Στο υπ. Οικονομικών ο (τραπεζίτης!!!) Βασίλης Ράπανος, άνθρωπος του Σημίτη
Ο
Βασίλης Ράπανος, ο φερόμενος ως νέος υπουργός Οικονομικών, ποτέ δεν
έκρυψε ότι ήταν ΠΑΣΟΚ. Ηταν σεμνός, προσηνής και αγαπητός στους
δημοσιογράφους. Ηταν παράλληλα επίμονος και με επιχειρήματα
«καθεστωτικός», υπό την έννοια ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε στην πράξη τις
πρακτικές του ΠΑΣΟΚ, με τις οποίες μπορεί να εμφανιζόταν ότι...
διαφωνούσε ιδιωτικά, αλλά τις αποδεχόταν διά της σιωπής του δημόσια.
Στην τελευταία δημόσια θέση του Β. Ράπανου (πριν από την υπουργοποίηση) ήταν πρόεδρος του Δ.Σ της Εθνικής, όπου τον τοποθέτησε το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο μισθός του, όταν ανέλαβε, μαζί με τη συμμετοχή στις επιτροπές, ανερχόταν στα 450.000 ευρώ τον χρόνο!
Στις αρχές του 2000, όταν ο Κώστας Σημίτης σφυροκοπούνταν, με αφορμή τα τερτίπια της δημιουργικής λογιστικής που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, ο Βασίλης Ράπανος από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ) υποστήριζε την ορθότητα της οικονομικής πολιτικής.
Τον θυμούνται τότε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, στην πλατεία Συντάγματος, να μπαινοβγαίνει στην αίθουσα των δημοσιογράφων και να αναφέρει ότι δεν γινόταν δημιουργική λογιστική. Ηταν η εποχή όπου ο τότε τσάρος της Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου υποστήριζε ότι ο Προϋπολογισμός (για πρώτη φορά) θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και άλλες τέτοιες αφέλειες, που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επικίνδυνες στη συνέχεια.
Ο Βασίλης Ράπανος, στις συσκέψεις που έκανε τότε το επιτελείο του Γιάννου Παπαντωνίου, έβαζε συχνά τις φωνές με διάφορες αφορμές. Υποστήριζε σθεναρά τις απόψεις του, πίστευε στην εξυγίανση του Προϋπολογισμού και των δημόσιων οικονομικών, αλλά τελικά, όπως και όλοι οι άλλοι εκείνης της εποχής, υπέκυψε στο «πολιτικά ορθό», που ήταν η στήριξη του απατηλού μύθου της ισχυρής οικονομίας.
Φεύγοντας ο Γιάννος Παπαντωνίου από υπουργός Εθνικής Οικονομίας το 2001, ο Β. Ράπανος βρέθηκε, ως πρόεδρος του ΣΟΕ, να συνεργάζεται με τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Και οι δύο είχαν άμεση πρόσβαση στον Κώστα Σημίτη. Αυτό δεν απεσόβησε τις συγκρούσεις μεταξύ τους, ενώ από ένα σημείο και μετά ήταν ξεκάθαρο ότι ο Νίκος Χριστοδουλάκης θα προτιμούσε να μην τον έχει στα πόδια του.
Με την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας το 2004, ο Β. Ράπανος ιδιώτευσε ασχολούμενος με τα καθηγητικά του καθήκοντα.
Ανθρωποι που τον ξέρουν καλά επιμένουν ότι είναι τελείως ακατάλληλος για τη θέση την οποία βρέθηκε να διακονεί στην παρούσα συγκυρία. Οι ίδιοι πάντως χτες αναρωτιόνταν πώς προέκυψε ο Β. Ράπανος για τη συγκεκριμένη θέση και, βέβαια, δεν έπαιρναν απάντηση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι από χθες γράφτηκε στη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια «ότι ορκίστηκε στις 21 Ιουνίου 2012 ως νέος υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά».
eglimatikotita
διαφωνούσε ιδιωτικά, αλλά τις αποδεχόταν διά της σιωπής του δημόσια.
Στην τελευταία δημόσια θέση του Β. Ράπανου (πριν από την υπουργοποίηση) ήταν πρόεδρος του Δ.Σ της Εθνικής, όπου τον τοποθέτησε το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο μισθός του, όταν ανέλαβε, μαζί με τη συμμετοχή στις επιτροπές, ανερχόταν στα 450.000 ευρώ τον χρόνο!
Στις αρχές του 2000, όταν ο Κώστας Σημίτης σφυροκοπούνταν, με αφορμή τα τερτίπια της δημιουργικής λογιστικής που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, ο Βασίλης Ράπανος από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ) υποστήριζε την ορθότητα της οικονομικής πολιτικής.
Τον θυμούνται τότε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, στην πλατεία Συντάγματος, να μπαινοβγαίνει στην αίθουσα των δημοσιογράφων και να αναφέρει ότι δεν γινόταν δημιουργική λογιστική. Ηταν η εποχή όπου ο τότε τσάρος της Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου υποστήριζε ότι ο Προϋπολογισμός (για πρώτη φορά) θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και άλλες τέτοιες αφέλειες, που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επικίνδυνες στη συνέχεια.
Ο Βασίλης Ράπανος, στις συσκέψεις που έκανε τότε το επιτελείο του Γιάννου Παπαντωνίου, έβαζε συχνά τις φωνές με διάφορες αφορμές. Υποστήριζε σθεναρά τις απόψεις του, πίστευε στην εξυγίανση του Προϋπολογισμού και των δημόσιων οικονομικών, αλλά τελικά, όπως και όλοι οι άλλοι εκείνης της εποχής, υπέκυψε στο «πολιτικά ορθό», που ήταν η στήριξη του απατηλού μύθου της ισχυρής οικονομίας.
Φεύγοντας ο Γιάννος Παπαντωνίου από υπουργός Εθνικής Οικονομίας το 2001, ο Β. Ράπανος βρέθηκε, ως πρόεδρος του ΣΟΕ, να συνεργάζεται με τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Και οι δύο είχαν άμεση πρόσβαση στον Κώστα Σημίτη. Αυτό δεν απεσόβησε τις συγκρούσεις μεταξύ τους, ενώ από ένα σημείο και μετά ήταν ξεκάθαρο ότι ο Νίκος Χριστοδουλάκης θα προτιμούσε να μην τον έχει στα πόδια του.
Με την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας το 2004, ο Β. Ράπανος ιδιώτευσε ασχολούμενος με τα καθηγητικά του καθήκοντα.
Ανθρωποι που τον ξέρουν καλά επιμένουν ότι είναι τελείως ακατάλληλος για τη θέση την οποία βρέθηκε να διακονεί στην παρούσα συγκυρία. Οι ίδιοι πάντως χτες αναρωτιόνταν πώς προέκυψε ο Β. Ράπανος για τη συγκεκριμένη θέση και, βέβαια, δεν έπαιρναν απάντηση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι από χθες γράφτηκε στη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια «ότι ορκίστηκε στις 21 Ιουνίου 2012 ως νέος υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά».
eglimatikotita
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου