Θα μπορέσουν κάποτε οι πολίτες να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους και όχι σταλμένοι εθνοσωτήρες;

Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Γεωργόπουλος
Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.

Πολύς αγώνας, πολλές συζητήσεις, πολλά δάκρυα και εκνευρισμοί, σχηματίσθηκε όμως η «ποθούμενη» κυβέρνηση. Όλη η πλάση ήταν στραμμένη πάνω στην Ελλάδα, τι θα γίνει....

θα συμφωνήσουν η κυβέρνηση με την αντιπολίτευση, θα υπάρξει συναίνεση για τη δημιουργία καινούργιας κυβέρνησης; Με την απειλή βέβαια της τρόικας, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία να μην γίνει η εκταμίευση της 6ης δόσης (υπάρχει και η 7η). Και τώρα τι έγινε, πρόκειται να αλλάξει κάτι;

Καταρχάς, δεν έχω καταλάβει με ποιόν τρόπο σχηματίσθηκε αυτή η κυβέρνηση, νομικός δεν είμαι, αλλά γράμματα γνωρίζω. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος άρθρο 37, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει Πρωθυπουργό, τον αρχηγό του κόμματος με την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή. Ενώ ο Πρόεδρος, απαλλάσσει από τα καθήκοντά της την Κυβέρνηση, αν αυτή παραιτηθεί, καθώς και αν η Βουλή αποσύρει την εμπιστοσύνη της.

Παίχθηκε το θέατρο του παραλόγου, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, αλλά πήρε και ψήφο εμπιστοσύνης. Παρόλα αυτά, από την επομένη άρχισαν τα όργανα, συνεννοήσεις μεταξύ των κομμάτων για την εξεύρεση νέου πρωθυπουργού!!!!, (για να έχουμε δύο πρωθυπουργούς;), έχουμε εκλεγμένη με την ψήφο του λαού κυβέρνηση και πρωθυπουργό από το 2009, με μεγάλη πλειοψηφία μάλιστα και παρόλα αυτά την καταργούμε και ψάχνουμε για άλλη. Να σημειώσουμε επίσης, ότι ο πρωθυπουργός στην τελική του ομιλία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης ανέλυσε με γλαφυρό τρόπο, το πόσο επιτυχημένη ήταν η θητεία της κυβερνήσεως του και αποθεώθηκε γι’αυτό. Ποιος είναι ο λόγος της κατάργησης της κυβέρνησης εξωθεσμικά, όταν όλα έχουν γίνει σωστά, γιατί;

Το Σύνταγμα στο άρθρο 38, συνεχίζει, αν ο Πρωθυπουργός παραιτηθεί, εκλείψει ή αδυνατεί για λόγους υγείας να ασκήσει τα καθήκοντά του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει Πρωθυπουργό αυτόν που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, στο οποίο ανήκει ο απερχόμενος Πρωθυπουργός. Συνέβη κάτι από αυτά; ο πρωθυπουργός δεν είχε παραιτηθεί, δεν εξέλιπε και ήταν ικανός να ασκεί τα καθήκοντά του (μαθαίναμε ότι ξέκλεβε ώρες από τις συσκέψεις για να γυμναστεί).

Άρα για ποιό λόγο παραιτούν έναν πρωθυπουργό; Όταν ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση βρίσκονται στη θέση τους, ποιος είναι αυτός ή αυτοί, που αντισυνταγματικά αποφασίζουν να προβούν σε ενέργειες σχηματισμού νέας κυβέρνησης και μάλιστα με την συνδρομή όλων των κομμάτων, για ποιο λόγο; Αν αυτό γινόταν στο στρατό, θα χαρακτηριζόταν ως στάση. Τον έθεσαν σε «εργασιακή εφεδρεία» ο πρώτος από τους 30.000!!!!!.

Δε θα έπρεπε πρώτα να παραιτηθεί ο Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση, αφού μας εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους παραιτούνται και μετά να ψάξουμε για καινούργιο σύμφωνα με τις επιταγές του Συντάγματος; Δε μπορεί η κυβέρνηση να φεύγει απλά με την κάλπικη δικαιολογία ότι πρέπει όλα τα κόμματα μαζί να αποφασίσουν για το καλό της χώρας, να συνεργαστούν, χωρίς όμως να επωμισθεί τις ευθύνες της για το κατάντημα της χώρας.

Ξεκίνησαν συζητήσεις διάρκειας περίπου τριών ημερών, μεταξύ των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων προκειμένου να εξευρεθεί το κατάλληλο άτομο, με μεγάλη εμπειρία στα οικονομικά και να είναι αποδεκτός από τους δανειστές μας, μικρή αγγελία μου θύμιζε. Τελικά επελέγη αυτός που ήταν εξ αρχής επιθυμία (μόνο;), των δανειστών μας και άμισθος οικονομικός σύμβουλος του ΓΑΠ, απλά οι πολιτικοί αρχηγοί (και ειδικά ο με το ζόρι υπό παραίτηση πρωθυπουργός) έκαναν ότι το συζήταγαν.

Η νέος πρωθυπουργός, λειτούργησε σαν βαλβίδα ασφαλείας σε χύτρα μαγειρέματος, έβγαλε λίγο ατμό για να αποσυμπιέσει την οργή των πολιτών, που είχε φθάσει στα ύψη από τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα. Ποιός είναι αυτός που δημοσκοπήσεις, δείχνουν την αποδοχή του από τους πολίτες, σε ποσοστά που θυμίζουν προέδρους Δημοκρατίας και του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τον έμαθε ο κόσμος σε τρεις μέρες; Για ποιόν αυτή η μεγάλη αποδοχή; Ποιοί μας τον επέβαλλαν ως Σωτήρα; Γιατί δεν έγιναν εκλογές; Τι είδους συγκυβέρνηση είναι αυτή; Χωρίς την έγκριση του Ελληνικού λαού.

Γι’ αυτόν, που όπως είπε στο Zougla Radio, ο πρώην Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Αναπτύξεως Παν. Γεννηματάς, θα πρέπει να εξηγήσει τον ρόλο της Τραπέζης Ελλάδος, όταν σε συμφωνία με τις κυβερνήσεις, προμήθευε με ψεύτικα στοιχεία τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με το καθαγιασμένο άλλοθι της εισόδου της χώρας στην Ευρωζώνη και κατήγγειλε πως ο κ. Παπαδήμος είναι από εκείνους τους δημόσιους λειτουργούς που είναι συνυπεύθυνοι για το σημερινό οικονομικό δράμα που ζει η ώρα.

Να θυμίσω επίσης την βαρύτατη δημόσια κατηγορία του Προέδρου της Γαλλίας κ. Σαρκοζί «ότι ήταν λάθος η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη γιατί έγινε με πλαστά στοιχεία». Η κατηγορία απευθύνεται, τον κ. Σημίτη, που ήταν τότε πρωθυπουργός, και τον τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Λουκά Παπαδήμο.

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο είπε ότι, «τα τελευταία δύο χρόνια έγινε μεγάλη προσπάθεια με καλό αποτέλεσμα για τη μείωση των ελλειμμάτων, αλλά σήμερα έχει προκύψει ένα πιστωτικό πρόβλημα με την καταβολή της 6ης δόσης και την επανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας», χωρίς να αναφέρει μέτρα για την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών (η ΔΕΗ θα συνεχίσει να κόβει το ρεύμα;), αυτός που είναι μέρος της κρίσης θεωρείται ως ο πλέον άξιος να αναλάβει τις τύχες της Ελλάδος.

Μα τι λέω, η τύχη της Ελλάδος είναι προγεγραμμένη, υπάρχουν πολλές δεσμεύσεις, με ευθύνη του τέως πρωθυπουργού και ο νέος πρωθυπουργός, έχει την υποχρέωση να τις εφαρμόσει για τα επόμενα πάρα πολλά χρόνια, τοποθετήθηκε ως τηρητής των υποσχέσεων. Αλλά εμείς, ως έλληνες ψάχνουμε πάντα την ουτοπία έναν σωτήρα, τον από μηχανής θεό, να μας σώσει και εναποθέτουμε πάλι τις ελπίδες μας, όπως τις είχαμε εναποθέσει στις υπερτιμημένες ικανότητες του απελθόντα πρωθυπουργού πριν από 2 χρόνια.

Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού» Μένανδρος

Η νέα κυβέρνηση, Μεταβατική; Συνευθύνης; Εθνικής συνεργασίας; Εθνικής ενότητος; Έκτακτης ανάγκης; Εθνικής Σωτηρίας; Εθνικής συνεννοήσεως; Διαλέξτε όποιο όνομα σας αρέσει, είναι η παλιά, οι ίδιοι ανεκδιήγητοι αντιπρόεδροι, (που βοήθησαν τόσο πολύ στο συντονισμό της προηγούμενης κυβέρνησης!!!!), οι ίδιοι υπουργοί (έμειναν οι επιτυχημένοι!!!!), κρίθηκε επιτυχημένη η κ. Διαμαντοπούλου, όταν για πρώτη φορά φέτος οι μαθητές δεν έχουν πάρει βιβλία και κανένας δεν ενδιαφέρεται, με μερικές εναλλαγές και προσθήκες από τα συμμετέχοντα κόμματα. Πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε με την ανακύκλωση των ίδιων αποτυχημένων στην πλειονότητά τους προσώπων και τι θα κάνει;

Θα εφαρμόσει όλες τις δεσμεύσεις, που είχε αναλάβει η κυβέρνηση του ποδηλάτη πρωθυπουργού, (εφεδρεία, φόρους, κατάργηση φοροαπαλλαγών, μείωση μισθών και συντάξεων, υπογραφή δεσμεύσεων μετά τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, τήρηση όλων των προηγούμενων δεσμεύσεων για την οικονομική προσαρμογή της χώρας κλπ) μία από τα ίδια. Οι πολίτες συνέχεια στο τούνελ. Μια κυβέρνησησυγκεκριμένου σκοπού και χρόνου (τρίμηνης διάρκειας;), υπερμεγέθης, αντί να είναι ολιγομελής για την ύπαρξη καλύτερου συντονισμού, για να ικανοποιηθούν όλοι ίσως.

Σκέφτεσθε π.χ. τους τέσσερις!!!! (4) Υπουργούς, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Χρειάζονται καινούργια γραφεία για τους ίδιους και για τους συνεργάτες τους, Υπασπιστές (τρεις ο καθένας), Διευθυντές, Συμβούλους, απεσπασμένους υπαλλήλους, στρατιωτικούς, κονδύλια για την κατασκευή και λειτουργία των Γραφείων, υπερωρίες, ασφάλεια, αυτοκίνητα, οδηγούς κλπ. Να μας έλεγαν τουλάχιστον για ποιο λόγο τοποθετήθηκαν τόσοι πολλοί, ποια ανάγκη καλύπτουν στην ύπαρξη της νέας κυβέρνησης, με τι αρμοδιότητες, θα ήταν πολύ χρήσιμο να το μαθαίναμε. Ίσως αντικαταστήσουν τους Αρχηγούς των Επιτελείων!!!! Το ίδιο ερώτημα βέβαια αφορά όλα τα Υπουργεία. Έτσι θα γίνει η μείωση των δημοσίων δαπανών; Θα περάσει το τρίμηνο προσπαθώντας να οργανωθούν.

Μου κάνει εντύπωση, ότι οι «επιτυχημένοι» Υπουργοί, που παραμένουν στη θέση τους, μιλάνε για τη νέα προσπάθεια και ότι όλα θα πάνε καλύτερα (Λομβέρδος πχ που έκανε την υγεία μπάχαλο), καλά τόσα χρόνια στις θέσεις αυτές τι έκαναν; Τον κ. Παπαδήμο περίμεναν για να δουλέψουν; Αστείο, το θεωρώ απίθανο. Αλλά η ελπίδα, πεθαίνει πάντα τελευταία.

«Μέχρι τώρα φοβόμασταν, από τώρα και στο εξής θα ελπίζουμε» (Victor Frankl Aυστριακός νευρολόγος και επιζήσας του ολοκαυτώματος απευθυνόμενος στη γυναίκα του όταν συνελήφθη από τους Ναζί).



«Η ελπίδα είναι τόσο καλό δόλωμα που καλύπτει κάθε αγκίστρι»
Oliver Goldsmith, Βρετανός συγγραφέας

«Να ελπίζεις για το καλύτερο και να είσαι έτοιμος για το χειρότερο»
Αγγλική παροιμία
Αλήθεια, εκλογές πότε θα γίνουν τελικά (θα το επιτρέψουν οι δανειστές μας;); Θα μπορέσουν κάποτε οι πολίτες να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους και όχι σταλμένοι εθνοσωτήρες;


Πηγή