κάτι που δεν θα το δημοσιεύσω,αλλά οφείλω όμως να σας ενημερώσω για την στάση των ΜΜΕ γενικότερα.Το θέμα δεν το έχει προβάλει κανένας,προτίμησαν να σας ταϊσουν με τον οπαδικό σανό των χτεσινών επεισοδίων στην Δεκελείας.
Αυτό πουλάει βλέπετε περισσότερο και δεν χαλάει και την πολυπολιτισμική τους μανέστρα...

πηγή

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP