Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Τὰ 400 χρόνια σκλαβιᾶς.

1821 by . Κάθομαι κάποιες φορὲς καὶ ἀναλογίζομαι τὴν ζωὴ τοῦ μέσου Ἕλληνος στὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας.
Κάθε φορὰ καταφέρνω νὰ ὑπεισέλθω σὲ βαθύτερα ἐπίπεδα καὶ νὰ «αἰσθανθῶ» καλλίτερα τὴν καθημερινότητά τους.

Κάθε φορά, ὅταν «ἐπανέρχομαι» στὴν πραγματικότητα, διαπιστώνω μὲ περισσότερο πόνο τὴν τότε τρομοκρατία ποὺ βίωναν οἱ παπποῦδες μας.

Μία ἀπὸ τὶς τόσες σκλαβιὲς βέβαια, ἀλλὰ ἡ πλέον ἀπάνθρωπος ἦταν αὐτή! Ἡ βαρβαροτέρα!

Κάθομαι ὅμως καὶ σκέπτομαι...

τὶς παραμέτρους ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἀπελευθέρωσι. Τὰ «κλειδιὰ» ἐκεῖνα ποὺ γύρισαν πρὸ κειμένου νὰ φθάσουμε σήμερα στὸ σημεῖον νὰ συζητᾶμε γιὰ ἐλευθερία, ἔς τῳ κι αὐτῆς τῆς ποταπῆς μορφῆς.

Συνειδητοποιῶ πὼς χρειάστηκαν 400 ὁλόκληρα χρόνια πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουν συνδυάσουν τὰ πάντα. Πρόσωπα, καταστάσεις, «συμπτώσεις»….

Τίποτα δὲν ἦταν τυχαῖο. Ἀκόμη καὶ οἱ Νενέκοι σημαντικοί. Ὀ Ἀλῆ-πασᾶς, ὁ Χουρσίτ, ὁ Ὁμέρ Βρυώνης… Οἱ πᾶντες στὴν κατάλληλον θέσι τὴν κατάλληλον στιγμή! Ἔως καὶ οἱ Μαυροκορδᾶτοι στὴν θέσι τους, πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίσουν τὴν ὅσο πιὸ μεγάλη περικοπὴ τῆς ἐλευθερίας μας!

Τετρακόσια χρόνια! Κι ὅλα στὴν θέσι τους!

Κάτι ξυπόλητοι, ἀγράμματοι, ἀπαίδευτοι, ξερακιανοί, πεινασμένοι, βρωμεροί, τρισάθλιοι ῥαγιᾶδες ποὺ ξεσηκώθηκαν διότι ἀντιλήφθηκαν πὼς ἀκόμη ἦταν Ἕλληνες.

Σήμερα ἡ σκλαβιὰ εἶναι ἄλλου εἴδους. Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ μαστίγια, κρεμᾶλες κι ἀποκεφαλισμούς. Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ ἀμορφωσιὰ καὶ βασανισμούς! Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ σφαγὲς ἐπὶ σφαγῶν. Ἀλλὰ ὑφίσταται, εἶναι ἐδῶ καὶ μᾶς πνίγει.

Δὲν κρατᾶ μόνον 35 χρόνους, ὅπως πολλοὶ ἰσχυρίζονται. Κρατᾶ ἀπὸ τότε ποὺ ἀπελευθερωθήκαμε. Σχεδὸν διακόσια χρόνια. Σχεδόν… (Προσωπικῶς πιστεύω πὼς κρατᾶ ἐδῶ καὶ πάρα πολλοὺς αἰῶνες, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄλλο θέμα….)

Γιὰ ἐτούτην ὅμως τὴν σκλαβιὰ κάποιοι δούλεψαν στὸ παρασκήνιο γιὰ πάρα πολλὲς δεκαετίες. Πάρα πάρα πολλές.

Δούλεψαν μεθοδικά, συστηματικά, ὑποχθόνια.

Στόχος τους δὲν ἦταν μόνον ὁ Ἕλλην ἀλλὰ ὁ κάθε σκεπτόμενος σὲ κάθε μεριὰ τοῦ πλανήτου.

Στόχος τους ἦταν ὁ πλήρης ἀφανισμὸς τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Κάτι σὰν τὶς τότε ὁλοσχερεῖς καταστροφὲς ποὺ ἔκαναν μέσῳ κατακλυσμῶν κάτι Δίες καὶ κάτι Γιαχβέ. Ἴδια πράγματα…

Γύρω μας παντοῦ ἡ ἀθλιότης. Ἡ ἀσυνειδησία. Τὸ κακούργημα θριαμβεύει σὲ κάθε του ἔκφρασι. Οἱ κοινωνικοὶ ἱστοὶ ἔχουν πρὸ πολλοῦ καταρρεύσει. Τὸ ἦθος ἔχει καταχωνιαστεῖ. Ἡ ἀλήθεια διώκεται. Οἱ ἀξίες ἀποδομοῦνται.

Κι ὅμως….

Κάποιοι κακόμοιροι, πάμπτωχοι, πεινασμένοι, βρωμεροί, τρισάθλιοι, κυνηγημένοι ἀκόμη εἶναι ἐδῶ, δυνατοὶ καὶ ζωντανοί! Παλεύουν ὑπογείως, φωνάζουν, γράφουν, τρέχουν, ὀνειρεύονται κι ἀναμένουν τὴν ἐπομένη ἡμέρα.

Ἡ ὁποία θὰ ἔλθῃ! Θὰ ἔλθῃ διότι ἔχουν ἀρχίσει καὶ συμπληρώνονται ὅλα τὰ ἐπὶ μέρους τμήματα ποὺ ἀπαιτοῦνται πρὸ κειμένου νὰ τὴν φέρουν.

Θὰ ἔλθῃ διότι ἔτσι «εἶναι τὸ γραμμένο τῆς ἀνθρωπότητος»! Δὲν μποροῦμε νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ αὐτό.

Θὰ ἔλθῃ διότι εἴμαστε ἡ ἐσχάτη γραμμὴ ἀνασχέσεως. Ἡ γραμμὴ ποὺ θὰ ἀνατρέψῃ κάθε εἰς βάρος μας πιθανότητα καὶ θὰ τὴν μετατρέψῃ σὲ μέσον γιὰ τὴν δική μας ἀπελευθέρωσι.

Δὲν γνωρίζω πόσος χρόνος ἀκριβῶς χρειάζεται πρὸ κειμένου νὰ φθάσουμε στὴν ἱερὴ στιγμὴ τῆς μεγάλης μάχης. Καὶ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει!

Ὅπως τότε, ὅταν οἱ παπποῦδες μας προετοίμαζαν τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους, γιὰ τὴν ἱερὴ στιγμὴ τῆς ἀπελευθερώσεως, ἔτσι κι ἐμεῖς, κάνουμε καὶ θὰ κάνουμε ὅσα ἀπαιτοῦνται, πρὸ κειμένου νὰ εἴμαστε ἔτοιμοι καὶ νὰ προετοιμάσουμε τοὺς ἑαυτούς μας, τὰ παιδιά μας ἀλλὰ καὶ τὰ ἐγγόνια μας, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, γιὰ τὴν εὐλογημένη στιγμὴ τῆς ἀπελευθερώσεως!

Τὰ ἐπὶ μέρους βήματα συμβαίνουν!

Ἐμεῖς εἴμαστε κομμάτι τους!

Κάθε στιγμή, κάθε ὧρα μας, κάθε ἡμέρα μας εἶναι μία ἀκόμη ὤθησις γιὰ τὸ τελικὸν στάδιον!

Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀποφύγουμε!

Θὰ τὸ ζήσουμε οὔτως ἢ ἄλλως καὶ θὰ τὸ ζήσουμε μὲ κάθε μεγαλοπρέπεια!

Τιμημένοι ἀπόγονοι τιμημένων προγόνων!

Αὐτὸ εἴμαστε, κι ἂς μὴν τὸ ἔχουμε ἀκόμη ἀντιληφθεῖ!

Θὰ ἔλθῃ ἡ ὧρα μας καὶ θὰ τὰ καταλάβουμε ὅλα!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Δὲν μὲ τρομάζουν οἱ Νενέκοι, οἱ πάσῃς φύσεως προκυνημένοι, οἱ προδότες, οἱ δοσίλογοι, οἱ ξεπουλητᾶδες καὶ οἱ Ἐφιᾶλτες! Δὲν μὲ τρομάζουν οὔτε κἂν οἱ Μαυροκορδᾶτοι ποὺ ἔχουν πιάσει σειρὰ κι ἀναμένουν νὰ ἁλώσουν ἐκ τῶν ἔσῳ ἐκ νέου. Δὲν μὲ τρομάζει κανείς! Εἶμαι ἐδῶ, εἶμαι δυνατή, εἶμαι Ἑλληνίς, εἶμαι ἀφυπνισμένη, εἶμαι ἕτοιμη ἐδῶ κι αἰῶνες καὶ θὰ τὸ κάνω ἀκόμη καὶ μόνη μου! Τὸ ξέρω διότι αὐτὴ εἶναι ἡ Φύσις μου! Δὲν ἀλλάζει! 

Φιλονόη

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP