Ο 'Ανθρωπος......της Αποχής

ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ''ΤΑΜΠΟΥΡΙ'' ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΧΟΥΝ...

Ζούμε σήμερα στον καιρό ενός διαφορετικού είδους οργανικού όντος, αυτό του ανθρώπου της Αποχής που είναι ο άνθρωπος-έμπορος, ο μαζα-άνθρωπος, ο άνθρωπος καταναλωτικό αντικείμενο, ο άνθρωπος των υλικών αγαθών και ανέσεων προηγμένων σε τελικό στόχο και προοπτική.

Το παρελθόν τού είναι βουβό . Το μέλλον δεν τον απασχολεί. Το παρόν του είναι το «βασίλειο του κανείς» των εμπορικών κέντρων που του χαρίζουν την ψευδαίσθηση της εντατικότητας και της πλησμονής. Είναι ο άνθρωπος του Big Brother, X Faxtor. Είναι άνθρωπος του “Αγρότης μόνος Ψάχνει”, αλλά αυτός δεν ψάχνεται ποτέ. Οι αξίες έχουν μικρύνει. Η γη έχει στενέψει και πάνω της χοροπηδάει ο άνθρωπος της Αποχής που τα μικραίνει όλα. Η ράτσα του είναι άφθαρτη, όπως του ψύλλου. Ο άνθρωπος αυτός ειρωνεύεται τα πράγματα που ξεφεύγουν από την φιλοδοξία του και την ευφυΐα του, οι οποίες είναι καθαρά και ουσιαστικά υπολογιστικές: «Αγάπη; Δημιουργία; Πάθος; Αγώνας; Ένταση; Ελπίδα; Απελπισία;...Τι είναι αυτά»; Έτσι ρωτά ο άνθρωπος της αποχής και κλείνει πονηρά το μάτι ήσυχος, ασυνείδητος και ευτυχής. Την ημέρα των εκλογών κάθισε σπίτι του, πήγε για φραπέ και έτσι απάλλαξε τον εαυτό του από την ανάγκη να σκεφτεί, να τολμήσει. Σιχαμερή εικόνα μιας ηλίθιας χαμέρπειας. Είναι ο νάνος, που παριστάνει δημόσια τον άθεο ή τον κοσμοπολίτη ή τον διεθνιστή, τον απογοητευμένο, τον αγανακτισμένο και τεντώνεται να φθάσει σε ύψος ώστε να φανεί γίγαντας.
...

Ο άνθρωπος της Αποχής είναι αυτός που διακινδυνεύει λιγότερο Δεν μετρά την αξία της πολιτικής με την έντασή της αλλά με το τι θα κερδίσει από αυτήν. Δεν αναρωτιέται τι θα μπορέσει να δώσει στην πολιτική αλλά τι μπορεί να πάρει απ’ αυτήν. Ξέρει την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος του είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι η μετριότητα του Μοντερλάν, ο παλιάνθρωπος του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, ο άχρηστος του Θουκυδίδη, ο φαύλος του Αριστοτέλη ο άνθρωπος-πυγμαίος προσεχτικός στο να προφυλαχτεί από κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι ο άνθρωπος του “τα θέλω όλα”. Είναι ο άνθρωπος της μνησικακίας, του παιγνιδιού των καμμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας..

Είναι ο άνθρωπος του «τίποτα», ο απολιτικός, ηθικά και πνευματικά ανάπηρος. Έχει μεταμορφωθεί σε σκουλήκι που όταν το πατάνε ζαρώνει και μετά παραπονιέται πώς το ποδοπατούν.


Ταμπούρι

Σημείωση egersis: Tο άρθρο αναφέρεται στη πλειοψηφία των απεχόντων και όχι σε όλους. Ας μην σπεύσουν να παρεξηγηθούν Συναγωνιστές που δεν ανήκουν στη παραπάνω κατηγορία αλλά απείχαν συνηδειτά.