Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Βήματα Ελευθερίας

Είναι πανέμορφο το γεγονός της ύπαρξης συναισθημάτων, τα οποία εκδηλώνονται κάθε φορά που πετυχαίνουμε ή δεν πετυχαίνουμε κάτι, κάθε φορά που θέλουμε ή δεν θέλουμε, που βρίσκουμε ή χάνουμε, που ζούμε ή πεθαίνουμε. Αρνητικά ή θετικά, τα συναισθήματα αποτελούν κινητήριο δύναμη. Ακόμα και αυτή η παραδοχή φέρνει συναισθήματα. Είναι μια επιβεβαίωση ζωής, ύπαρξης, ενέργειας. Για κάθε πράξη μας...

κάθε ενέργεια, κάθε πρωτοβουλία, υπάρχει η αντίστοιχη συναισθηματική "αποζημίωση", όταν μάλιστα η ενέργεια μας είναι πρωτοπόρος, συλλογική, ριζοσπαστική, ρομαντική, η αναγνώριση της προσπάθειας μας από τον περίγυρό μας και το περιβάλλον μας αποτελούν τροφοδότη συναισθημάτων και μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Στη συνέχεια της προσπάθειάς μας επιζητούμε ακόμη μεγαλύτερη συναισθηματική ικανοποίηση, δικιά μας και των γύρω μας. Δίνουμε ελευθερία δράσης και απαιτούμε το ίδιο για εαυτούς, δίνουμε κουράγιο και λαμβάνουμε ενέργεια. "Δούναι και λαβείν". Μια αμφίδρομη σχέση.

Ξαφνικά ένα νέο συναίσθημα ξεπροβάλλει, η αμφίδρομη ανταλλαγή ενέργειας και η ενωτική τάση στην πρωτοβουλία (παράγωγο αμιγούς ελευθερίας) μας γεμίζουν "συντροφικότητα", κάτι πρωτόγνωρο. Είναι αυτή η συντροφικότητα, ένα από τα πλέον ευγενή συναισθήματα, που σε κάνουν να δίνεις εκείνο τον αγώνα. Να βάζεις πέρα τα μικρά, τα ανούσια, τους εγωισμούς. Να βάζεις μπροστά τα μεγάλα, την προσφορά, την αγάπη, την δόξα, την δημιουργικότητα. Εκεί που ήσουν μόνος, είσαι με πολλούς. Εκεί που ήσουν σκλάβος, σπας τις αλυσίδες. Έχεις κάνει ένα βήμα ελευθερίας και αποζητάς την αλήθεια. Γεννάς ερωτήματα, ποιος να σε κρατάει φυλακισμένος; Τι φταίει; Πού είναι η αλήθεια. Πότε είσαι ελεύθερος; Πότε ζεις, πότε πεθαίνεις και πότε επιβιώνεις; Πλέον έχεις ξυπνήσει, μετέχεις, δρας και διεκδικείς ελευθερία. Μα τα ερωτήματα συνεχίζουν, αυξάνουν, μιλούν στο κεφάλι σου. Που είναι η ελευθερία τόσα χρόνια; Στη ζωή τίποτα δε χαρίζεται, τα πάντα κερδίζονται με αγώνα, με μάχη, με πάθος, με ιδρώτα. Όταν αποφασίσεις να δώσεις αυτόν τον αγώνα, να απαντήσεις αυτά τα ερωτήματα τότε έχεις κάνει ακόμα ένα βήμα για την ελευθερία.

Ξεκινάς τον δρόμο σου για να αποδράσεις από την φυλακή. Το κορμί πλέον πονά, η ψυχή θεριεύει και στο μυαλό ακούς ένα τραγούδι: "Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά…" Έχεις κάνει δυο βήματα και συνεχίζεις, δίνεις και παίρνεις, πονάς του εχθρούς, σε πονάνε και αυτοί, βοηθάς τους συντρόφους, σε βοηθούνε και αυτοί. Είσαι σα έναν τόπο γεμάτο λουλούδια και προχωράς, οι μυρωδιές σε ευχαριστούν και τα χρώματα γύρω σου ηρεμούν το μυαλό σου. Δίνεις και λαμβάνεις επειδή είσαι ελεύθερος, όμως δεν είσαι ασφαλής.

Σε κάθε βήμα που κάνεις θα γεννιέται και ένας εχθρός. Το δικό του όνειρο, το δικό του συναίσθημα δεν είναι να δώσει και να πάρει, αλλά μόνο να πάρει ή μόνο να μην πάρεις εσύ. Τα λουλούδια σου δεν είναι όλα αθώα, υπάρχουν και αυτά που έχουν αγκάθια. Θα σε κόψουν, θα σε ματώσουν, θα σε πονέσουν. Θα μοιάζουν να σε αποζητούν, μα θα προδώσουν την αγάπη σου. Η λευτεριά θα σε κάνει να αντέξεις, διότι εάν δεν αντέξεις δεν θα σε θέλει. Εκεί θα βρεις την γνώση, θα μάθεις τα άνθη, θα μάθεις να διαβαίνεις τις ατραπούς και τα μονοπάτια. Μόλις μάθεις θα κατέχεις την εμπειρία και θα είσαι σίγουρος για εσένα. Η ικανοποίηση σου θα είναι τέτοια που θα μοιραστείς την γνώση λαμβάνοντας συντροφικότητα. Θα συνεχίσεις τα βήματα προς την ελευθερία σκεπτόμενος "δούναι και λαβείν ".

Συνεχίζεις εφοδιασμένος με συναισθήματα, με γνώσεις, με εμπειρία, όμως τα πόδια πονούν και το κορμί στενάζει. Το μυαλό σκέφτεται και το πνεύμα επιθυμεί, ο χρόνος είναι εχθρός και σύμμαχος μα η ανηφόρα είναι τόσο σκληρή, προσπαθείς να συνεχίσεις. Κάθε ένας που επιθυμεί να γευτεί την ελευθερία, δεν το επιθυμεί μόνο για αυτόν. Το επιθυμεί για όλους, ειδάλλως δεν το επιθυμεί αληθινά. Σκέψου πως εσένα κανείς δεν σου έδωσε λευτεριά, μόνος σου την ψάχνεις. Κάθε ένας που την έψαξε κουράστηκε και έπαψε, δεν συνέχισε και ξανασκλαβώθηκε για αυτό και κανείς δεν σου την έδωσε. Αν σταματήσεις θα κάνεις και εσύ το ίδιο, θα είσαι πάλι ένας σκλάβος, θα πάψεις τον αγώνα σου. Αν όμως συνεχίσεις θα δώσεις λευτεριά και σε άλλους, φαντάσου τα συναισθήματα, την ενέργεια, το φούντωμα της φλόγας, την λευτεριά να πλησιάζει. Η υπομονή είναι αρετή.

Θα περπατήσουμε όλοι μας, θα περάσουμε τις ατραπούς και τα μονοπάτια. Θα βρεθούμε σε ένα λιμάνι, ένα ξεχασμένο λιμάνι μπροστά σε μια άγρια θάλασσα. Όσοι αντέξαμε θα έχουμε βρεθεί εκεί, αναζητητές της ελευθερίας. Θα μπούμε σε ένα πλοίο, όσοι χωρούμε και θέλουμε. Το πλοίο θα το έχουμε φτιάξει εμείς, με τα δικά μας χέρια. Και θα το γεμίσουμε εμείς με τα δικά εφόδια. Και θα ράψουμε μόνοι μας τα πανιά, γίνουμε εμείς πλήρωμα και θα διαφέρουμε από τα άλλα καράβια. Θα είμαστε όλοι καπετάνιοι, όλοι πλήρωμα και ναύτες. Θα υψώσουμε μια μαύρη μπαντιέρα και θα βάλουμε πλώρη για την ελευθερία. Μακριά από τα άλλα πλοία και τα κτήνη στεριάς και θάλασσας, θα κάνουμε το δικό μας ταξίδι για την Ελευθερία.

Κηπουρός της Νύχτας

ediktyo.gr

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP