Πότε άρχισαν να έρχονται οι λαθρομετανάστες στην Ελλάδα;
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι παρακάτω ειδήσεις – ή αμέτρητες παρόμοιου περιεχομένου σας είναι επώδυνα γνώριμες.
Πρώτη είδηση: «Οι μετανάστες κυκλοφορούν σε πυκνές ομάδες και η παρουσία τους έχει προκαλέσει φόβο, κυρίως σε ηλικιωμένους ανθρώπους. Υπάρχουν καθημερινά παράπονα από τους κατοίκους για μεγάλης έκτασης κλοπές στα...
κοτέτσια και τα περιβόλια, ενώ σε μεμονωμένες περιπτώσεις χάθηκαν ακόμα και αρνιά, πράξη που αποδίδεται στους μετανάστες, καθώς δεν υπάρχει οργανωμένη κτηνοτροφία στην ευρύτερη περιοχή ώστε να αναπτυχθούν φαινόμενα ζωοκλοπών». (Newsit, 4.2.2011)
Δεύτερη είδηση: «Το κέντρο της Αθήνας είναι άβατο για τους Έλληνες πολίτες, αλλά… παράδεισος για τους (λαθρο)μετανάστες και τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Μια ομάδα περίπου 50 Πακιστανών κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι με καδρόνια στο κέντρο της Αθήνας και μόλις ο αρχηγός τους έδωσε το σύνθημα επιτέθηκαν με ορμή σε έναν ομοεθνή τους». (Ο Τύπος, 28.5.2011)
Τρίτη είδηση: «Στο κόκκινο η εγκληματικότητα πανελλαδικώς, με την συχνότητα τέλεσης κακουργημάτων από αλλοδαπούς να αγγίζει ποσοστά-ρεκόρ, σε καθημερινή βάση». (Εγκληματικότητα Αλλοδαπών Blog, 18.12.2011)
Τέταρτη είδηση: «Μόνιμο πρόβλημα –που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους- έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα η εισβολή χιλιάδων εγχρώμων που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια, τις συνοικιες του Πειραιά και της Αθήνας. Οι αλλοδαποί, Μεσανατολίτες, Ασιάτες και Αφρικανοί, έχουν κάνει δικές τους γειτονιές, στις οποίες είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσουν οι Έλληνες. Το πρόβλημα όμως με τους ξένους έγινε πιο πολύ οξύ τον τελευταίο καιρό, γιατί πολλοί απ’ αυτούς (κυρίως Πακιστανοί) έχουν συμμετοχή σε διάφορα εγκλήματα… Δεν είναι λίγες οι φορές που φιλήσυχοι πολίτες δέχονται στους δρόμους επιθέσεις από τους μαύρους. Στον Πειραιά μάλιστα όταν σουρουπώνη δεν τολμά να περάση κανείς από την συνοικία των Παλαιστινίων που είναι –κυριολεκτικά- περιχαρακωμένη»
Πέμπτη είδηση: «…αυτή την στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους που έχουν ανάγκη βοηθείας. Ας τους βοηθήσουμε τουλάχιστον να φθάσουν μέχρι τα σύνορά μας κι εκεί να τους ευχηθούμε καλή τύχη, αφού τους εξηγήσουμε ότι πώς είναι δυνατόν να τους δώσουμε δουλειά όταν 300.000 Ελληνόπουλα τρώνε το πικρό ψωμί της ξενητειάς στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Η δημιουργία τρωγλοδυτών στην εποχή μας δεν μας τιμά ούτε σαν χώρα ούτε σαν λαό».
Τα ξέρετε καλά όλα αυτά έτσι δεν είναι; Δεν αμφιβάλλω. Αυτό που δεν ξέρετε όμως είναι πως οι τελευταίες δυο ειδήσεις δεν προέρχονται από το Διαδίκτυο, ή την τηλεόραση, αλλά από εφημερίδες που κυκλοφόρησαν όταν μια ικανή μερίδα αναγνωστών αυτών των άρθρων δεν είχε γεννηθεί ακόμα.
Ναι, αυτό ακριβώς. Η τέταρτη είδηση είναι απόσπασμα από την Ακρόπολι της 17-9-1978 και η πέμπτη από την ίδια εφημερίδα, με ημερομηνία 16-5-1974.
