Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Ὁ καπετάνιος ἐγκαταλείπει τελευταῖος τὸ πλοῖο!

Ποιός καπετάνιος ὅμως;

Ὁ καπετάνιος ποὺ ἔχει ἦθος, συναίσθησι, εὐθύνη!

Ὁ καπετάνιος καπετάνιος καὶ ὄχι ὁ καπετάνιος κουδουνίστρα!

Διάβαζα τὰ...

σχόλια τοῦ φίλου Νίκου καὶ δάκρυσα.

Γράφει ὁ Νίκος γιὰ τὴν σύνταξί του τῶν 500 εὐρῶ. Αὐτὴν τὴν σύνταξι ποὺ δὲν ξέρει πῶς καὶ ποῦ νὰ πρωτοχρησιμοποιήσῃ.

Τί νά κάνῃ; Νά φάῃ; Νά πιῆ; Νά ντυθῇ; Νά ζεσταθῇ; Νά ἀγοράσῃ φάρμακα; Νά πληρώσῃ ἰατρούς;

Τίποτα δὲν θὰ κάνῃ ὁ Νίκος. Τὸ πολὺ πολὺ νὰ σβήσῃ κάτω ἀπὸ κάποιο ὑπόστεγο ἢ σὲ κάποιαν πλατεία. Διότι κι αὐτὰ τὰ παγκάκια οἱ μπουταμίνηδες τὰ ἐξαφανίζουν, γιὰ νὰ μὴν χαλοῦν τὴν εἰκόνα τῆς πόλεως. Ἔτσι ἀντιλαμβάνονται αὐτοὶ τὴ πολυπολιτισμικότητα.

Μία συμμορία ἀληταράδων ποὺ νοιάζονται μόνον γιὰ τὴν ἁρπακτή τους. Μόνον γιὰ τὴν βολή τους.

Μία συμμορία ποὺ οὐδόλως ἐνδιαφέρεται νὰ φέρῃ ἀνάπτυξι ἢ καλλίτερες συνθῆκες διαβιώσεως.

Μία συμμορία ποὺ ὑπάρχει μόνον γιὰ νὰ ξεπουλήσῃ τὰ πάντα.

Ἀπὸ 10.000 εὐρόπουλα ὁ μισθός τῶν βο(υ)λευτάδων. Λὲς καὶ πληρώνουμε τοὺς φωστῆρες κι ὄχι τοὺς ξεπουλητᾶδες μας.

Ἀπὸ 1.000 εὐρόπουλα τὴν ἡμέρα ἡ γλάστρα!!! Γιὰ νὰ τὸ βάζῃ στὰ πόδια ὅταν βλέπῃ παρέλασι!

Κι ἀπὸ κάτι χιλιάρικα ἐπίσης κάθε καρυδιᾶς καρύδι ποὺ αὐτοποκαλεῖται δήμαρχος.

Ὁ καπετάνιος, ἰδίως ὁ καλὸς καπετάνιος, ἔχει μίαν και μόνη μέριμνα.

Νὰ διασώσῃ πρῶτα κάθε ἐπιβάτη, μετὰ ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερον τμῆμα τοῦ πληρώματος, καὶ τέλος, ἐὰν ὑπάρξῃ διαθέσιμος λέμβος, τότε μόνον ἐξετάζει τὸ ἐνδεχόμενον τῆς δικῆς του διασώσεως καὶ τοῦ ἀνωτέρου πληρώματος.

Ὁ καπετάνιος ὅμως! Ὄχι τὰ κουδουνισμένα ποὺ κατέλαβαν μὲ δόλο τὴν ἐξουσία καὶ τὸ παίζουν καπετάνιοι.

Οἱ γεροὶ καπεταναῖοι στὴν φουρτούνα φαίνονται γιὰ τὰ κότσια τους καὶ τὶς γνώσεις τους.

Κι αὐτὰ τὰ κουδουνισμένα καταρρίπτουν κάθε μῦθο γιὰ τοὺς καπεταναίους μόνον μὲ τὴν παρουσία τους. Ἀκόμη καὶ στὴν μπουνάτσα βρίσκουν ξέρα γιὰ νὰ ῥίξουν ἐπάνω της τὸ καράβι.

Τὸ πλοῖο μπάζει νερά! Ἀπὸ παντοῦ!

Κανένας δὲν ὑπάρχει ἀπὸ αὐτὴν τὴν κλίκα νὰ ἀναλάβῃ τὴν διακυβέρνησί του. Κανεῖς! Ὅλοι ἄχρηστοι, ἀνήθικοι καὶ ἀνίκανοι!

Πασχίζουν νὰ κρατήσουν μίαν ἐξουσία ποὺ πρὸ πολλοῦ ἔχει χαθεῖ. Ὅλοι τὸ ἀντιλαμβάνονται ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς! Τόσο γελοῖοι καὶ μικρόνοες!

Εἴδατε κάπου κάποιον νά παραιτηθῇ ἀπό τά κεκτημένα του; Νά «νομοθετήσῃ» εἰς βᾶρος τῆς τσέπης του;

Νά ψηφίσῃ μείωσι τῶν δικῶν του εἰσοδημάτων;

Εἴδατε κάπου τσίπα; Φιλότιμο; Ἀξιοπρέπεια;

Ἐγὼ δὲν εἶδα ποὐθενά! Σὲ κανέναν!

Ὅλοι νὰ ἁρπάξουν! Νὰ βολευτοῦν! Νὰ ἐξακολουθήσουν νὰ κλέβουν αὐτὰ ποὺ ἔκλεβαν!
Νομοθετοῦν (λένε) μὲ μοναδικὸν γνώμονα τὴν δική τους παραμονὴ στὴν ἐξουσία!

Τὸ πλοῖον γέρνει! Μπάζει νερὰ ἀπὸ παντοῦ! Εἶναι τόσο ἀνίκανοι ποὺ οὔτε κἂν αὐτὸ δὲν ἀντιλαμβάνονται!

Τί περιμένω;

Τὸ ἔχω δηλώσει πολλὲς φορές.

Δὲν θὰ πάω ἐγὼ νὰ βγάλω τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα! Ἰδίως τέτοιου εἴδους φίδια.

Ἐγὼ περιμένω νὰ βγῇ ἀπὸ τὴν τρύπα του τὸ φίδι καὶ νὰ τὸ πυροβολήσω.

Δὲν θὰ κοπιάσω ἐγὼ περισσότερο γιὰ νὰ ἀποδείξω πὼς τὸ φίδι εἶναι φίδι.

Ὅταν ἐξέλθῃ, διότι θὰ ἐξέλθῃ, δὲν γίνεται νὰ κρύβεται διὰ παντός, τότε θὰ καταλάβῃ πὼς τὸ μόνον ποὺ τὸ περιμένει εἶναι θάνατος!

Πονάω γιὰ τοὺς «ἐπιβᾶτες» ποὺ ὑποφέρουν, ἀλλὰ πρέπει νὰ πληρώσῃ τὸ πλήρωμα αὐτοὺ τοῦ τρισαθλίου πλοίου μὲ τὸν πνιγμό του.

Σκέφτομαι καὶ ἀναλογίζομαι τὴν πίκρα τῶν ἐπιβατῶν ἀλλὰ ξέρω πὼς ὅσο τὸ τιμόνι τὸ κρατοῦν λαθραῖοι, τόσο χειρότερα θὰ διαβιοῦν. Ὅσο πιὸ γρήγορα βουλιάξῃ τὸ καράβι, τόσο καλλίτερα γιὰ ὅλους μας!

Τοὐλάχιστον, αὐτοὶ ποὺ ξέρουν κολύμπι θὰ σωθοῦν.

Δὲν θὰ σωθῇ κανένα νούμερο ἀπὸ αὐτὰ τὰ τρισάθλια ἀνθρωπάρια διότι θὰ τὰ καταπιῇ ἡ δίνη τοῦ ναυαγίου.

Ἡ χώρα-καράβι τελειώνει. Τοὐλάχιστον μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὴν γνωρίζαμε.

Ἀπὸ τὸ ναυάγιο ὅσοι διασωθοῦν θὰ εἶναι ἐδῶ τὴν ἐπομένη ἡμέρα πρὸ κειμένου νὰ ξαναφτιάξουν τὸ πλοῖο ἀπὸ τὴν ἀρχή!

Κι αὐτὴν τὴν φορά θὰ εἶναι τὸ πλοῖο τῶν ἀρίστων κι ὄχι τῶν ἀπορριμάτων ποὺ θὰ μᾶς πάῃ στὸ Τέλος!


Φιλονόη.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP