Τα πλοκάμια του συστήματος είναι παντού!!! Γι’ αυτό τέτοια παύση, τέτοια ησυχία.
Γράφει η Στεφανία Λυγερού
Χθες διάβασα ένα πολύ εύστοχο κείμενο (εδώ) Συμφωνώ απόλυτα και με τη σειρά μου ερωτώ: Τι απέγιναν εκείνα τα «παλικάρια» που ‘βάζαν μπόμπες, γκαζάκια, που έστελναν απειλητικές προκηρύξεις σε πολιτικούς, δημοσιογράφους.... κάτι «πυρήνες της φωτιάς».. «επαναστατικός αγώνας»... «6η Δεκέμβρη» και το... κακό συναπάντημα;
Σήμερα που...
έχει καταλυθεί η δημοκρατία, η χώρα διοικείται από έκπτωτη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση την οποία δεν αναγνωρίζει κανείς, ζούμε τη μεγαλύτερη προδοσία στην ιστορία, το χειρότερο ξεπούλημα, γιατί τόση ησυχία; Γιατί δεν τους πυρπολεί κανείς;
Μετά διάβασα ένα άλλο κείμενο (εδώ), στο οποίο καταγράφεται η δήλωση του ΠΡΩΗΝ προέδρου του Αρείου Πάγου, η οποία είναι η εξής: «Έχει καταλυθεί η Δημοκρατία και το Σύνταγμα από την παρούσα κυβέρνηση».
Μόνο οι ΠΡΩΗΝ δικαστικοί λειτουργοί καταγγέλλουν την παράνομη διακυβέρνηση; Οι ΝΥΝ γιατί κωφεύουν; Ο λόγος ύπαρξης της δικαστικής αρχής είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε κυβέρνησης; Γι’ αυτούς δουλεύουν ή για τον δήμο/λαό; Κι αφού όλοι οι δικαστικοί ξέρουν τις παρανομίες τους, δεν είναι εξίσου παράνομοι αφού δεν κάνουν το καθήκον τους, ήτοι να προασπιστούν τους νόμους και το Σύνταγμα;
Υπάρχει σήμερα κάποιος που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των πολλών; Υπάρχει κάποιος που πολεμά για το δίκαιο; Κάποιος για να σταθώ στο πλευρό του, να παλέψουμε μαζί;
Πού είναι η μάχιμη, εκπρόσωπος της εργατιάς, η αγωνιστική αριστερά; (Απαξιώ να πω περισσότερα γι’ αυτούς). Πού είναι η αντίσταση στα σχολεία, στα πανεπιστήμια; Πρώτη φορά στα χρονικά δεν υπάρχει αντίδραση από την εκπαίδευση. Η επαίσχυντη υπουργός παιδείας έχει κατακρεουργήσει το θεσμό και δεν αντιδρά κανείς!!! Πού είναι τα συνδικαλιστικά όργανα, τα οποία υπάρχουν για να διεκδικούν τα δικαιώματα των πολιτών; Μας έχουν πάρει και τα σώβρακα κι αυτοί ακάθεκτοι γονυπετούν!!
ΟΛΟΙ, παρακράτος, δικαστική εξουσία, σύσσωμη η αριστερά, εκπαιδευτικοί / πρυτάνεις, συνδικαλιστές, ομαδάρχες, είναι μπηγμένοι στην απόλυτη διαφθορά!! ΟΛΟΙ δουλεύουν γι’ αυτούς!! Χρηματίζονται από αυτούς. ΟΛΟΙ μαζί στο φαγοπότι.
Τα πλοκάμια του συστήματος είναι παντού!!! Γι’ αυτό τέτοια παύση, τέτοια ησυχία.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, το γαμοσύστημα θα πέσει ΑΥΤΑΝΔΡΟ μόνο όταν φαγωθεί η κεφαλή, μόνο έτσι θα αχρηστευθούν και τα πλοκάμια.
Ο θάνατος θα το τελειώσει, ο θάνατος της κεφαλής.
Και μιας και δεν έχω κάποιον να «εκπροσωπήσει» τη βούλησή μου, αναγκαστικά θα γίνω εγώ βομβιστής!! Δεν γεννήθηκα για ηρωισμούς, είμαι φιλήσυχος άνθρωπος, δεν έχω πειράξει στη ζωή μου ούτε μυρμήγκι, κι όμως κατέληξα να μηχανεύομαι αυτοσχέδιους μηχανισμούς!
Να με συλλάβετε κύριοι προληπτικά (η πρόληψη σώζει ζωές). Δεν υπάρχει περίπτωση να μην φάω έστω έναν από όλους σας. Με καταστήσατε ικανή, γιατί… δεν με χωράει πια ο τόπος, όπου κι αν σταθώ οι τοίχοι με πλακώνουν. Γιατί η καρδιά μου λαχταρά αντάρτικο, μ’ ένα όπλο στα βουνά να προασπίζομαι τα χώματα της πατρίδας. Γιατί η ψυχή μου αλυχτάει, δεν χωράει πια στο στήθος μου, έτσι όπως είναι, σκλαβωμένη.
Στεφανία Λυγερού
Υ.Γ. Μου λένε φίλοι «φύγε από Αθήνα, σαν τα ποντίκια θέλουν να σας κλείσουν, να σας ψοφήσουν». Πώς ν’ αφήσω την πόλη; Πού θα βρω ησυχία αν την παρατήσω στα χέρια τους να την λεηλατούν; Άλλοι φίλοι μιλάνε για μποστάνια, επιστροφή στις ρίζες.. Με τι καρδιά να φτιάξω περιβόλι όταν μου κλέβουν τη γη μου; ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Πρώτα θα πεθάνουν αυτοί.
