Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του δολοφόνου με το πριόνι - Ποιος ήταν ο αδίστακτος Εντ Γκειν

Αυτές τις ημέρες βγήκε στους κινηματογράφους η νέα ταινία του Σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι σε 3D. Η διασημότερη ίσως ιστορία τρόμου που βγήκε για πρώτη φορά το 1974 έχει τις ρίζες της σε μία πραγματική ιστορία, αυτή του Εντ Γκέιν του αδίστακτου «χασάπη του Γουισκόνσιν».

Ο Εντ Γκέιν...
ήταν Αμερικάνος δολοφόνος και απαγωγέας, ο οποίος σκότωνε τα θύματά του και μετά τα

διαμέλιζε με φρικτό τρόπο, φτιάχνοντας μάσκες από το δέρμα τους. Τους φόνους τους έκανε στη γεννέτειρά του, το Πλέινφιλ του Γουισκόνσιν, ενώ μετά τη σύλληψή του οι αστυνομικοί ανακάλυψαν ότι ξέθαβε και πτώματα από το τοπικό νεκροταφείο και χρησιμοποιούσε και τα δικά τους μέλη.

Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Λακρος του Γουισκόνσιν και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η μητέρα του μισούσε τον πατέρα του αλλά ήταν εγκλωβισμένη σε έναν απαίσιογάμο, λόγω των αυστηρών θρησκευτικών της πεποιθήσεων που της απαγόρευαν να πάρει διαζύγιο. Ο Γκέιν ως παιδί ήταν ντροπαλός και φοβισμένος και συχνά έπεφτε θύμα τραμπούκων στο σχολείο, που τον χτυπούσαν και τον κορόϊδευαν, ενώ την κατάσταση επιδείνωνε η μητέρα του, που του απαγόρευε να έχει φίλους.

Όταν ο πατέρας του πέθανε το 1940, αυτός και ο αδερφός του έκαναν δουλειές του ποδαριού για να βγάλουν τα προς το ζην. Ο μεγάλος του αδερφός Χένρι, ανησυχούσε για την προσκόλληση του Εντ στην παρανοϊκή και θρησκόληπτη μητέρα τους και την κακολογούσε σε αυτόν, με αποτέλεσμα να προκαλέσει το σοκ και τον φόβο του μικρού Έντ και καταστρέφοντας τη σχέση των δύο αδελφών.

Ένας εγκληματίας γεννιέται
Μια μέρα ο Χένρι αποφάσισε να κάψει σκουπίδια στον κήπο. Η φωτιά ωστόσο γρήγορα έφυγε από τον έλεγχο και πήρε τρομακτικές διαστάσεις και άμεσα ήρθε η πυροσβεστική να απομακρύνει την οικογένεια από το σπίτι. Όταν έσβησε η φωτιά και επέστρεψαν όλοι, ανακάλυψαν το άψυχο σώμα του Χένρι,ο οποίος ωστόσο δεν είχε πεθάνει από εγκαύματα, ενώ έφερε σοβαρά τραύματα από χτύπημα στο κεφάλι. Οι υποψίες έπεσαν αμέσως στον Εντ, αλλά οι κατηγορίες δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ, ενώ οι αρχές δεν πραγματοποίησαν ιατροδικαστική εξέταση.

Μετά το θάνατο του αδελφού του, ο Εντ έζησε μόνος με τη μητέρα του, η οποία πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1945, μετά από πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια. Ο Εντ μετά τον θάνατό της κατέρρευσε εντελώς και για πρώτη φορά ένιωσε εντελώς μόνος του στον κόσμο.

Παρέμεινε μόνος του στο αγρόκτημα, ζωντας με τα κέρδη από τις δουλειές του ποδαριού. Είχε κλειδώσει τα δωμάτια που χρησιμοποιούνταν από τη μητέρα του, αφήνοντας τα άθικτα, ενώ το υπόλοιπο σπίτι ήταν πιο βρώμικο κι από στάβλο. Ο ίδιος ο Εντ ζούσε σε ένα μικρό δωμάτιο δίπλα στην κουζίνα. Ήταν εκείνη την περίοδο που άρχισε να ενδιαφέρεται για περιοδικά σατανισμού και λατρείας του θανάτου και ιστορίες περιπέτειας, ιδίως εκείνων που αφορούν κανίβαλους, ή ναζιστικές θηριωδίες

Τα εγκλήματα
Στις 16 Νοεμβρίου του 1957, μία ιδιοκτήτρια καταστήματος στο Πλέινφιλντ ονόματι Μπέρνις Γουόρντεν εξαφανίστηκε και η αστυνομία είχε λόγο να υποπτεύεται τον Γκέιν που είχε αρχίσει πια να γίνεται όλο και πιο τρομακτικά παράξενος. Ο γιος της Γουόρντεν είπε στους ανακριτές ότι ο Γκειν είχε έρθει στο κατάστημα το βράδυ πριν από την εξαφάνιση, λέγοντας ότι θα επιστρέψει το επόμενο πρωί για ένα γαλόνι αντιψυκτικού. Ψάχνοντας το σπίτι του Γκειν, οι αστυνομικοί ανακάλυψαν το αποκεφαλισμένο σώμα της Γουόρντεν σε ένα υπόστεγο, κρεμασμένο από τους καρπούς της, με ένα οριζόντιο δοκάρι στους αστραγάλους της. Το σώμα της ήταν ντυμένο σαν ελάφι, ενώ είχε είχε πυροβοληθεί με ένα τουφέκι μεγάλου διαμετρήματος, ενώ οι ακρωτηριασμοί έγιναν μετά το θάνατο της.

Ψάχνοντας στο σπίτι, οι αρχές βρήκαν:

    Τέσσερις μύτες
    Ολόκληρα ανθρώπινα οστά και θραύσματα
    Εννέα μάσκες από ανθρώπινο δέρμα
    Μπολ κατασκευασμένα από ανθρώπινα κρανία
    Δέκα γυναικείες κεφαλές με τις κορυφές πριονισμένες
    Καλύμματα καρέκλας από νθρώπινο δέρμα
    Το κεφάλι της Μέρι Χόγκαν σε μία χάρτινη σακούλα
    Το κεφάλι της Μπέρνις Γουόρντεν σε ένα σάκο από λινάτσα
    Εννέα αιδοία σε ένα κουτί παπουτσιών
    Μια ζώνη κατασκευασμένη από ανθρώπινες γυναικείες θηλές
    Κρανία στους στύλους του κρεβατιού του
    Ένα ζευγάρι χειλιών στο παράθυρο
    Ένα φωτιστικό φτιαγμένο από δέρμα από ένα ανθρώπινο πρόσωπο

Αυτά τα αντικείμενα φωτογραφήθηκαν και στη συνέχεια καταστράφηκαν

Όταν ανακρίθηκε ο Γκέιν είπε στους ερευνητές ότι μεταξύ 1947 και 1952, έκανε 40 επισκέψεις σε τρία τοπικά νεκροταφεία για να ξεθάψει πρόσφατα θαμμένα σώματα, και όποια γυναίκα έμοιαζε με τη μητέρα του, έπαιρνε κομμάτια της και στόλιζε το σπίτι.

Η Δίκη και το τέλος
Στις 21 Νοεμβρίου 1957, ο Γκέιν δικάστηκε στη Γουασάρα, με ελαφρυντικά της παραφροσύνης. και εστάλη στο Κεντρικό Νοσοκομείο του κράτους για τους παράφρονες εγκληματίες. Το 1968, οι γιατροί του Γκειν αποφάσισαν ότι ήταν αρκετά υγιής για να δικαστεί. Η δίκη άρχισε στις 14 Νοεμβρίου 1968, και κράτησε μία εβδομάδα. Κρίθηκε ένοχος για φόνους πρώτου βαθμού από τον δικαστή αλλά επειδή βρέθηκε να είναι νόμιμα παράφρων, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα ψυχιατρείο.

Το σπίτι του θα γινόταν τουριστικό αξιοθέατο και τα αντικείμενα θα έβγαιναν σε δημοπρασία, ωστόσομία πυρκαγιά στις 27 Μαρτίου 1958 το κατέστρεψε ολοσχερώς και κατά μεγάλη πιθανότητα επρόκειτο για εμπρησμό.

Στις 26 του Ιούλη 1984, ο Γκειν πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια σε ηλικία 77 ετών στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας της Μεντότα, ενώ ο τάφος του υπέστη βανδαλισμούς συχνά όλα αυτά τα χρόνια.

Η ιστορία του Ed Gein είχε μια μόνιμη επίδραση στη δυτική λαϊκή κουλτούρα, όπως αποδεικνύεται από τις πολυάριθμες εμφανίσεις του σε ταινίες, μουσική και λογοτεχνία. Επίσης προσαρμόστηκε σε μια σειρά από ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των In the Light of the Moon (2000) Ed Gein (2001), Ed Gein και: Ο χασάπης του Plainfield (2007). Ο Γκειν χρησίμευσε ως πρότυπο για πολλά βιβλίο και ταινίες χαρακτήρων, και κυρίως serial killers όπως τον Norman Bates (Ψυχώ), Leatherface (The Texas Chainsaw Massacre), και Jame Gumb (Η Σιωπή των Αμνών)