Τρίτη 24 Μαΐου 2011

"Σκέφθηκα να πάω στην Αστυνομία, αλλά τελικά πήγα για ύπνο..."

Τι είπαν στην απολογία τους οι δολοφόνοι του Καντάρη...

Με απόλυτη κυνικότητα περιγράφουν τη σκηνή του φονικού οι δύο συλληφθέντες, ρίχνοντας ουσιαστικά την ευθύνη στο τρίτο άτομο που ήταν μαζί τους, έναν Πακιστανό που αναζητείται. Το ''Βήμα'' αποκαλύπτει τις απολογίες των δύο Αφγανών για τη δολοφονία του 44χρονου Mανώλη Καντάρη. «Μάζευα κρεμμύδια για να ζω. Εκείνο το βράδυ...
ήμουν μεθυσμένος. Οταν μαχαιρώθηκε αυτός που είχε τη βιντεοκάμερα... πόνεσε!». Απόσπασμα από την κατάθεση του 27χρονου Αφγανού που συνελήφθη ως ο ένας από τους τρεις δράστες τής εν ψυχρώ δολοφονίας στις 10 Μαΐου 2011 του 44χρονου Μανώλη Καντάρη. Μαζί του συνελήφθη ένας 20χρονος ομοεθνής του, ενώ αναζητείται και ένας πακιστανός συνεργός τους.

Οι δράστες προσπαθούν να αποδώσουν την κύρια ευθύνη για το έγκλημα στον ασύλληπτο συνεργό τους. Ο 27χρονος Αφγανός αναφέρει στην απολογία του: «Πριν από περίπου έναν χρόνο ήλθα στην Ελλάδα μαζί με άλλα πέντε ή έξι άτομα Αφγανούς γιατί είχα προβλήματα στο Αφγανιστάν. Πληρώσαμε ο καθένας 7.000 δολάρια, περίπου, σε έναν Αφγανό και μας έφερε από το Αφγανιστάν.

Πήγαμε Ιράν, μετά Τουρκία και στην Ελλάδα περάσαμε από ένα μικρό ποτάμι με βάρκες. Στην αρχή έμενα σε ένα μέρος που δεν θυμάμαι να σας πω πώς το λένε και μετά πήγα στη Θήβα, όπου δούλευα στα χωράφια και μάζευα κρεμμύδια για να ζω. Τον Δεκέμβριο που μας πέρασε με πιάσανε για χασίς και κάθησα στη φυλακή περίπου τέσσερις μήνες. Πριν από 20-25 ημέρες περίπου ήρθα στην Αθήνα, στο σπίτι που σας είπα ότι μένω, γιατί δεν έβρισκα άλλο δουλειά στη Θήβα. Οσες ημέρες είμαι εδώ στην Αθήνα πήγαινα σε ένα μέρος όπου πηγαίνουν Τσιγγάνοι και προσπαθούσα να βρω δουλειά αλλά δεν μπορούσα...».

Στη συνέχεια, σαν να πρόκειται για έναν τρίτο, αμέτοχο στα γεγονότα, μιλάει για τη συνάντησή του με έναν 20χρονο ομοεθνή φίλο του με το ψευδώνυμο «Κακά» και έναν Πακιστανό που φέρεται να τον είχε ξαναδεί δύο φορές στην πλατεία Ομονοίας και τελικά τη ληστεία και τη δολοφονία του άτυχου Μανώλη Καντάρη: «Κοντά στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας αγοράσαμε αρκετές μπίρες, καθήσαμε εκεί κοντά και τις ήπιαμε. Λίγο μετά σηκωθήκαμε ξανά και συνεχίσαμε να κάνουμε βόλτα στους γύρω δρόμους. Μετά από κάποιες ώρες, δεν θυμάμαι να σας πω ακριβώς γιατί ήμασταν μεθυσμένοι, ο Πακιστανός είδε έναν άνδρα που είχε κρεμασμένη στον ώμο του μια κάμερα να περπατάει στο πεζοδρόμιο. Χωρίς να μας πει τίποτε, τον ακολούθησε και εμείς τρέξαμε πίσω του.

Μόλις έστριψε αυτός αριστερά, δεν θυμάμαι να σας πω σε ποιον δρόμο, ο Πακιστανός τον πλησίασε και του τράβηξε την τσάντα με την κάμερα από τον ώμο του για να του την πάρει. Αυτός αντέδρασε και άρχισε να λέει κάτι στα ελληνικά. Τότε ο Πακιστανός έβγαλε από τη μέση του ένα μαχαίρι, 20 πόντους περίπου, και τον μαχαίρωσε τουλάχιστον μία φορά απ' ό,τι θυμάμαι. Τότε αυτός που είχε την κάμερα φάνηκε από το κτύπημα ότι πόνεσε πολύ, παραπάτησε και έπεσε κάτω. Οταν τον κοίταξα είδα να έχει αίμα στην μπλούζα του και αμέσως γύρισα το κεφάλι μου για να μην τον βλέπω. Μόλις πήραμε την κάμερα χωρίσαμε και εγώ με τον φίλο μου πήγαμε σπίτι μας και κοιμηθήκαμε...».

Στον Πακιστανό συνεργό τους χρεώνει το φόνο και ο 20χρονος στην απολογία του, αναφέροντας: «Ηρθα στην Ελλάδα πριν από περίπου έξι μήνες, από τον Εβρο, παράνομα. Ηρθα αμέσως στην Αθήνα και έμεινα εκεί που μένω και τώρα, εκεί από όπου με φέρατε σήμερα. Τώρα δεν δουλεύω. Εκείνο το βράδυ που έγινε ο φόνος ήμουν σε ένα μαγαζί κάτω από το σπίτι που έμενα. Με είδε ο Καν (σ.σ.: ο 27χρονος Αφγανός που έχει συλληφθεί για τον φόνο του Μανώλη Καντάρη) και μου είπε να πάμε μια βόλτα. Ηταν να πάμε στην πλατεία Βικτωρίας...

Ξεκινήσαμε με τα πόδια και περάσαμε από την πλατεία Ομονοίας όπου εκεί είδαμε έναν Πακιστανό που άρχισε να μας ακολουθεί από πίσω. Ρώτησα τον Καν γιατί μας ακολουθεί και αυτός μου είπε: “Ασ' τον. Τι σε νοιάζει εσένα; ένας Μπανζαβί είναι”. Μπανζαβί είναι φυλή του Πακιστάν. Ο Καν χαιρετήθηκε με αυτόν τον Πακιστανό και μιλήσανε ουρντού.

Προτού φθάσουμε στην πλατεία Βικτωρίας, κάποια στιγμή είδαμε μπροστά μας έναν Ελληνα που κρατούσε κάτι σαν τσάντα, περασμένη στον ώμο του. Μόλις τον είδε ο Πακιστανός που ήταν μαζί μας έτρεξε πίσω από τον Ελληνα. Εγώ και ο Καν ακολουθήσαμε. Ο Ελληνας σε μια στιγμή έστριψε, ο Πακιστανός έτρεξε πίσω του και έβγαλε ένα μαχαίρι. Εκεί που έστριψαν στον δρόμο έχει φανάρι. Ο Καν τους ακολούθησε αλλά εγώ, μόλις είδα ότι έβγαλε μαχαίρι ο Πακιστανός, δεν πήγα μαζί τους· έμεινα εκεί κοντά στο φανάρι, στη γωνία. Στην αρχή που είδα τον Πακιστανό να βγάζει μαχαίρι, νόμιζα ότι ήθελε να κτυπήσει εμένα. Τότε είδα τον Πακιστανό να κτυπάει με το μαχαίρι τον Ελληνα, να τον ρίχνει κάτω και μετά να του παίρνει την τσάντα που είχε μαζί του και να φεύγει.

Ο Καν δεν έκανε τίποτε, μόνο κοιτούσε. Εγώ δεν πλησίασα. Μόλις ο Πακιστανός τον μαχαίρωσε, ο Ελληνας άρχισε να φωνάζει...». Στη συνέχεια ο 20χρονος υποστήριξε ότι «απείλησε τον πακιστανό δράστη ότι θα πήγαινε στην Αστυνομία για να τον καταγγείλει και εκείνος του είπε ότι θα τον σκοτώσει». Ο 20χρονος Αφγανός, ωστόσο, δεν υλοποίησε την απειλή του και μετά τον φόνο, όπως είπε στους αστυνομικούς, πήγε κι αυτός για ύπνο.
tovima

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP