Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Η μουσική των Ελλήνων του Πόντου

Οι βασικές ιστορικές φάσεις εξέλιξης της μουσικής των Ελλήνων του Πόντου από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα

του Παύλου Ι. Τσακαλίδη,
Διδάκτορα Μουσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου Μουσικής του Βουκουρεστίου

Η ιστορική εξέλιξη της μουσικής των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί ένα μεγάλο και εξαιρετικά πολύτιμο κεφάλαιο που -σε σύγκριση με την ιστορία τους- έχει ερευνηθεί πολύ λιγότερο. Οι γραπτές, ηχητικές και φωτογραφικές πηγές για τη μουσική του ποντιακού λαού είναι περιορισμένες και αυτό κάνει πιο δύσκολη την έρευνα στο θέμα αυτό. Για σχεδόν 3.000 χρόνια οι Πόντιοι...
ζούσαν ως συμπαγής ομάδα σε κοινό έδαφος και ο μουσικός τους πολιτισμός εξελισσόταν ομαλά. Η συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής αναγκάζουν των ελληνοποντιακό πληθυσμό να αλλάξουν τον τόπο παραμονής τους. Η συνθήκη της Λοζάννης, που υπογράφτηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1923, ανοίγει την νέα, προσφυγική σελίδα για τους Έλληνες του Πόντου.

Η ιδιαιτερότητα της ιστορικής εξέλιξης της μουσικής των Ελλήνων του Πόντου οφείλεται στη διαρκή παρουσία τους στα ίδια εδάφη -στα νότιο-ανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας- από το 8-7ο αιώνα π.Χ. μέχρι το έτος 1922. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε τη βασική αιτία για την εξέλιξή της στο πλαίσιο της κλειστής κοινωνίας, που με τη σειρά της έδωσε την μοναδική ευκαιρία για την δυνατότητα διατήρησης των αρχαιοελληνικών πολιτιστικών αρχών: στη γλώσσα, στα έθιμα, στη μουσική και στο χορό. Παρακάτω αναφέρονται οι βασικές φάσεις της εξέλιξης αυτής από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα. Όλη η έρευνά μας θα χωριστεί σε δύο κεφάλαια: α) πριν από το 1922, και β) μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και το βίαιο ξεριζωμό του Ποντιακού Ελληνισμού από τα πάτρια εδάφη.

O ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Α΄ Φάση

Στην ελληνική μυθολογία έχουμε την περιγραφή της Αργοναυτικής εκστρατείας στην Κολχίδα, στην οποία συμμετέχει και ο πρώτος «πρεσβευτής» της ελληνικής μουσικής παράδοσης, ο θρυλικός λυράρης και τραγουδιστής Ορφέας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι «πίσω από το γοητευτικό και μαγικό προπέτασμα της Αργοναυτικής εκστρατείας κρύβονται πολλοί πεζοί και αιματηροί αγώνες των Ελλήνων στην αυγή της ιστορίας, γύρω στην πρώτη χιλιετηρίδα, για τον έλεγχο του εμπορικού δρόμου προς τον Εύξεινο Πόντο και την Ανατολή [...] και τη μόνιμη εγκατάσταση των Ελλήνων του Πόντου». Βλέπουμε ότι ήδη στο στάδιο του μύθου έχουν γίνει οι πρώτες επαφές τον ντόπιων λαών της Μαύρης Θάλασσας με το αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Απ' τον 8ο αιώνα π.Χ. δημιουργούνται οι πρώτες αποικίες στον Άξενο (αφιλόξενο) Πόντο που αργότερα χάρη των αποικιών αυτών μετονομάστηκε σε Εύξεινο (φιλόξενο) Πόντο. Επειδή οι κάτοικοι των πόλεων αυτών ήταν Ίωνες, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι και ο πολιτισμός τους ήταν απόλυτα ταυτόσημος με τον αρχαιοελληνικό. Όμως, όπως θα φανεί στη συνέχεια, οι ιστορικές περίοδοι που θα ακολουθήσουν (Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Βυζάντιο και Τουρκοκρατία), θα αφήσουν τα δικά τους σημάδια πάνω στο «σώμα» της παράδοσης του Ελληνισμού του Πόντου.

Τα μουσικά όργανα είναι κοινά σε όλο τον αρχαιοελληνικό κόσμο μέχρι και τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Τα κυριότερα απ' αυτά είναι τα έγχορδα (η αρχαία λύρα, η αρχαία κιθάρα), τα πνευστά (ο αυλός, ο δίαυλος) και διάφορα κρουστά.

Β΄ Φάση...συνέχεια εδώ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP