Oι θολές φίρμες και οι άνεργοι δημοσιογράφοι
Δίχως ουδεμία πρόθεση να μειώσω την αξία τους, αναρωτιέμαι κάπως φωναχτά, προς τη μεριά των Καμπουράκηδων:-Τόσες τηλεοπτικές σεζόν που είσαστε στον αέρα, απολαμβάνοντας τα προνόμια του τηλεστάρ- όπως οι παχυλοί μισθοί που σας επιτρέπουν να κυκλοφορείτε με Καγιέν και Χάρλευ, η διασημότητα που σας επιτρέπει να βγάζετε καμιά γκόμινα απ αυτές που ξεπεζεύουν με την ΚΤΕΛλάδα, με το όνειρο να γίνουν δημοσιογραφίνες-παρουσιάστριες, η ισχύς που σας επιτρέπει να μιλάτε με τσαμπουκά σε βουλευτές, υπουργούς , Γραμματείς και Φαρισαίους και τόσα άλλα-δεν βρήκατε μισή ωρίτσα να αφιερώσετε σε μια ενότητα με θέμα «άνεργοι δημοσιογράφοι»;
Γιατί τόση αποστροφή για τον επαγγελματικό κλάδο που σας ανέδειξε;
Γιατί τόσα χρόνια δεν ζητήσατε από τον φερόμενο ως Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Πάνο Σόμπολο, τη λίστα με τους ανέργους δημοσιογράφους και να επιλέξετε μέσα από τα χίλια τόσα ονόματα, κάποιες ξεχωριστές περιπτώσεις αξιοπρεπών συναδέλφων σας με εξαιρετικές σπουδές, επαγγελματική επάρκεια, σεμνότητα και αξία, ώστε να τους καλέσετε στην εκπομπή σας;
Φυσικά δεν μιλώ για «επαγγελματίες άνεργους» οι οποίοι επιλέγουν να υποδύονται τους καυγατζήδες συνδικαλιστές, ουρλιάζοντας.
Υπάρχουν στη λίστα των ανέργων της ΕΣΗΕΑ, άνθρωποι που θα έκαναν καλύτερη τη δημοσιογραφία, εάν διέθεταν ένα μετερίζι. Ταλαντούχοι που ατύχησαν επειδή δεν έγλειψαν τον κάποτε έμπιστο της Δήμητρας Λιάνη, Τηλέμαχο Χυτήρη, ώστε να βρίσκονται ανάμεσα στους συμβασιούχους της ΕΡΤ.
Ταλαντούχοι άνθρωποι που δεν άντεξαν να υποδύονται τους αυλικούς του «καλού ανθρώπου» κυρ-Σόμπολου για να βρουν μια δουλειά.
Ταλαντούχοι και ικανοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι δεν άντεχαν να γλείφουν τον κάθε ξιπασμένο διευθυντή εφημερίδας η ακόμη χειρότερα τον κάθε λαθρόβιο εκδότη ο οποίος παριστάνει τον πετυχημένο, με τα λεφτά των Τραπεζιτών και το βρώμικο χρήμα της διαπλοκής.
Δεν είδα καμιά εκπομπή του ναρκισσευόμενου Σταύρου Θεοδωράκη, αφιερωμένη στους ανέργους συναδέλφους του. Προφανώς αυτούς δεν αντέχει να τους κοιτά με το ανάλαφρο βλέμμα της συμπάσχουσας επιδερμικότητας.
Δεν είδα καμιά εκπομπή του Παπαδάκη να έχει καλεσμένους άνεργους δημοσιογράφους-παρά μόνο κάτι λούμπεν εκδότες και δημοσιογράφους μεγάλων εφημερίδων για να εξασφαλίζει το απυρόβλητο.
Δεν είδα καμιά εκπομπή του «αγαπησιάρη» Αυτιά, αφιερωμένη στους άνεργους συναδέλφους του-παρότι μια τέτοια απόπειρα εκ μέρους του, μάλλον θα μπορούσε να λαικίζει επικίνδυνα.
Δεν είδα καμιά εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου αφιερωμένη στους άνεργους δημοσιογράφους.
Δεν περίμενα φυσικά να δω κάτι τέτοιο από τον Γιάννη Πρετεντέρη η τον Παύλο Τσίμα, εκτός αν ο Χριστοφοράκος ήταν άνεργος δημοσιογράφος.
Τόσοι δημοσιογράφοι, τόσα χρόνια, ούτε μια εκπομπή για τους άνεργους συναδέλφους τους-λες και έχουν να κάνουν με λεπρούς της Σπιναλόγκα.
Όλες αυτές οι θολές φίρμες μέσα στον ίλιγγο της ματαιοδοξίας τους αισθάνονται πανίσχυροι, σαν ντοπαρισμένοι αθλητές του στίβου.
Τόσο το χειρότερο γι αυτούς μια και όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Και τα χρόνια που έρχονται θα είναι σκέτη λάβα…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου