Οι εκλογές κάτω από το αδιέξοδο τις καπιταλιστικής κρίσης

Οι εκλογές κάτω από το θανάσιμο παγκόσμιο αδιέξοδο τις καπιταλιστικής κρίσης και τον ρόλο των υπάρχοντων νεοταξίτικων κομμάτων και αποκομμάτων

Ο καπιταλισμός από χρόνια έχει παύση να έχει προοδευτικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Από τις αρχές του 20ού αιώνα μπήκε στην τελική του πορεία όπου από φιλελεύθερος που ήταν μετατράπηκε σε μονοπωλιακό ιμπεριαλισμό σε μία εποχή πολέμων και επαναστάσεων.

Σε αυτές τις συνθήκες ο καπιταλισμός...

 ακόμα και σε σχετικά ειρηνικές περίοδες είχε μία μόνιμη τάση προς την παρακμή. Παρόλη την συσσώρευση των επιστημονικών και τεχνικών επιτεύξεων που είναι μεγάλοι άθλοι του ανθρώπινου πνεύματος ο ιμπεριαλισμός υποδείχτηκε ανίκανος να τις εφαρμόσει σταθερά και ορθολογικά για δημιουργικούς σκοπούς την αστική κοινωνία.

Οι σχέσεις παραγωγής εφαρμοσμένες σύμφωνα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας μπαίνουν φραγμό στην ανάπτυξη της παραγωγής διαστρεβλώνοντας και εφαρμόζοντας αντικοινωνικά τις επιστημονικές καταχτήσεις. Η επιστημονική πρόοδος κάτω από τον καπιταλισμό γίνεται μέσο για μία ολοένα μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου και συγκεντροποίηση οικονομικής δύναμης όλο και σε λιγότερα χέρια.

Η εκδήλωση της αυτής της τάσης στην εποχή του ιμπεριαλισμού είναι η όλο και περισσότερο αυξανόμενη δύναμη του παρασιτικού χρηματιστικού κεφαλαίου σε βάρος του παραγωγικού αγροτοβιομηχανικού. Tο λίμνασμα του χρηματιστικού κεφαλαίου και το αναπόφευκτο πρόβλημα πως θα βρεί διέξοδο για τα περισσευούμενα κεφάλαια καθώς η παγκόσμια αγορά κάτω από την σημερινή κρίση δεν μπορεί να αναπτύσσεται πλέον.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι να βαθαίνουν οι οικονομικές και οι κοινωνικές αντιθέσεις και η ύπαρξη του καπιταλισμού να γίνεται θανάσιμος κίνδυνος για την ανθρωπότητα.

Αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός ότι κανένα ουσιαστικό πρόβλημα δεν λύνεται με τις εκλογές, ιδιαίτερα, σήμερα που ο καπιταλισμός έχει εξάντληση και τα τελευταία όρια της ύπαρξης του και έχει περιέλθει σε αδιέξοδη αξεπέραστη θανάσιμη κρίση, που και η παραμικρή ουσιαστική παραχώρηση εκ μέρους του ξεπερνάει τα όρια των διεθνών καπιταλιστικών σχέσεων ιδιοκτησίας της «Νέας Τάξης Πραγμάτων».

Τα κόμματα που διακηρύσσουν αντικαθεστωτικές λύσεις, μέσω της κάλπης, ή δεν μας λένε πως ο λαός κοιμάται, οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για να έρθει η εργατική τάξη στα πράγματα εξαπατούν ασύστολα τον ελληνικό λαό με την απάτη των εκλογών.

Δεν είναι η εκλογική αρένα που θα κρίνει την έκβαση μέσα στα πλαίσια του καταρρέοντος διεθνούς καπιταλισμού που δεν παίρνει καμία μεταρρύθμιση και του σημερινού άγριου πολέμου που μας έχουν κηρύξει με τα φασιστικά μνημόνια του ΔΝΤ και του υποκατάστατο τους την ΚΕΤ, και εφαρμόζουν οι δικοί μας κατοχικοί λωποδύτες.

Η αρένα που θα κρίνει την έκβαση των φασιστικών μνημονίων είναι οι αγώνες του λαού στο δρόμο, με την δική του πολιτική συγκρότηση και οργάνωση νέου τύπου που να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες της σήψης του καπιταλισμού.

Και ο δρόμος αυτός περνάει πάνω από όλα τα σημερινά κόμματα και αποκόμματα που δεν είναι άλλο παρά από διαφορετικά όργανα της κοινής νεοταξίτικης ορχήστρας.

Αυτό το έχουμε διαπιστώσει όλοι μας ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια με τα 300 καθάρματα της Βουλής. Με τους μέν Πασόκ –Νδούλας ΛΑ-ΟΣ- Παπαδήμιου και των «αριστερών» κομμάτων που συμμετείχαν στην κατοχική βουλή και που μαζί με την εξωκοινοβουλευτική νεοταξίτικη αριστερά, που όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά έπαιξαν το ρόλο του φρένου, σε όλες τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Οπως του μεγαλειώδη αγώνα των φορτηγατζήδων που κανένας τους δεν στήριξε, τις γενικές απεργίες, και με επιστέγασμα το κίνημα των αγανακτισμένων. Εκαναν τα πάντα να για να το διαλύσουν με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ,στην Ομόνοια, βόλτα στο Θησείο, και "Στήλες Διός" και από ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΤΑΡΣΙΑ-ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ με τον χωρισμό της πάνω πλατείας που διαδήλωνε και ήθελε την εδώ και τώρα την ανατροπή της δωσίλογης κυβέρνησης του Τζέφρυ με το να θέλουν να κάνουν ντού στην βουλή, και τους νεοταξίτες της κάτω πλατείας με τις ελεγχόμενες τάχα λαϊκές συνελεύσεις που έπερναν αποφάσεις που έβριζαν τους πάνω σαν ακροδεξιούς φασίστες και χρυσαυγίτες που ήθελαν να κατακλύσουν την δημοκρατική βουλή .

Ας μήν τρέφουμε, καμία αυταπάτη, τόσο για τις εκλογές όσο και για όλα τα κόμματα και αποκόμματα που ο λαός θα τα ξαναβρεί σαν αντίπαλους μπροστά τους.

Κώστας οικοδόμος