Μία “επέτειος”....

Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια τον Δεκέμβρη 2008 ξεκίνησε η ποιο άγρια καταστροφή που είδε η Ελλάδα μετά τον πόλεμο. Συστηματική, οργανωμένη, κατευθυνόμενη. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν τα γεγονότα εκείνα . Δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν η αδυναμία μας και η παράλυση μας. Έχουν την προέλευσή τους στις αρχές που στηρίζεται το καθεστώς της Δημοκρατίας 74.

Η ουσία αυτού του καθεστώτος είναι μία κίβδηλη και ανέντιμη ιδέα περί δημοκρατίας. Το καθεστώς, απορροφημένο από το ένστικτο αυτοσυντήρησης και την θέληση του να δημιουργεί διαρκώς επιδιώξεις και συμφέροντα, νόθευσε την λειτουργία της δημοκρατίας και διαστρέβλωσε και την έννοια της ελευθερίας, προσδίδοντας σε αυτήν ένα έξ ολοκλήρου αρνητικό
περιεχόμενο. Η ελευθερία με την οποία ζούμε, είναι ουσιαστικά η ελευθερία ανεξέλεγκτης δράσης για το χρήμα και τις ιδεολογίες, δηλαδή η ελευθερία καταστροφής της Ελλάδας. Αυτού του είδους η ελευθερία είναι περιορισμένη. Είναι το ίδιο το καθεστώς! Αλλά είναι ελευθερία καταστροφική, που σε τελικό σκοπό αποστερεί την έννοια της ελευθερίας από το πραγματικό της νόημα, όπως ακριβώς η λειτουργία του καθεστώτος αποστερεί τους Ελληνες απο το θεμελιώδες δικαίωμα τους, να ακουσθεί η
φωνή τους. Γιατί καθιστά απραγματοποίητο το βασικό, το θετικό χαρακτηριστικό της ελευθερίας, που προσδιορίζει την αληθινή ελευθερία, δηλαδή το να είμαστε κύριοι στον τόπο μας.

Η "παθητική" ελευθερία της σημερινής δημοκρατίας μας αφαιρεί τελικά από την ελευθερία το πλαίσιο επί του οποίου μπορεί να πραγματοποιηθεί. Έχει μεταλλαχθεί σε μία τυπική ελευθερία που σκοτώνει την πραγματική. Είμαστε ελεύθεροι, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη έχουμε τον τρόπο να αποφασίζουμε, όλα γίνονται ερήμην. Αποφασίζονται ζωτικά πράγματα για το
έθνος μας πχ μονοτονικό από ένα νυσταλέο κοινοβούλιο που βιάζεται να τελειώσει το θέμα γιατί οι βουλευτές έχουν κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα σε κάποιο σκυλάδικο πολυτελείας ή βιάζονται να πάνε βόλτα με το κότερο.Έτσι τοποθετημένη η ελευθερία καταστρέφεται αφ' εαυτής: καταστρέφει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα, δεν μπορεί να πραγματοποιήσει απολύτως τίποτα.

Η προσωπική ελευθερία που υπόσχεται η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι απεριόριστη, αφού χάνεται μέσα στην αναρχία και εκμηδενίζει την ελευθερία του άλλου. Εξ άλλου, η πολιτική ελευθερία δεν πρέπει να έχει σαν σκοπό την εκμηδένιση της εθνικής ανεξαρτησίας, ούτε πρέπει να καθιστά αδύνατη την εξάσκηση της ελευθερίας του Έθνους. Οι σημερινές ιστορικές συνθήκες πρέπει να μας οδηγήσουν στο να δώσουμε κάποιο εθνικό περιεχόμενο στο ορισμό των δικαιωμάτων του πολίτου: "η ελευθερία συνίσταται στην δυνατότητα να γίνεται ότι δεν βλάπτει τον άλλο". Σήμερα, η λέξη ελευθερία είναι κούφια και θα παραμείνει κούφια εκτός αν η ελευθερία αφήσει ανέπαφο το απαράγραπτο δικαίωμα του Εθνους να ενεργεί και αυτό σαν ελεύθερο πρόσωπο.

Στο όνομα της αληθινής ελευθερίας, της ελευθερίας του Έθνους, κατηγορούμε την κίβδηλη ελευθερία, την ελευθερία της αγοράς, του χρήματος και των ιδεολογιών, όπως ακριβώς στο όνομα της αληθινής δημοκρατίας, αυτής που εκφράζει την θέληση των Ελλήνων, κατηγορούμε την κίβδηλη δημοκρατία, αυτήν που αλλοιώνει την θέληση του λαού και θέλει με το έτσι θέλω, με συνωμοτικό, αυταρχικό τρόπο να επιβάλλει πραξικοπηματικά την μετάλλαξη του Έλληνα σε άλλο είδος.

Πρέπει να ανοικοδομήσουμε εξ ολοκλήρου το Έθνος μας. Δεν πρέπει μόνο να το προφυλάξουμε από την εισβολή του ξένου τρόπου σκέψης και την σεχταριστική μεταπρατική επιστήμη των ζητιάνων και ερημοσπιτών Βερέμη, Λιάκου, και ΣΙΑ, αλλά πρέπει να μας ανήκει ένα πρόσωπο μία αποστολή.
Έτσι μόνο μπορούμε να του ξαναδώσουμε την χαμένη του ζωή. Όπως ακριβώς μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να εγγυηθούν την εθνική ανεξαρτησία, κατά τον ίδιο τρόπο μόνο μία εθνική ιδέα, μία νέα εθνική θέληση είναι ικανή να απαλείψει το έργο που έκαμαν οι ιδεολογίες, και να το
εμποδίσουν να συνεχισθεί.

Έφτασε η ώρα του μεγάλου ΝΑΙ. Ο ανεκδιήγητος Yorgo είπε: "ότι αν βασίσουμε την ταυτότητά μας αποκλειστικά στην θρησκεία, την εθνική η φυλετική καταγωγή, τότε επιλέγουμε κοινωνίες είτε θεοκρατικές, είτε βαθιά αυταρχικές, ρατσιστικές ή ακραίες εθνικιστικές". Μέσα από τις στάχτες και τα αποκαΐδια του Δεκέμβρη αποκτήσαμε την Θέληση της Δύναμης. Μια μόνη απάντηση υπάρχει στο παραλήρημα του κενού αυτού αμερικανογεννημένου κοσμοπολίτη. Ναι! Είμαστε Έλληνες. Το ΝΑΙ είναι ειλικρινές δυνατό, ανιδιοτελές. Βγαίνει μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας. Κτυπά πάνω στις
πέτρες και του βράχους που τους πότισαν με αίμα χιλιάδες Έλληνες και γίνεται αχός και βουητό. Λυγίζει του αλύγιστους, τα κατεβάζει τ άστρα. Έφθασε ή ώρα για "πάλεμα για μάτωμα για την καινούργια γέννα". Η μεγάλη αλήθεια του Ελληνισμού κυλάει σαν το γάργαρο νερό να ξεπλύνει το μίασμα "της προδοσίας και της ασκήμιας". Δεν αποβλέπουμε σε θέσεις επισκέπτη καθηγητή, σε φακελάκια από τον Soros. Αποβλέπουμε μόνο στο έργο μας. Ιδού η τελευταία φράση του Ζαρατούστρα του Νίτσε: "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρας κ' εγκατέλειψε τη σπηλιά του λάμποντας και δυνατός, σαν ένας πρωινός ήλιος, που έρχεται από σκοτεινά βουνά". Εμείς οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα με αυτά τα λόγια ξεκινάμε για την μεγάλη μας οδοιπορία. Κατεβαίνουμε στις πόλεις και τα χωριά για να πραγματοποιήσουμε το έργο μας.

Όπλο μας το διαδίκτυο. Έδωσε την νίκη στον Obama σ' εμάς θα δώσει την ελευθερία που μας στέρησαν χτίζοντας τριγύρω μας τα τείχη της χλεύης και της συκοφαντίας. Ήδη ακούγεται ο κρότος των χτιστών και ο ήχος που τα γκρεμίζει.

πηγή