Τα ναρκωτικά η Ατομικοποίηση και η Υποταγή

Να πια προοπτική προσφέρει το σύστημα στην άνεργη νεολαία. Θέλουν τη νεολαία μαστουρωμένη γιατί τη φοβούνται

Η πρόθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου να αποποινικοποιήσει τα λεγόμενα «μαλακά» ναρκωτικά, ανεξαρτήτως του ποιες θα είναι οι τελικές αποφάσεις, δεν έπεσε τυχαία στο τραπέζι. Στην πραγματικότητα, είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της γενικευμένης επίθεσης κατά του ελληνικού λαού. Πρόκειται για μια εντελώς συνειδητή, μεθοδευμένη, ύπουλη προσπάθεια των...
 
μεγαλοκαπιταλιστικών επιτελείων να χτυπήσουν και να αδρανοποιήσουν την ελληνική νεολαία, καθιστώντας την ακίνδυνη για το σύστημα. Και, ταυτόχρονα, να καλύψουν τις εφιαλτικές διαστάσεις που έχει πάρει το πρόβλημα της ανεργίας στη νεολαία, να χτυπήσουν κάθε έννοια συλλογικότητας και κοινωνικής ευθύνης και να προωθήσουν σε όλη την κοινωνία τις βρομερές ιδέες της ατομικοποίησης και της ιδιώτευσης.

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι το θέμα ανακινείται σε μια περίοδο που οι μεγαλοκαπιταλιστικές συμμορίες και η αδίστακτη κυβέρνηση τους έχουν εξαπολύσει όλη αυτή την επίθεση ενάντια στον ελληνικό λαό. Είναι εντελώς φυσικό μέσα σε αυτή την κατάσταση να φοβούνται ότι η νεολαία, με τον αυθορμητισμό της και την τόλμη της, θα αντιδράσει δυναμικά στο ζοφερό μέλλον που της ετοιμάζουν. Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει εκφραστεί υπέρ της ελεύθερης κατ' οίκον καλλιέργειας χασισόδεντρων και ότι μια σειρά «φιλελεύθερα» στελέχη του συστήματος προπαγάνδιζαν εδώ και χρόνια την απελευθέρωση των ναρκωτικών.

Θα πουν πολλοί: Και, δηλαδή, τι πρέπει να γίνει; Να πηγαίνουν οι χρήστες φυλακή; Όχι, να μην πηγαίνουν οι απλοί χρήστες φυλακή. Αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι είμαστε υπέρ της αποποινικοποίησης. Οι νόμοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, επηρεάζουν τη διαμόρφωση των αντιλήψεων μιας κοινωνίας. Ετσι, αποποινικοποίηση των ναρκωτικών σημαίνει πολύ απλά απενοχοποίησή τους, σημαίνει προώθηση της ναρκοκουλτούρας. Επίσης, δεν έχει κανένα νόημα η διάκριση ανάμεσα σε «μαλακά» και «σκληρά». Τα «μαλακά» είναι ο προθάλαμος για τα «σκληρά» και, επίσης, τόσο στα «μαλακά» όσο και στα «σκληρά», η χειρότερη εξάρτηση δεν είναι η σωματική, αλλά η ψυχοκοινωνική, η εξάρτηση από το «κύκλωμα». Επιπλέον, η θυματοποίηση του χρήστη δεν βοηθάει καθόλου στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ο χρήστης δεν είναι μόνο «θύμα», είναι και υπόλογος έναντι της κοινωνίας. Οι άνθρωποι δεν είναι λύκοι. Ζουν σε οργανωμένη κοινωνία, απέναντι στην οποία έχουν υποχρεώσεις, όπως έχουν (και πρέπει να έχουν) και απαιτήσεις από αυτή. Είναι χίλιες φορές καλύτερη αντιμετώπιση του χρήστη από την πολιτεία να τον «καταδικάσει» συμβολικά στο να προσφέρει μία ώρα κοινωνική εργασία, παρά να του πει «δεν τρέχει τίποτε, είναι δικαίωμα σου να σκοτώνεις τον εαυτό σου».

Είναι λογικό οι μεγαλοκαπιταλιστές και οι διάφοροι υπηρέτες τους να είναι υπέρ των ναρκωτικών. Η κοινωνία που γουστάρουν είναι μια κοινωνία ατομικοποιημένων και ελεγχόμενων ατόμων, που αναζητούν μόνο ατομικές λύσεις στα προβλήματα, είναι θεωρητικά «ελεύθεροι», ελεύθεροι όμως να καταστρέφουν τον εαυτό τους ή να εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους, όχι ελεύθεροι να αμφισβητούν το σύστημα, να υπηρετούν ανώτερες ιδέες, να αγωνίζονται για μια καλύτερη κοινωνία. Η μόνη λύση για να αντέξει λίγο ακόμη το παρηκμασμένο κοινωνικό τους σύστημα είναι να διαιρέσουν την κοινωνία σε «μειονότητες» (εξαρτημένοι, γκέι, μετανάστες κτλ.), μειονότητες που δεν θα έχουν τίποτε το κοινό μεταξύ τους και έτσι θα τις ελέγχουν πανεύκολα.

Αυτοί είναι οπαδοί του θανάτου, εφόσον εκπροσωπούν ένα βάρβαρο και εκμεταλλευτικό κοινωνικό σύστημα. Εμείς, όμως, είμαστε οπαδοί της ζωής. Εμείς, όλοι οι πρωτοπόροι και συνειδητοί εργάτες, εκπροσωπούμε το μέλλον της ανθρωπότητας, ένα μέλλον πραγματικής ισότητας και απελευθέρωσης όλων των δυνατοτήτων που έχει μέσα του ο άνθρωπος. Ένα μέλλον στο οποίο δεν θα υπάρχει καμιά ανάγκη για μαστούρωμα, προσωρινές «φυγές», εξαρτήσεις, γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι θα έχουν τις υλικές προϋποθέσεις να απολαύσουν τη ζωή σε όλες της τις διαστάσεις.

Πάρις Δάγλας
ellinismoskaiellines