Χθες διάβασα ένα πολύ εύστοχο κείμενο (εδώ) Συμφωνώ απόλυτα και με τη σειρά μου ερωτώ: Τι απέγιναν εκείνα τα «παλικάρια» που ‘βάζαν μπόμπες, γκαζάκια, που έστελναν απειλητικές προκηρύξεις σε πολιτικούς, δημοσιογράφους.... κάτι «πυρήνες της φωτιάς».. «επαναστατικός αγώνας»... «6η Δεκέμβρη» και το... κακό συναπάντημα;
Σήμερα που...
έχει καταλυθεί η δημοκρατία, η χώρα διοικείται από έκπτωτη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση την οποία δεν αναγνωρίζει κανείς, ζούμε τη μεγαλύτερη προδοσία στην ιστορία, το χειρότερο ξεπούλημα, γιατί τόση ησυχία; Γιατί δεν τους πυρπολεί κανείς;
Μετά διάβασα ένα άλλο κείμενο (εδώ), στο οποίο καταγράφεται η δήλωση του ΠΡΩΗΝ προέδρου του Αρείου Πάγου, η οποία είναι η εξής: «Έχει καταλυθεί η Δημοκρατία και το Σύνταγμα από την παρούσα κυβέρνηση».
Μόνο οι ΠΡΩΗΝ δικαστικοί λειτουργοί καταγγέλλουν την παράνομη διακυβέρνηση; Οι ΝΥΝ γιατί κωφεύουν; Ο λόγος ύπαρξης της δικαστικής αρχής είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε κυβέρνησης; Γι’ αυτούς δουλεύουν ή για τον δήμο/λαό; Κι αφού όλοι οι δικαστικοί ξέρουν τις παρανομίες τους, δεν είναι εξίσου παράνομοι αφού δεν κάνουν το καθήκον τους, ήτοι να προασπιστούν τους νόμους και το Σύνταγμα;
Υπάρχει σήμερα κάποιος που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των πολλών; Υπάρχει κάποιος που πολεμά για το δίκαιο; Κάποιος για να σταθώ στο πλευρό του, να παλέψουμε μαζί;
Πού είναι η μάχιμη, εκπρόσωπος της εργατιάς, η αγωνιστική αριστερά; (Απαξιώ να πω περισσότερα γι’ αυτούς). Πού είναι η αντίσταση στα σχολεία, στα πανεπιστήμια; Πρώτη φορά στα χρονικά δεν υπάρχει αντίδραση από την εκπαίδευση. Η επαίσχυντη υπουργός παιδείας έχει κατακρεουργήσει το θεσμό και δεν αντιδρά κανείς!!! Πού είναι τα συνδικαλιστικά όργανα, τα οποία υπάρχουν για να διεκδικούν τα δικαιώματα των πολιτών; Μας έχουν πάρει και τα σώβρακα κι αυτοί ακάθεκτοι γονυπετούν!!
ΟΛΟΙ, παρακράτος, δικαστική εξουσία, σύσσωμη η αριστερά, εκπαιδευτικοί / πρυτάνεις, συνδικαλιστές, ομαδάρχες, είναι μπηγμένοι στην απόλυτη διαφθορά!! ΟΛΟΙ δουλεύουν γι’ αυτούς!! Χρηματίζονται από αυτούς. ΟΛΟΙ μαζί στο φαγοπότι.
Τα πλοκάμια του συστήματος είναι παντού!!! Γι’ αυτό τέτοια παύση, τέτοια ησυχία.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, το γαμοσύστημα θα πέσει ΑΥΤΑΝΔΡΟ μόνο όταν φαγωθεί η κεφαλή, μόνο έτσι θα αχρηστευθούν και τα πλοκάμια.
Ο θάνατος θα το τελειώσει, ο θάνατος της κεφαλής.
Και μιας και δεν έχω κάποιον να «εκπροσωπήσει» τη βούλησή μου, αναγκαστικά θα γίνω εγώ βομβιστής!! Δεν γεννήθηκα για ηρωισμούς, είμαι φιλήσυχος άνθρωπος, δεν έχω πειράξει στη ζωή μου ούτε μυρμήγκι, κι όμως κατέληξα να μηχανεύομαι αυτοσχέδιους μηχανισμούς!
Να με συλλάβετε κύριοι προληπτικά (η πρόληψη σώζει ζωές). Δεν υπάρχει περίπτωση να μην φάω έστω έναν από όλους σας. Με καταστήσατε ικανή, γιατί… δεν με χωράει πια ο τόπος, όπου κι αν σταθώ οι τοίχοι με πλακώνουν. Γιατί η καρδιά μου λαχταρά αντάρτικο, μ’ ένα όπλο στα βουνά να προασπίζομαι τα χώματα της πατρίδας. Γιατί η ψυχή μου αλυχτάει, δεν χωράει πια στο στήθος μου, έτσι όπως είναι, σκλαβωμένη.
Στεφανία Λυγερού
Υ.Γ. Μου λένε φίλοι «φύγε από Αθήνα, σαν τα ποντίκια θέλουν να σας κλείσουν, να σας ψοφήσουν». Πώς ν’ αφήσω την πόλη; Πού θα βρω ησυχία αν την παρατήσω στα χέρια τους να την λεηλατούν; Άλλοι φίλοι μιλάνε για μποστάνια, επιστροφή στις ρίζες.. Με τι καρδιά να φτιάξω περιβόλι όταν μου κλέβουν τη γη μου; ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Πρώτα θα πεθάνουν αυτοί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου