Οι Έλληνες, οι γκρινιάρηδες!

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Όταν μας λένε γκρινιάρηδες νομίζουμε ότι μας κατηγορούν, ενώ στην πραγματικότητα αναγνωρίζουν την κατηγορία μας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι πιο έμπειροι φαντάροι του Ναπολέοντα ήταν οι γκρινιάρηδες. Έτσι τους ονόμαζε ο ίδιος, διότι διαμαρτύρονταν για...

τις συνθήκες που υπήρχαν στην εκστρατεία. Ήταν όμως οι πιο πιστοί και οι πιο αποτελεσματικοί για να καταλάβουν μια θέση και να την κρατήσουν όσο δυνατός και να ήταν ο εχθρός. Οι άλλοι τους ονόμαζαν: οι παλιοί της παλιάς. Δηλαδή οι παλιοί φαντάροι της παλιάς φρουράς.

Όταν οι Αμερικανοί ονομάζουν την Ευρώπη η Γηραιά Ήπειρος, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτή την Ευρώπη είμαστε οι παλαιοί της παλιάς. Και γι' αυτό το λόγο οι άλλοι μας χρωστούν το παρελθόν τους. Διασχίσαμε τους αιώνες για να προσφέρουμε τον Ελληνισμό και να τον μεταμορφώσουμε σε ουμανισμό, διότι είναι ένα δώρο στην Ανθρωπότητα. Εδώ και χιλιάδες χρόνια διαμαρτυρόμαστε για τις συνθήκες μας. Ενώ είμαστε πάντα άτρωτοι σε όλες τις μάχες της δικαιοσύνης, διότι έχουμε σχέση με τον ήλιο. Επινοήσαμε τη στρατηγική για να αντιστεκόμαστε στην εξουσία που δεν έχει ουσία, για να κρατηθούμε, από το τίποτα, την ώρα που άλλοι αφήνουν τα πάντα. Μας εξετάζουν με δείκτες, ενώ είμαστε ο δείκτης. Μας προκαλούν και δεν σκύβουμε. Είμαστε ο λαός του χρόνου και δεν νιώθουμε στριμωγμένα σε μια πιθαμή γης αλλά δίνουμε τα πάντα γι' αυτήν. Διότι αυτό το τίποτα είναι το παν για μας.

Τη γκρίνια μας την αρχίσαμε ενάντια στους θεούς και για να μην την ξεχάσουμε την καταγράψαμε με τις τραγωδίες μας κι όταν αρχίσαμε να γκρινιάζουμε και με τους άλλους, γράψαμε τις κωμωδίες μας. Μπορεί η ζωή μας να είναι δύσκολη, αλλά ξέρουμε ότι είναι ένα δώρο για τους άλλους, και την προσφέρουμε, γι' αυτό είμαστε και τόσο φιλόξενοι. Στην ουσία γνωρίζουμε τον πλούτο μας και αυτός είναι η ανθρωπιά. Δίνουμε το χέρι μας στον συνάνθρωπο, διότι δεν έχουμε τίποτα άλλο, αλλά είμαστε περήφανοι γιατί έχουμε φιλότιμο. Κι αν φωνάζουμε δυνατά είναι για να δείξουμε την αγάπη μας στον κόσμο. Δεν υπακούμε τις διαταγές, αλλά ακολουθούμε τους ανθρώπους που έχουν αξία ως τα πέρατα της γης. Κι όταν πεθαίνουμε πάλι φωνάζουν οι δικοί μας αλλά μια μόνο λέξη: άξιος. Αυτό είμαστε εμείς οι Έλληνες, οι γκρινιάρηδες!