Πᾶμε γιά μίαν κατάληψι;

Οἱ τράπεζες καθημερινῶς κάνουν τὴν μίαν κατάσχεσι πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλην.

Ὁ κοσμάκης, σὲ ὅλο καὶ μεγαλυτέρους ἀριθμούς, ξεσπιτώνεται.

Οἱ γονεῖς συγκατοικοῦν μὲ τὰ παιδιά τους, ὅταν ὑπάρχουν κι αὐτοί, καὶ οἱ οἰκογένειες ζοῦν ὑπὸ καθεστῶς...

ὑστερικῆς ἀγωνίας.

Οἱ συνταξιοῦχοι, κι ὄχι μόνον, ψάχνουν στὰ σκουπίδια γιὰ λίγα σκουπίδια βρώσιμα.

Τὰ παιδιὰ λιγοθυμοῦν στὰ σχολεῖα ἀπὸ τὴν ἀσιτία.

Οἱ ἄστεγοι κατακλύζουν τὰ πεζοδρόμια καὶ κάθε εἴδους ἀκάλυπτον χῶρο.

Ἀλλὰ οἱ τράπεζες κάνουν ἐξώσεις, κατασχέσεις καὶ φυσικὰ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ ἐμεῖς δανειζόμαστε.

Δῆλα δή, τὸ δημόσιον ταμεῖον, (ἐμεῖς) δανείζεται μὲ τοκογλυφικὰ ἐπιτόκια ἀπὸ διεθνεῖς τοκογλύφους, πρὸ κειμένου νὰ συντηρῇ τὰ κουδουνισμένα στὶς θέσεις τους καὶ φυσικὰ νὰ τροφοδοτῇ τὶς τράπεζες.

Ἕνας φαῦλος κύκλος, ποὺ ὅμως σὲ λίγο θὰ κλείσῃ μὲ τὴν ἀπόλυτο κατάρρευσι!

Ἡ χρεοκοπία συμβαίνει ἤδη, κι ἂς μὴν μᾶς τὸ ἔχουν κοινοποιήσει.

Οἱ τοκογλύφοι εἰσέρχονται, ὡς ἄλλες ὀρδὲς βαρβάρων καὶ καταλάμβάνουν θέσεις ἁρπακτικοῦ.

Τό ἐπόμενον στάδιον;

Ἀμέσως μετὰ τὴν κατάρρευσιν θὰ παραλάβουν τὰ ἐντόπια τραπεζικὰ ἕδρανα.

Καὶ τότε, κάθε τι ποὺ ἔχουν ἁρπάξει οἱ τράπεζες, θὰ περάσῃ στὴν δική τους κατοχή.

Ἁπλᾶ πράγματα.

Καὶ στὸ μεταξύ, οἰ ἄστεγοι καὶ οἱ νεκροὶ θὰ αὐξάνονται διαρκῶς. Οὔτε σπηλιὰ δὲν θὰ μᾶς ἀφήσουν νὰ κατοικήσουμε.

Προτείνω λοιπὸν τὸ ἐξῇς:

Ὑπάρχουν τόσα καὶ τόσα δημόσια κτίρια ποὺ κάθονται ἄδεια καὶ δὲν ἐξυπηρετοῦν κανέναν καὶ τίποτα.

Δημόσια κτίρια, σημαίνει δικά μας κτίρια. Καταδικά μας!

Ἐφ’ ὅσον οἱ ἀνυπάρκτου εὐφυΐας κουδουνισμένοι δὲν ἀντιλαμβάνονται τὰ στοιχειώδη, νὰ περάσουμε σὲ καταλήψεις αὐτῶν τῶν κτιρίων. Τοὐλάχιστον νὰ στεγαστοῦν, ἔς τῳ καὶ προσωρινῶς, οἱ ἄστεγοι.

Γιὰ τὴν τροφὴ θὰ τὰ βολέψουμε ὅπως τὰ βολεύουμε ἔως τώρα. Ἀλλὰ γιὰ τὴν στέγη κάτι πρέπει νὰ κάνουμε. Ὅλοι μας.

Ὅσοι γνωρίζουν τέτοια κτίρια ἂς ἀρχίσουν νὰ τὰ καταγράφουν.

Ἡ κατάρρευσις θὰ εἶναι τόσο βίαιη, ποὺ οὐδεῖς θὰ προλάβῃ νὰ ἀντιδράσῃ. Ἂς ἔχουμε τοὐλάχιστον προστατεύσῃ τοὺς ἀστέγους.

Αὔριο ἴσως νὰ εἶμαι κι ἐγὼ ἄστεγη. Ἂς τὸ κρατῶ στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μου. Ἔτσι, σὰν πληροφορία.

Ποτὲ δὲν ξέρουμε!

Δὲν περιμένω ἀπὸ κανέναν Μπουταμίνη τὸ ὁ,τιδήποτε! Εἶναι τόσο ἀνίκανοι καὶ τόσο ἀνήθικοι, ποὺ ἐὰν ζοριστοῦν εἶναι ἱκανοὶ νὰ στραφοῦν ἐναντίον τῶν ἀστέγων ἐπισήμως.

Ἂς προστατεύσουμε τοὐλάχιστον ὅσους πάσχουν!

Εἶναι ὑποχρέωσις καὶ δικαίωμά μας!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Μὴν βιαστῇ κάποιος νὰ ἰσχυριστῇ πὼς ὅπως ἔστρωσαν θὰ πρέπῃ νὰ κοιμηθοῦν. Ὅλοι μὲ κάποιον τρόπο στρώσαμε. Τώρα ξεστρώνουμε. Καὶ πρέπει νὰ μάθουμε σὲ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται κι ὄχι σὲ αὐτὰ ποὺ ξέραμε.