Ένα τέταρτο του αιώνα πριν…
Ξέρετε, στο συμπαντικό παιχνίδι που πολύ συμβατικά ονομάζω Ομοιόσταση, ο χρόνος διέπεται από κάτι παρόμοιο με την Αρχή της Απροσδιοριστίας στην υποατομική φυσική: οι συντεταγμένες ενός γεγονότος στο χρόνο είναι πολύ πιο «φλου» απ’ όσο πιστεύουμε.
Ή σε απλά Αγγλικά, now you see it, now you don’t.
Αλήθεια, τελικά πότε άρχισαν να έρχονται οι λαθρομετανάστες;
Ακρόπολις 16.5.1974
«Από πληροφορίες (επίσημες και ανεπίσημες) που συγκεντρώσαμε 30.000 περίπου Ασιάτες και Αφρικανοί βρίσκονται και εργάζονται αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα. Από αυτούς μόνο οι 7.000 είναι εφοδιασμένοι με κανονική άδεια εργασίας. Η παραμονή των υπολοίπων 23.000 είναι παράνομη. Όπως παράνομη είναι και η απασχόλησί τους σε διάφορα εργοστάσια, περιβόλια, ταβέρνες, γκαράζ κ.α. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους ξένους είναι Πακιστανοί… Την τελευταία τριετία άρχισαν να μας έρχωνται μέσω Τουρκίας».
Η όλη ιστορία άρχισε το 1971-1972. Λόγω της εύφλεκτης κατάστασης στη Μέση Ανατολή (ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ έγινε το φθινόπωρο του 1973), λόγω των αγαστών σχέσεων της χούντας με κάποια αφρικανικά καθεστώτα, λόγω της εντεινόμενης παγκόσμιας κρίσης που κορυφώθηκε το 1973, ένα μεταναστευτικό κύμα από Αφρική και Ασία κατέφθασε στην Ελλάδα. Το λιμάνι του Πειραιά υπήρξε μια από τις βασικές εστίες. Στο μεγαλύτερο ποσοστό οι ξένοι έμπαιναν νόμιμα, με προξενική θεώρηση, σαν τουρίστες ή με προσωπική διέλευση (τράνζιτο) και όταν ερχόταν η ώρα της αποχώρησής τους εξαφανίζονταν (βρε τι μου θυμίζει αυτό, βρε τι μου θυμίζει).
Με την Μεταπολίτευση, στο πλαίσιο των ριζικών αλλαγών και των ακόμα μεγαλύτερων προσδοκιών, φάνηκε πως η κατάσταση θα άλλαζε.
Ακρόπολις 26.1.1975
«Χιλιάδες ‘έγχρωμοι’ από το Πακιστάν (οι περισσότεροι), την Ινδία και τις αφρικανικές χώρες κατέκλυσαν επί χουντοκρατίας την Ελλάδα πιστεύοντας ότι εδώ θα έκαναν την τύχη τους. οι περισσότεροι ήλθαν με την ειλικρινή πρόθεσι να εργασθούν τίμια. Υπήρχαν όμως ανάμεσά τους και αρκετοί απατεώνες. Έτσι τον τελευταίο καιρό είδαμε να αυξάνεται ανησυχητικά ο δείκτης εγκληματικότητος στην χώρα μας… από την δράσι των ποικιλόχρωμων επισκεπτών μας»
Αμ δε όμως που άλλαξε.
