Ο Ελληνικός λαός ή θα εξαφανιστεί ή θα επαναστατήσει...
"... έχουµε κατάλυση της δηµοκρατίας και μια Βουλή που αποφασίζει κατά της χώρας και του λαού, υπό καθεστώς ψυχολογικού πολέµου, οργανωµένου από το διεθνές σύστηµα και την εγχώρια κλεπτοκρατία".
Τα κύρια σημεία της συνέντευξης του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου:
- Το κύριο πράγµα που κάνει η συµφωνία, είτε η Ελλάδα παραµείνει στο ευρώ είτε αποχωρήσει είτε εκδιωχθεί, είναι που την καθιστά ιδιοκτησία των πιστωτών της. Μια νέα µορφή αποικιοκρατίας, δηλαδή. Αυτό γίνεται
1) µέ την υπαγωγή του χρέους της από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο
2) µέ την επικύρωση από τη Βουλή της δεύτερης µα και της πρώτης Δανειακής Σύµβασης - και µάλιστα µέ 180 ψήφους! - η οποία σήµερα είναι κατά πάσα βεβαιότητα νοµικά ανυπόστατη και απαγορεύει στην Ελλάδα να πάρει από αλλού δάνεια, οδηγώντας την στην πτώχευση
3) µέ την παραίτηση της Ελλάδας από την εθνική της κυριαρχία
4) µέ την απαγόρευση της αναδιάρθρωσης κατά το δοκούν του υπόλοιπου χρέους της. Επίσης µετατρέπει το ελληνικό χρέος προς ιδιώτες σε χρέος προς κράτη, καθιστώντας την διαπραγµατευτική θέση της Ελλάδας πολύ δυσµενέστερη.
-Επιπλέον η δανειακή σύµβαση υποθηκεύει όλη την ελληνική δηµόσια περιουσία, ακόµη και τους πόρους που ενδέχεται µελλοντικά να προκύψουν (π.χ. υδρογονάνθρακες). και οδηγεί στον αφελληνισµό των τραπεζών υποθηκεύοντάς τες στους πιστωτές. Ούτε η ιδιωτική περιουσία ξεφεύγει αφού φορολογείται απηνώς χάριν συνειδητά ανέφικτων δηµοσιονοµικών στόχων. Την ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθούν οι τοκογλύφοι από γεννήσεως χρήµατος µά και οι κοτσαµπάσηδες για να πάρουν την ιδιοκτησία των αγροτών και να τους µετατρέψουν σε δουλοπάροικους.
-Ταυτοχρόνως συνεχίζεται µιά οικονοµική πολιτική που καθιστά αδύνατη την αποπληρωµή του χρέους, διαλύει τον ελληνικό κοινωνικό ιστό και απειλεί το δηµοκρατικό πολίτευµα και την ικανότητα της χώρας να υπερασπιστεί τα σύνορά της. Στο τέλος της ηµέρας υπάρχει ένα κράτος τυπικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο αλλά που είναι στην πραγµατικότητα στο έλεος των δανειστών του. Αυτό αποκαλύπτεται πως ήταν κι ο πραγµατικός σκοπός του Μνηµονίου. Δεν ήταν λάθος, γιατί αν ήταν τέτοιο θα διορθωνόταν. Ήταν συνειδητή προσπάθεια εγκαθίδρυσης αποικιακής σχέσης µέ τη χώρα.
-Αυτό που θα έπρεπε να µάς ενδιαφέρει είναι η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας της χώρας, γιατί στο τέλος, επειδή δώσαµε σήµα πως δεχόµαστε τα πάντα, θα οδηγηθούµε σε ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη, ευκολότερα απ’ ο,τι στην περίπτωση που θα υπερασπίζαµε σθεναρά τη δυνατότητα της χώρας να παραµείνει βιώσιµη, να θρέφει τον πληθυσµό της και να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Το πρόγραµµα που ακολουθείται οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσµατα και οδηγεί προς την καταστροφή του ελληνικού κράτους που δηµιουργήθηκε µέ την επανάσταση του 1821. Αυτό αποδεικνύεται από την εµεπιρία 18 µηνών εφαρµογής του προγράµµατος και σας καλώ να θυµηθείτε τι µάς λέγανε και πως όλα διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Δέστε επίσης τις εκτιµήσεις των µεγαλύτερων οικονοµολόγων παγκοσµίως και τις αναλύσεις των σοβαρότερων σχολιαστών της Ευρώπης και της Βόρειας Αµερικης στα ΜΜΕ που επισηµαίνουν το µή βιώσιµο του προγράµµατος. Ακόµη και µετά την υπογραφή της συµφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, σύµβουλοι της γερµανικής κυβέρνησης υπογραµµίζουν ότι η συµφωνία δεν επαρκεί για τη λύση του ελληνικού προβλήµατος και δεν θα πετύχει. Για ποιόν λόγο δεσµευόµαστε ως χώρα µέ συµφωνία που δεν θα πετύχει;
-Αναλαµβάνοντας δεσµεύσεις που καθορίζουν για πάντα την τύχη του ελληνικού λαού, τον αφήνουν στο δίληµµα ή να εξαφανιστεί ή να επαναστατήσει. Πλησιάζουµε -αν δεν φτάσαµε ήδη- για τα καλά την κατάσταση που προβλέπει το άρθρο 120 του Συντάγµατος για την τήρησή του που επαφίεται στον πατριωτισµό των Ελλήνων.
-Αυτό δεν σηµαίνει ότι αν γίνουν εκλογές, αυτομάτως θα δοθεί λύση. Χρειάζεται η κινητοποίηση του ελληνικού λαού, η συνειδητοποίηση του διακυβεύµατος και η εµφάνιση πολιτικών υποκειµένων που θα εκφράζουν τα ελληνικά συµφέροντα και όχι τους διεθνείς πιστωτές και τις ξένες δυνάµεις. Αλλιώς είµαστε χαµένοι. Δεν διαλέγουµε µεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης αλλά και τη Σκύλα και τη Χάρυβδη: και δούλοι και κατεστραµµένοι!
-Υπάρχουν προτάσεις, ανεπαρκείς και ατελείς. Πρέπει εποµένως να υπάρξουν πολύ καλύτερες επεξεργασίες για τα σύνθετα προβλήµατα της χώρας, που να περιλάβουν
α) την ανάγκη για εσωτερική ανόρθωση, τη χρήση των τεράστιων γεωπολιτικών χαρτιών τπης χώρας υπέρ του ελληνικού λαού
β) την πολιτική που θα καθιστούσε την Ελλάδα πρωταγωνιστή στον αγώνα για τη διατήρηση των δηµοκρατικών και κοινωνικών δικαιωµάτων που κέρδισαν οι ευρωπαϊκοί λαοί µετά τη νίκη κατά του Χίτλερ και την ριζική αναµόρφωση της ΕΕ
γ) τη συγκρότηση εναλλακτικού σχεδίου για την περίπτωση διάλυσης της Ευρωζώνης η της εξόδου µας αν θελήσουµε να αποχωρήσουµε. Η απουσία όµως αυτών των προτάσεων η η αδυναµία τους δεν µπορεί να χρησιµοποιείται ως επιχείρηµα υπέρ της αυτοκτονίας του ελληνικού λαού.
-Η Ελλάδα θα είναι πολύ πιο αποτελεσµατική στον αγώνα για τα δίκαιά της αν τον καταστήσει οργανικό τµήµα του αγώνα των ευρωπαϊκών λαών εναντίον του νέου ολοκληρωτισµού του Χρήµατος, µιάς Αυτοκρατορίας που επιτίθεται στους ευρωπαϊκούς λαούς µέ το όπλο του χρέους, όπως επιτίθεται στη Μέση Ανατολή µέ τα γεωπολιτικά όπλα. Αυτός δεν είναι ένας αγώνας που µπορεί να δοθεί σε εθνικά µόνο πλαίσια. Ούτε πρέπει να θεωρούµε δεδοµένη την Ευρώπη που ξέρουµε, αυτή έχει τελειώσει έτσι κι αλλιώς.
-Οι προοπτικές είναι τρεις: αποσύνθεση µέσα στο χάος προς όφελος της Αυτοκρατορίας, µετασχηµατισµός της ΕΕ σε ανοιχτή δικτατορία των αγορών, ριζικός µετασχηµατισµός της Ευρώπης σε δηµοκρατική, ανα-πτυξιακή, οικολογική κατεύθυνση. Εµας µάς συµφέρει το τρίτο σενάριο, έστω κι αν φαίνεται το πιο δύσκολο. Μπορεί να χρειαστεί τελικά να βγούµε από την ΕΕ, δεν έχουµε λόγο όµως να το αποφασίσουµε τώρα. Πάντως το πρόβληµα της νοµισµατικής πολιτικής δεν είναι, κάθε άλλο, όλο το ελληνικό πρόβληµα. Ακόµα όµως κι αν φύγουµε τελικά από την ΕΕ, αυτό πρέπει να το κάνουµε εν ονόµατι, όχι εναντίον της ευρωπαϊκής ιδέας. Στο κάτω κάτω η Ευρώπη είναι µία ελληνική εφεύρεση, από τον πόλεµο που κάναµε εναντίον µιάς αρχαίας αυτοκρατορίας, δεν µάς την έκανε κανείς δώρο. Για την Ελλάδα η ιστορία της, ο πολιτισµός της, είναι η ήπια ισχύς της και το στρατηγικό της βάθος.
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου