Economist: Η Βρετανία ετοιμάζεται για «έξοδο» από την Ευρώπη

το είδαμε στην Πατριωτική Αριστερά

Η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει ολοένα και πιο πιθανή, υποστηρίζει το Economist και μετρά κέρδη και ζημιές.

Η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει ολοένα και πιο πιθανή, εκτιμά στο τελευταίο του τεύχος ο Economist, προειδοποιώντας ότι το...
κόστος για τη βρετανική οικονομία θα είναι μεγάλο.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι Βρετανοί τάσσονται υπέρ μιας εξόδου, ενώ το συντηρητικό κόμμα είναι διχασμένο ανάμεσα στους βουλευτές που θέλουν μια ισχυρή σχέση με την Ευρώπη και αυτούς που θέλουν να αποχωρήσουν, με τους ευρωσκεπτικιστές να κερδίζουν έδαφος.

Την ίδια ώρα το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP), το οποίο έχει ατζέντα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει μετατοπιστεί από τα περιθώρια της πολιτικής ζωής στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Όπως παρατηρεί ο Economist, η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος για την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει πλέον ζήτημα χρόνου.

Σύμφωνα με το έγκριτο βρετανικό περιοδικό, μια Brixit θα είχε αρχικά κάποια οφέλη για τη Βρετανία, αλλά μακροπρόθεσμα θα ήταν επιζήμια για την οικονομία της.

Σε πρώτη φάση η χώρα θα εξοικονομούσε ως και 8 δισ. λίρες το χρόνο, καθώς δεν θα ήταν αναγκασμένη να μεταφέρει κεφάλαια στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την επιδότηση αγροτικών εισοδημάτων ή φτωχότερων περιοχών.

Επιπλέον, θα είχε τη δυνατότητα να καταργήσει διάφορους περιορισμούς και ρυθμίσεις στην εργατική νομοθεσία, που θα καθιστούσαν πιο ανταγωνιστική την οικονομία της.

Επίσης, θα ήταν ελεύθερη να θέσει ένα λιγότερο απαιτητικό στόχο για την πράσινη ενέργεια, επιτυγχάνοντας χαμηλότερες τιμές για την παραγωγή ενέργειας στο σύνολο της χώρας.

Όσον αφορά το περίφημο Citi του Λονδίνου, έξω από το γκρουπ των 27, θα ήταν πιο ελεύθερο να πλασαριστεί ως μια απελευθερωμένη χρηματοοικονομική αγορά, κάτι σαν μια “Σιγκαπούρη σε αναβολικά”.

Από τη στιγμή που δεν θα ήταν αναγκασμένο να ακολουθεί την ευρωπαϊκή νομοθεσία, θα μπορούσε να προσελκύσει τα hedge funds που το έχουν εγκαταλείψει.

Από την άλλη πλευρά, το κόστος της εξόδου από την κοινή αγορά θα ήταν τεράστιο. Τα βρετανικά γαλακτομικά προϊόντα θα εξάγονταν στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με φόρο εισαγωγής 55%, ενώ οι δασμοί για ορισμένα από αυτά θα έφταναν ως και το 200%. Οι δασμοί για τα είδη ρουχισμού θα έφταναν κατά μέσο όρο το 12%.

Την ίδια ώρα ένα μεγάλο μέρος της αυτοκινητοβιομηχανίας θα εγκατέλειπε τη χώρα, καθώς παραγωγοί που έχουν ως βάση τη Βρετανία θα αντιμετώπιζαν δασμούς 4% για τις πωλήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όπως τονίζει ο Economist οι τάσεις φυγής από την Βρετανία δεν θα έπλητταν μόνο την αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά και τις εταιρείας του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Για να καταφέρει το Λονδίνο να γίνει το κέντρο της Ευρώπης για τις συναλλαγές στο νόμισμα της Κίνας, θα πρέπει να διατηρήσει τη θέση του ως το κυρίαρχο κέντρο για συναλλαγές παραγώγων και ρευστού σε ευρώ. Αλλά πολλοί στην Ευρώπη δεν το θέλουν αυτό.

Σύμφωνα με τον Economist, χωρίς την ασπίδα της ενιαίας αγοράς, το Λονδίνο μπορεί να χάσει τη μάχη από τα άλλα ανταγωνιστικά κέντρα της Ευρώπης.

Οι χρηματιστές των ανερχόμενων οικονομικών δυνάμεων, στην Ασία και την Λ. Αμερική, προτιμούν την πρόσβαση σε μια αγορά 500 εκατομμυρίων πολιτών από την πιο χαλαρή ρύθμιση και τους λιγότερους περιορισμούς που προσέλκυσαν τις αμερικάνικες τράπεζες στο Λονδίνου το 1950 και το 1960.

Όπως σημειώνει ο Economist, έρευνα που πραγματοποίησε το UK City, έδειξε ότι τα δύο πέμπτα των επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα προτίμησαν το Λονδίνο κυρίως λόγω της πρόσβασης στις αγορές της Ευρώπης.

Ανεξάρτητα από το οικονομικό κόστος μια Brixit, θα έπληττε τις διπλωματικές σχέσεις της Βρετανίας. Για τους Αμερικανούς, μια Βρετανία που είναι αποκομμένη από την Ευρώπη θα ήταν πολύ λιγότερο χρήσιμη από ότι τώρα.

Για το ΝΑΤΟ μια Βρετανία που θα απομακρυνόταν από την Ευρώπη, θα αποδυνάμωνε τους δεσμούς που ενώνουν την ήπειρο της Ευρώπης και την άμυνα της με τις ΗΠΑ σε μια εποχή που οι δεσμοί αυτοί βρίσκονται σε πίεση λόγω της περικοπής των στρατιωτικών δαπανών και του προσανατολισμού των ΗΠΑ προς την Ασία. http://www.economist.com/