Απογευματινή 21.7.1975
«Τον τελευταίο καιρό συχνά ακούγονται κατορθώματα εγχρώμων όπως κλοπές, εμπόριο ναρκωτικών, επεισόδια στους δρόμους και σε κέντρα διασκεδάσεως, ακόμα και αλληλομαχαιρώματα…
«…η έγχρωμη αποικία που δημιουργήθηκε τα τρία τελευταία χρόνια στην Αθήνα κυρίως και κατά δεύτερο λόγο στον Πειραιά και στο Μαρούσι. Την αποικία αυτή την αποτελούν περίπου 30.000 Αφρικανοανοασιάτες εκ των οποίων οι 8.000 είναι Πακιστανοί»
«Η παρουσία ενός τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων και μάλιστα με τόσο χαμηλό πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο… και μάλιστα σε μια μόνο πόλι άρχισε να δημιουργή πρόβλημα…»
«Τα περισσότερα εστιατόρια δεν τους δέχονται να φάνε, ο κόσμος τους αποστρέφεται και ούτε ελεημοσύνη δεν τους δίνει. Όταν οι μητέρες και οι δάσκαλοι δουν μαύρο κοντά σε σχολείο, σημαίνουν αμέσως συναγερμό. Στον Πειραιά λειτουργούν ειδικά εστιατόρια για μαύρους όπου ακόμη και ο μάγειρος ή η μαγείρισσα είναι μαύροι. Στο Μαρούσι τους έχουν απομονώσει και σε πολλές συνοικίες όπου μένουν, τα παιδιά τους κυνηγούν με πέτρες… Στην επαρχία όπου έκαναν την εμφάνισί τους για να εργασθούν σε χωράφια ο κόσμος τους δέχθηκε τόσο ψυχρά που γύρισαν αμέσως στην Αθήνα…»
«Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εντείνουν την προσοχή τους όσον αφορά την είσοδο και παραμονή αυτών των ανθρώπων… Πρέπει το γρηγορότερο αυτή η κατάστασις να ξεκαθαρίση γιατί τότε το πρόβλημα θα γίνη μεγαλύτερο και θα λυθή δυσκολότερα»
Ξεκαθάρισε γρήγορα; Μπα… Μερικά χρόνια αργότερα διαβάζουμε σε «συγκλονιστικά ρεπορτάζ» των εφημερίδων, πρόδρομους των αντίστοιχων «ρεπορτάζ» της μεταγενέστερης τηλεοπτικοκρατίας των καναλαρχών.
Ακρόπολις 9.10.1977
«Η καρδιά του Πειραιά τον τελευταίο καιρό αιμορραγεί ακατάπαυστα. Χίλιοι περίπου έγχρωμοι αλλοδαποί εγκατέστησαν πεντακόσια μόλις μέτρα από το λιμάνι ετσιθελικά το ‘γκέττο’ τους και πληγώνουν κάθε νύχτα αλλά και κάθε μεσημέρι την ηρεμία του Πειραιά… Τρομοκρατούν τους φιλήσυχους πολίτες και ‘μαχαιρώνουν’ την ηρεμία της νύκτας με τα συνεχή επεισόδια και τους καυγάδες τους που μοιάζουν με λαϊκή εξέγερση… Σκοτώνουν τις ώρες τους πίνοντας ουίσκυ και σπάζοντας τα ποτήρια και τα έπιπλα των μπαρ…»
«Το γκέττο των έγχρωμων αλλοδαπών είναι περιφραγμένο με ένα ‘τείχος’ βίας και ντροπής. Ένα ‘τείχος’ που για να το διαβή κανείς πρέπει να θεωρήση το διαβατήριό του με αίμα. Ένα ‘τείχος’ απροσπέλαστο για το μέσο πολίτη»
Και την επόμενη χρονιά:
Ακρόπολις 7.3.1978
«Δεν περνάει μέρα που να μη διαταχθή και μια απέλασι έγχρωμου αλλοδαπού. Μόνο το Κέντρο Αλλοδαπών πραγματοποιεί 15-20 απελάσεις κάθε μήνα. Πρόκειται περί υπηκόων κυρίως της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής… Οι έγχρωμοι αλλοδαποί στην χώρα μας έχουν καταστή πραγματικός ‘πονοκέφαλος’ για τις Αρχές. Διαμένουν μονίμως περισσότεροι από 10.000 ενώ άλλα ‘καραβάνια’ από αυτούς έρχονται κάθε τόσο με όλα τα συγκοινωνιακά μέσα»
Και μια προφητική επισήμανση:
«..υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα, μάλιστα οξύτατο. Πρόβλημα που –ίσως- σήμερα θα μπορέση να αντιμετωπισθή. Αν, όμως, αφεθή για αύριο τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μείνη μόνιμα άλυτο!» (Ακρόπολις, 17.9.1978)
Ακρόπολις 17.9.1978
Αλλά και σε ένα ρεπορτάζ της τότε εκκολαπτομένης νεαρής anchorwoman-τηλεπερσόνας Έλλης Στάη:
Ακρόπολις 15.11.1979
«Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, Φιλιππινέζοι, Ιρακινοί, Λιβανέζοι και Ιρανοί –ολόκληρες στρατιές εγχρώμων εργατών, κατακλύζουν την χώρα μας και τροφοδοτούν την ελληνική αγορά με φθηνά εργατικά χέρια! Ωργανωμένα δίκτυα εμπορίας αυτών των χεριών με έδρα την Αθήνα αλλά και πόλεις του εξωτερικού εξασφαλίζουν την παράνομη είσοδο και εγκατάστασί τους στην Ελλάδα. Ταξιδιωτικά γραφεία, ναυτικά πρακτορεία και πολλών άλλων ειδών ‘ιδιωτικά γραφεία’ μπάζουν κυριολεκτικά από το ‘παράθυρο’ με διάφορα κόλπα τους έγχρωμους ξένους».
Ακρόπολις 26.10.1980
«‘Υπάρχει κίνδυνος καταλήψεως της πόλεως του Πειραιώς από τους μαύρους’. Η προειδοποίησι αυτή περιλαμβάνεται σε εμπιστευτική έκθεσι της Γενικής Ασφαλείας Πειραιώς προς το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως. Στην έκθεση αυτή οι καταδιωκτικές αρχές του Πειραιώς επισημαίνουν την έκτασι του προβλήματος από την αύξησι του αριθμού των αλλοδαπών που κατακλύζουν τις κεντρικές περιοχές της πόλεως και του λιμένος. Και τονίζεται ότι παρά τον συνεχή έλεγχο και τις αλλεπάλληλες εξορμήσεις ο αριθμός των μαύρων όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά απεναντίας αυξάνεται».
Μετά ήρθε όμως η Αλλαγή κι όλα άλλαξαν ως διά μαγείας. Για να φτάσουμε στο σημερινό σκηνικό, όπου η Ισχυρή Ελλάδα βαδίζει με περηφάνια προς τα νέα της πεπρωμένα, έχοντας καταντήσει το καταφύγιο του κάθε Τριτοκοσμικού πικραμένου..
Κι η Συλλογική Αμνησία καλά κρατεί. Για τους περισσότερους… [Θανάσης Βέμπος, Πηγή]
το είδαμε εδώ
Πρώτη είδηση: «Οι μετανάστες κυκλοφορούν σε πυκνές ομάδες και η παρουσία τους έχει προκαλέσει φόβο, κυρίως σε ηλικιωμένους ανθρώπους. Υπάρχουν καθημερινά παράπονα από τους κατοίκους για μεγάλης έκτασης κλοπές στα...κοτέτσια και τα περιβόλια, ενώ σε μεμονωμένες περιπτώσεις χάθηκαν ακόμα και αρνιά, πράξη που αποδίδεται στους μετανάστες, καθώς δεν υπάρχει οργανωμένη κτηνοτροφία στην ευρύτερη περιοχή ώστε να αναπτυχθούν φαινόμενα ζωοκλοπών». (Newsit, 4.2.2011)
Δεύτερη είδηση: «Το κέντρο της Αθήνας είναι άβατο για τους Έλληνες πολίτες, αλλά… παράδεισος για τους (λαθρο)μετανάστες και τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Μια ομάδα περίπου 50 Πακιστανών κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι με καδρόνια στο κέντρο της Αθήνας και μόλις ο αρχηγός τους έδωσε το σύνθημα επιτέθηκαν με ορμή σε έναν ομοεθνή τους». (Ο Τύπος, 28.5.2011)
Τρίτη είδηση: «Στο κόκκινο η εγκληματικότητα πανελλαδικώς, με την συχνότητα τέλεσης κακουργημάτων από αλλοδαπούς να αγγίζει ποσοστά-ρεκόρ, σε καθημερινή βάση». (Εγκληματικότητα Αλλοδαπών Blog, 18.12.2011)
Τέταρτη είδηση: «Μόνιμο πρόβλημα –που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους- έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα η εισβολή χιλιάδων εγχρώμων που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια, τις συνοικιες του Πειραιά και της Αθήνας. Οι αλλοδαποί, Μεσανατολίτες, Ασιάτες και Αφρικανοί, έχουν κάνει δικές τους γειτονιές, στις οποίες είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσουν οι Έλληνες. Το πρόβλημα όμως με τους ξένους έγινε πιο πολύ οξύ τον τελευταίο καιρό, γιατί πολλοί απ’ αυτούς (κυρίως Πακιστανοί) έχουν συμμετοχή σε διάφορα εγκλήματα… Δεν είναι λίγες οι φορές που φιλήσυχοι πολίτες δέχονται στους δρόμους επιθέσεις από τους μαύρους. Στον Πειραιά μάλιστα όταν σουρουπώνη δεν τολμά να περάση κανείς από την συνοικία των Παλαιστινίων που είναι –κυριολεκτικά- περιχαρακωμένη»
Πέμπτη είδηση: «…αυτή την στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους που έχουν ανάγκη βοηθείας. Ας τους βοηθήσουμε τουλάχιστον να φθάσουν μέχρι τα σύνορά μας κι εκεί να τους ευχηθούμε καλή τύχη, αφού τους εξηγήσουμε ότι πώς είναι δυνατόν να τους δώσουμε δουλειά όταν 300.000 Ελληνόπουλα τρώνε το πικρό ψωμί της ξενητειάς στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Η δημιουργία τρωγλοδυτών στην εποχή μας δεν μας τιμά ούτε σαν χώρα ούτε σαν λαό».
Τα ξέρετε καλά όλα αυτά έτσι δεν είναι; Δεν αμφιβάλλω. Αυτό που δεν ξέρετε όμως είναι πως οι τελευταίες δυο ειδήσεις δεν προέρχονται από το Διαδίκτυο, ή την τηλεόραση, αλλά από εφημερίδες που κυκλοφόρησαν όταν μια ικανή μερίδα αναγνωστών αυτών των άρθρων δεν είχε γεννηθεί ακόμα.
Ναι, αυτό ακριβώς. Η τέταρτη είδηση είναι απόσπασμα από την Ακρόπολι της 17-9-1978 και η πέμπτη από την ίδια εφημερίδα, με ημερομηνία 16-5-1974.
Ένα τέταρτο του αιώνα πριν…
Ξέρετε, στο συμπαντικό παιχνίδι που πολύ συμβατικά ονομάζω Ομοιόσταση, ο χρόνος διέπεται από κάτι παρόμοιο με την Αρχή της Απροσδιοριστίας στην υποατομική φυσική: οι συντεταγμένες ενός γεγονότος στο χρόνο είναι πολύ πιο «φλου» απ’ όσο πιστεύουμε.
Ή σε απλά Αγγλικά, now you see it, now you don’t.
Αλήθεια, τελικά πότε άρχισαν να έρχονται οι λαθρομετανάστες;
Ακρόπολις 16.5.1974«Από πληροφορίες (επίσημες και ανεπίσημες) που συγκεντρώσαμε 30.000 περίπου Ασιάτες και Αφρικανοί βρίσκονται και εργάζονται αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα. Από αυτούς μόνο οι 7.000 είναι εφοδιασμένοι με κανονική άδεια εργασίας. Η παραμονή των υπολοίπων 23.000 είναι παράνομη. Όπως παράνομη είναι και η απασχόλησί τους σε διάφορα εργοστάσια, περιβόλια, ταβέρνες, γκαράζ κ.α. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους ξένους είναι Πακιστανοί… Την τελευταία τριετία άρχισαν να μας έρχωνται μέσω Τουρκίας».
Η όλη ιστορία άρχισε το 1971-1972. Λόγω της εύφλεκτης κατάστασης στη Μέση Ανατολή (ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ έγινε το φθινόπωρο του 1973), λόγω των αγαστών σχέσεων της χούντας με κάποια αφρικανικά καθεστώτα, λόγω της εντεινόμενης παγκόσμιας κρίσης που κορυφώθηκε το 1973, ένα μεταναστευτικό κύμα από Αφρική και Ασία κατέφθασε στην Ελλάδα. Το λιμάνι του Πειραιά υπήρξε μια από τις βασικές εστίες. Στο μεγαλύτερο ποσοστό οι ξένοι έμπαιναν νόμιμα, με προξενική θεώρηση, σαν τουρίστες ή με προσωπική διέλευση (τράνζιτο) και όταν ερχόταν η ώρα της αποχώρησής τους εξαφανίζονταν (βρε τι μου θυμίζει αυτό, βρε τι μου θυμίζει).
