Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Τελικά υπάρχει πουθενά ελπίδα ή πάμε για φούντο;

Ο τίτλος είναι από σχόλιο που είδα εδώ και θα κάνω ένα κόπο να μοιραστώ έδω δυο πραγματάκια μαζί σας για το θέμα.

Όταν έγιναν οι εσωκομματικές στη Ν.Δ είχαμε γράψει τη θέση μας εδώ και ξεκάθαρα λέγαμε πως όποιος κι αν εκλεγεί ο ρόλος του είναι να πουλήσει ελπίδα και να απογοητεύσει. Σήμερα, ένα χρόνο μετά και την εκλογή του Σαμαρά λέμε το ίδιο.

Πριν λίγες μέρες είδα ένα σχόλιο στο facebook που έλεγε: ''Αναζητείται ηγέτης να αναλάβει την αναγέννηση της Ελλάδας''. Απάντησα με το παρακάτω: ''Αναζητούνται πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να διαολοστείλουν τους πολιτικάντηδες. Με πράξεις....όχι με λόγια''.

Το Σάββατο που μας πέρασε δημοσίευσα το άρθρο: Αναζητώντας έναν Πούτιν, έναν Λοχία ή τέλoς πάντων έναν σωτήρα....Eκεί τονίζω χαρακτηριστικά:
Ας είμαστε σοβαροί. Αν ο καθένας από εμάς αρνείται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα κανείς δεν θα το κάνει για μας. Όπως πριν την επανάσταση του 1821 που οι Έλληνες ανέμεναν τους ξένους να τους βοηθήσουν. Ξεσηκώθηκαν όμως όταν πήραν απόφαση να βάλουν τέλος στις ψευδαισθήσεις και τα κατάφεραν. Ας βάλουμε λοιπόν κι εμείς τέλος στις ψευδαισθήσεις κι ας μην περιμένουμε κανέναν σωτήρα. Μόνοι μας θα σωθούμε φτάνει να το θέλουμε και να κουνηθούμε απ το καναπέ.

Για να έρθω τώρα στην ερώτηση της ανάρτησης. Ελπίδα υπάρχει όσα υπάρχουν Έλληνες που αντιστέκονται στη λαίλαπα. Αν περιμένετε κάποιον άλλον εκτός από σας (έναν πολιτικό, έναν Στρατιωτικό, έναν Μητροπολίτη, έναν Δικαστή, έναν Επιχειρηματία ή τον οποιονδήποτε) για να πειστείτε για το αν υπάρχει ελπίδα τότε δεν είστε παρά πρόβατα που περιμένετε το σφύριγμα του τσοπάνη για να κουνηθείτε και τη γκλίτσα του για να τρέξετε.

Μην περιμένετε κανέναν. Κάντε αυτό που πρέπει. Όπως το έκαναν στον Άγιο Παντελεήμονα και πέτυχαν να ξεβρομίσουν τη πλατεία τους και να αναγκάσουν το κράτος να στείλει μέχρι και το Παπούλια και τον Συριζώνυμο, τις κεφαλές των πλέων επίσημων θεσμών για όσους ακόμα δεν αντιλήφθηκαν τη διάσταση του ζητήματος, για να κάνουν κήρυγμα περί συνύπαρξης και ανεκτικότητας με τους λαθρομετανάστες και άλλα τέτοια φαιδρά.

Στο τέλος τέλος αν είναι να ''πάμε για φούντο'', να τελειώσουμε δηλαδή ως Έθνος θα γίνει ώντας αντιστεκόμενοι. Αντιστεκόμενοι στη πράξη με όποιο τρόπο κι αν χρειαστεί κι όχι θεωριτικολογώντας. Αλλά όπως και στο παρελθόν που κάποιοι νόμιζαν πως ξεμπέρδεψαν με τους Έλληνες και διαψεύστηκαν οικτρά έτσι και τώρα.

Γιατί οι Κολοκοτρώνηδες σας εξεπέρασαν και σας επέβαλαν ό,τι δεν επιθυμούσατε. Κι αν ψάχνετε να βρείτε γύρω σας Κολοκοτρώνηδες ψάχνετε λάθος. Στο καθρέφτη κοιτάχτε κορόιδα!

4 σχόλια:

Ανώνυμος 15 Δεκεμβρίου 2010 στις 3:50 π.μ.  

η μονη ελπιδα πλεον να περισωσει την κατασταση ειναι η χρυση αυγη.
φασιστες ξεφασιστες, ναζι ξεναζι δεν εχει καμια σημασια πλέον.
οπλιστειτε,ενταχτειτε στη χα ειτε συμφωνειτε ειτε διαφωνειτε μαζι της και να ειστε ετοιμοι να σκοτωσετε εκατομυρια ξενους, αναρχοκομουνιστες και καθεστωτικους πουστοδημοκρατες αλλιως ελλας τελος για παντα...

Unknown 15 Δεκεμβρίου 2010 στις 4:36 π.μ.  

Εσύ που λες πως ελπίδα είναι η Χρυσή Αυγή είσαι ενταγμένος στη Χρυσή Αυγή; Αν όχι δεν κατάλαβες τίποτα απ αυτά που θέλω να πω. Και δεν με ενδιαφέρει το μέσο που αγωνίζεται καθένας τούτη τη κρίσιμη ώρα.

anti-anti 15 Δεκεμβρίου 2010 στις 2:09 μ.μ.  

Χαίρομαι που το σχόλιο μου έγινε έναυσμα για το άρθρο σου. Και μάλιστα συμφωνώ σε αυτά που λες και μου αρέσει ο πατριωτισμός σου. Θα ήθελα όμως πιο σαφείς προτάσεις και λύσεις. Θέλω να πω, ότι στο σημείο που έχουμε φτάσει, δεν αρκεί το να λέμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι γενικώς.
Και μία γενική εξέγερση είναι κάτι που δεν το βλέπω για την ώρα.

Θα ήθελα να έχω πιο άμεσες προτάσεις, αλλά με έχει κυριεύσει μια απογοήτευση, κυρίως λόγο του δικομματισμού και της διαιώνισης αυτής της άρρωστης κατάστασης με τον κόσμο να προσκυνάει ή ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.

Δεν θέλω να προσβάλω κανέναν. Υπήρξα και εγώ πρόβατο και οπαδός κόμματος.

Αλλά φτάνει πια. Δεν πάει άλλο.

Unknown 15 Δεκεμβρίου 2010 στις 3:32 μ.μ.  

Δε νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που δεν έχει φάει ''σφαλιάρες'' από κόμματα. Κι αν υπάρχουν είναι εξαιρέσεις στο κανόνα. Ούτε εγώ βεβαίως αποτελώ εξαίρεση....

Όσο για το τι να κάνουμε που είναι το προκείμενο ο καθένας μπορεί να κάνει πολλά. Από το να έρθει σε επαφή με πατριωτικές οργανώσεις και να συμμετάσχει σε δράσεις, μέχρι να οργανώσει πυρήνα αντίστασης στη γειτονιά του. Άλλος είναι ικανός στο να γράφει κείμενα και δεν μπορεί να συμμετέχει σε δράσεις. Άλλος μιλάει κάθε μέρα με κόσμο στο δρόμο ή στο χώρο εργασίας του και τους ξυπνάει.Όλοι είναι χρήσιμοι σε κάτι. Με το να μας παίρνει από κάτω και να τα παρατάμε δε βγαίνει τίποτα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP