Η φάρσα του κάλπικου καθεστωτικού «πατριωτισμού»

Του Θύμιου Παπανικολάου

Η πραγματικότητα σε τιμωρεί όταν της γυρίζεις την πλάτη. Η πραγματικότητα υπάρχει, έστω και αν εμείς δεν τη βλέπουμε, ή δεν θέλουμε να τη δούμε. Και όσο την αγνοούμε, τόσο και πιο σκληρή και ανελέητη γίνεται εναντίον μας.
Το ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, αποτελεί σήμερα, στην εποχή της νεοταξικής ισοπέδωσης των εθνών και των λαών, ζήτημα στρατηγικής προτεραιότητας.
Από το πρώτο τεύχος του ΡΕΣΑΛΤΟ, Νοέμβριος 2005, αναλύαμε αυτή τη στρατηγική προτεραιότητα.
Διαβάστε το προγραμματικό μας κείμενο εδώ:

Υπογραμμίζαμε ιδιαίτερα ότι οι μεγαλύτερες συμφορές για τους λαούς αποτελούσαν  «το προϊόν της άρνησης και ένοχης και χυδαίας υποτίμησης του εθνικού ζητήματος».

Η άρνηση και ένοχη και χυδαία υποτίμηση του εθνικού ζητήματος μας οδήγησε στη σημερινή κατάντια και στην ολοκληρωτική υποταγή του πολιτικού κόσμου στη δικτατορία του διεθνούς κεφαλαίου και των «νέων» ιδεολογημάτων του.

Τα καθεστωτικά κυβερνητικά κόμματα υπέταξαν τα πάντα στο νεοταξικό ευαγγέλιο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της μετατροπής της Ελλάδας σε επαρχία της ΕΕ…

Τα «αριστερά» κόμματα αναπαρήγαγαν τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης ταυτίζοντας το σοσιαλιστικό ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ με το διεθνισμό του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και τα πολυπολιτισμικά του παράγωγα.

Η  «θεολογία» της ηττημένης και εκλογικά αλλοτριωμένης «αριστεράς», ΟΧΙ μόνο έκλεισε τα μάτια στο «εθνικό ζήτημα», σαν μην υπήρχε καν, αλλά και στιγμάτιζε τρομοκρατικά κάθε εθνικό προβληματισμό, σαν «εθνικισμό» και «ρατσισμό»!!!

Αυτή η χυδαία και ένοχη άρνηση και υποτίμηση του «ΕΘΝΙΚΟΥ», φυσικά, δεν ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ το ΥΠΑΡΚΤΟ και πιεστικό «εθνικό πρόβλημα».

Σήμερα αυτή η «εξαφανισμένη» εθνική πραγματικότητα, στα μυαλά της «αριστεράς» και του πολιτικού κόσμου, ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ.

Σήμερα, το «εθνικό ζήτημα» γίνεται τόσο άμεσα εκρηκτικό  που απειλεί να ΣΑΡΩΣΕΙ, κυριολεκτικά, αυτή την «αριστερά» και ολόκληρο το καθεστωτικό οικοδόμημα.

Το να σαρωθούν, βεβαίως, αυτές οι δυνάμεις θα ήταν σωτήριο γεγονός. Η Ιστορία, όμως, δεν προχωρεί με σωτήρια θαύματα…

Τα μεγάλα ιδεολογικά χάσματα και πολιτικά κενά γεννούν  ιστορικές φάρσες νέων εκτρωματικών πολιτικών καταστάσεων.

Η ιδεολογική και πολιτική εξαφάνιση (από τα κόμματα και ιδιαίτερα από την «αριστερά») της ΕΘΝΙΚΗΣ πραγματικότητας γέννησε εκ νέου την ιδεολογία του καπιταλιστικού «πατριωτισμού», δηλαδή τη φάρσα του «πατριωτισμού» της «εθνικής αστικής τάξης»: Μια τάξη που δεν υπάρχει πλέον…

Ο «πατριωτισμός», ο αφηρημένος και κοινωνικά απροσδιόριστος αυτός «πατριωτισμός» (πολιτική και ηθική αφαίρεση), ΑΝΑΓΕΤΑΙ σε ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ: Αυτή είναι η νέα φάρσα της ιστορίας.

Η φάρσα αυτή είναι ο καθεστωτικός «πατριωτισμός». Μια ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ που ενώνει τους πάντες στο αφηρημένο «όραμα» του «πατριωτισμού». ΟΙ πάντες χωράνε κάτω από αυτήν την καθεστωτική ιδεολογία: ΟΛΕΣ οι ειδικές «ιδεολογίες» και πολιτικές αντιλήψεις «αθροίζονται» κάτω από την ιδεολογία των ιδεολογιών: «Πατριωτισμός»!!!

Η φιλοσοφία αυτή και η πολιτική ΛΟΓΙΚΗ είναι άκρως καθεστωτικές. Η αθροιστική ΣΥΝΕΝΩΣΗ (ΣΥΝΘΕΣΗ δεν μπορεί να γίνει) των ετερόκλητων ιστορικών, κοινωνικών, ιδεολογικών και πολιτικών χαρακτηριστικών είναι καθεστωτικός, λαϊκιστικός ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΣ και μάλιστα ακραίος…

Η καθεστωτική αυτή ιδεολογική και πολιτική κατασκευή του «πατριωτισμού» είναι μια χυδαία ιστορική φάρσα και θανάσιμη αυταπάτη σήμερα.

Αυτή η φάρσα γεννάει πολλές υπό-φάρσες: γελοιογραφικές απομιμήσεις (καρικατούρες) αυτής της «πατριωτικής» φάρσας.

Βλέπουμε λοιπόν ξαφνικά από το ένα πολιτικό άκρο μέχρι το άλλο, από όλα τα «σκύβαλα» του καθεστώτος, «πατριωτικές» και «υπέρ-πατριωτικές» ρητορείες και γελοιογραφικές φάρσες.

συνέχεια εδώ