Με την Μεταπολίτευση, στο πλαίσιο των ριζικών αλλαγών και των ακόμα μεγαλύτερων προσδοκιών, φάνηκε πως η κατάσταση θα άλλαζε.
Ακρόπολις 26.1.1975«Χιλιάδες ‘έγχρωμοι’ από το Πακιστάν (οι περισσότεροι), την Ινδία και τις αφρικανικές χώρες κατέκλυσαν επί χουντοκρατίας την Ελλάδα πιστεύοντας ότι εδώ θα έκαναν την τύχη τους. οι περισσότεροι ήλθαν με την ειλικρινή πρόθεσι να εργασθούν τίμια. Υπήρχαν όμως ανάμεσά τους και αρκετοί απατεώνες. Έτσι τον τελευταίο καιρό είδαμε να αυξάνεται ανησυχητικά ο δείκτης εγκληματικότητος στην χώρα μας… από την δράσι των ποικιλόχρωμων επισκεπτών μας»
Αμ δε όμως που άλλαξε.
Απογευματινή 21.7.1975
«Τον τελευταίο καιρό συχνά ακούγονται κατορθώματα εγχρώμων όπως κλοπές, εμπόριο ναρκωτικών, επεισόδια στους δρόμους και σε κέντρα διασκεδάσεως, ακόμα και αλληλομαχαιρώματα…
«…η έγχρωμη αποικία που δημιουργήθηκε τα τρία τελευταία χρόνια στην Αθήνα κυρίως και κατά δεύτερο λόγο στον Πειραιά και στο Μαρούσι. Την αποικία αυτή την αποτελούν περίπου 30.000 Αφρικανοανοασιάτες εκ των οποίων οι 8.000 είναι Πακιστανοί»«Η παρουσία ενός τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων και μάλιστα με τόσο χαμηλό πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο… και μάλιστα σε μια μόνο πόλι άρχισε να δημιουργή πρόβλημα…»
«Τα περισσότερα εστιατόρια δεν τους δέχονται να φάνε, ο κόσμος τους αποστρέφεται και ούτε ελεημοσύνη δεν τους δίνει. Όταν οι μητέρες και οι δάσκαλοι δουν μαύρο κοντά σε σχολείο, σημαίνουν αμέσως συναγερμό. Στον Πειραιά λειτουργούν ειδικά εστιατόρια για μαύρους όπου ακόμη και ο μάγειρος ή η μαγείρισσα είναι μαύροι. Στο Μαρούσι τους έχουν απομονώσει και σε πολλές συνοικίες όπου μένουν, τα παιδιά τους κυνηγούν με πέτρες… Στην επαρχία όπου έκαναν την εμφάνισί τους για να εργασθούν σε χωράφια ο κόσμος τους δέχθηκε τόσο ψυχρά που γύρισαν αμέσως στην Αθήνα…»«Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εντείνουν την προσοχή τους όσον αφορά την είσοδο και παραμονή αυτών των ανθρώπων… Πρέπει το γρηγορότερο αυτή η κατάστασις να ξεκαθαρίση γιατί τότε το πρόβλημα θα γίνη μεγαλύτερο και θα λυθή δυσκολότερα»
Ξεκαθάρισε γρήγορα; Μπα… Μερικά χρόνια αργότερα διαβάζουμε σε «συγκλονιστικά ρεπορτάζ» των εφημερίδων, πρόδρομους των αντίστοιχων «ρεπορτάζ» της μεταγενέστερης τηλεοπτικοκρατίας των καναλαρχών.
Ακρόπολις 9.10.1977
«Η καρδιά του Πειραιά τον τελευταίο καιρό αιμορραγεί ακατάπαυστα. Χίλιοι περίπου έγχρωμοι αλλοδαποί εγκατέστησαν πεντακόσια μόλις μέτρα από το λιμάνι ετσιθελικά το ‘γκέττο’ τους και πληγώνουν κάθε νύχτα αλλά και κάθε μεσημέρι την ηρεμία του Πειραιά… Τρομοκρατούν τους φιλήσυχους πολίτες και ‘μαχαιρώνουν’ την ηρεμία της νύκτας με τα συνεχή επεισόδια και τους καυγάδες τους που μοιάζουν με λαϊκή εξέγερση… Σκοτώνουν τις ώρες τους πίνοντας ουίσκυ και σπάζοντας τα ποτήρια και τα έπιπλα των μπαρ…»
«Το γκέττο των έγχρωμων αλλοδαπών είναι περιφραγμένο με ένα ‘τείχος’ βίας και ντροπής. Ένα ‘τείχος’ που για να το διαβή κανείς πρέπει να θεωρήση το διαβατήριό του με αίμα. Ένα ‘τείχος’ απροσπέλαστο για το μέσο πολίτη»
Και την επόμενη χρονιά:
Ακρόπολις 7.3.1978
«Δεν περνάει μέρα που να μη διαταχθή και μια απέλασι έγχρωμου αλλοδαπού. Μόνο το Κέντρο Αλλοδαπών πραγματοποιεί 15-20 απελάσεις κάθε μήνα. Πρόκειται περί υπηκόων κυρίως της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής… Οι έγχρωμοι αλλοδαποί στην χώρα μας έχουν καταστή πραγματικός ‘πονοκέφαλος’ για τις Αρχές. Διαμένουν μονίμως περισσότεροι από 10.000 ενώ άλλα ‘καραβάνια’ από αυτούς έρχονται κάθε τόσο με όλα τα συγκοινωνιακά μέσα»
Και μια προφητική επισήμανση:
«..υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα, μάλιστα οξύτατο. Πρόβλημα που –ίσως- σήμερα θα μπορέση να αντιμετωπισθή. Αν, όμως, αφεθή για αύριο τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μείνη μόνιμα άλυτο!» (Ακρόπολις, 17.9.1978)
Ακρόπολις 17.9.1978
Αλλά και σε ένα ρεπορτάζ της τότε εκκολαπτομένης νεαρής anchorwoman-τηλεπερσόνας Έλλης Στάη:
Ακρόπολις 15.11.1979
«Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, Φιλιππινέζοι, Ιρακινοί, Λιβανέζοι και Ιρανοί –ολόκληρες στρατιές εγχρώμων εργατών, κατακλύζουν την χώρα μας και τροφοδοτούν την ελληνική αγορά με φθηνά εργατικά χέρια! Ωργανωμένα δίκτυα εμπορίας αυτών των χεριών με έδρα την Αθήνα αλλά και πόλεις του εξωτερικού εξασφαλίζουν την παράνομη είσοδο και εγκατάστασί τους στην Ελλάδα. Ταξιδιωτικά γραφεία, ναυτικά πρακτορεία και πολλών άλλων ειδών ‘ιδιωτικά γραφεία’ μπάζουν κυριολεκτικά από το ‘παράθυρο’ με διάφορα κόλπα τους έγχρωμους ξένους».
Ακρόπολις 26.10.1980
«‘Υπάρχει κίνδυνος καταλήψεως της πόλεως του Πειραιώς από τους μαύρους’. Η προειδοποίησι αυτή περιλαμβάνεται σε εμπιστευτική έκθεσι της Γενικής Ασφαλείας Πειραιώς προς το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως. Στην έκθεση αυτή οι καταδιωκτικές αρχές του Πειραιώς επισημαίνουν την έκτασι του προβλήματος από την αύξησι του αριθμού των αλλοδαπών που κατακλύζουν τις κεντρικές περιοχές της πόλεως και του λιμένος. Και τονίζεται ότι παρά τον συνεχή έλεγχο και τις αλλεπάλληλες εξορμήσεις ο αριθμός των μαύρων όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά απεναντίας αυξάνεται».
Μετά ήρθε όμως η Αλλαγή κι όλα άλλαξαν ως διά μαγείας. Για να φτάσουμε στο σημερινό σκηνικό, όπου η Ισχυρή Ελλάδα βαδίζει με περηφάνια προς τα νέα της πεπρωμένα, έχοντας καταντήσει το καταφύγιο του κάθε Τριτοκοσμικού πικραμένου..
Κι η Συλλογική Αμνησία καλά κρατεί. Για τους περισσότερους… [Θανάσης Βέμπος, Πηγή]
το είδαμε εδώ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου