Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Γιὰ τὴν Κυρὰ τῆς Ῥῶ

Μέσα σε κλίμα πανελληνίας και βαθείας συγκινήσεως, στις 13 Μαΐου του 1982, ο απανταχού Ελληνισμός τραντάζεται στην είδηση του θανάτου μιας μεγάλης γυναίκας. Μιας γυναίκας-συμβόλου της εθνικής μας μοναξιάς και υπερηφάνειας ταυτόχρονα, που η μοίρα της όρισε να φυλάττει τις δικές της Θερμοπύλες κάπου μεσοπέλαγα, σ' ένα μικρό νησάκι πλάι στο Καστελόριζο.

Το όνομά της ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτου κι ο κόσμος τη γνώριζε καλύτερα ως Κυρά της Ρω. Πάντοτε ενδεδυμένη με την τοπική παραδοσιακή φορεσιά της υπερήφανης Δωδεκανήσου, έζησε για σχεδόν 58 χρόνια στο νησί της Ρω, όπου και εγκαταστάθηκε το 1924 με το σύζυγό της Κώστα, ο οποίος όμως την άφησε νωρίς. Κατά τη διάρκεια των...
ετών της κατοχής, υπήρξε μέλος της Εθνικής Αντιστάσεως, οπότε και συνεργάστηκε με τον Ιερό Λόχο και τους λοιπούς αντιστασιακούς που κατέφευγαν στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής.

Επί καθημερινής βάσεως προέβαινε στην έπαρση και υποστολή της Γαλανόλευκης Σημαίας μας λέγοντας το δικό της ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ στους μογγόλους της στέππας απέναντί της. Τον Αύγουστο του 1975 ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και άλλα δύο ανθρωποειδή αποβιβάζονται στην νήσο Ρω εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Αρχόντισσας που νοσηλευόταν στην Αθήνα και υψώνουν το μισητό μισοφέγγαρο.

Φυσικά, αυτή η σημαιούλα υπεστάλη αμέσως έπειτα από την επιστροφή της Δέσποινας Αχλαδιώτου και πιθανώς να κατέληξε ως προσάναμμα.
Λίγους μήνες αργότερα το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης αποστέλει ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του Γ.Ε.Ν.. Στις 23 Νοεμβρίου του 1975 της απονέμεται μετάλλιο "για τις προσφερθείσες εθνικές της υπηρεσίες". Τελικά, καταβεβλημένη από τις κακουχίες της σκληρής της ζωής θα αποβιώσει σε ηλικία 92 ετών για να φύγει με ένα φέρετρο σκεπασμένο με τη Σημαία που πιστά υπηρέτησε. Ήταν η τελευταία γυναίκα που ετάφη με στρατιωτικές τιμές. Η κληρονομιά που μας άφησε φαντάζει δυσβάσταχτη στην εποχή που τις σημαίες τις παίρνουν οι αγέρηδες του Αιγαίου. Σήμερα για κάποιους ευτραφείς οι πόλεμοι δεν αξίζει να γίνονται για λίγα βράχια.

Ηρωική Κυρά μας, ενσάρκωση του Διγενή και των μπουρλοτιέρηδων του Αιγαίου, ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος τιμά τη μνήμη σου δεσμευόμενος ότι κάποια στιγμή θα τελέσει τρισάγιο στον τάφο σου, ο οποίος θα πρέπει να αποτελεί για τους Έλληνες ιερό προσκύνημα. Ξέρουμε πως τα βράδια που η σημαία δεν μπορεί να ησυχάσει στον ιστό της και υποστέλλεται, τότε η μορφή σου εμφανίζεται πάνω από τη θάλασσα. Με βλέμα αγέρωχο δείχνεις το πού θα πρέπει κάποια μέρα ο Ελληνικός Στρατός να υψώσει τη δική του Σημαία με τον Αϊ-Γιώργη...

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP