Δεν ξεχνώ… Δεν με τρομάζετε… Θέλω πίσω την Δραχμή μου!

Γράφει ο Βίκτωρ Πολυδώρου

Τις τελευταίες μέρες, αντιλαμβάνομαι μια αγωνιώδη προσπάθεια παραπληροφόρησης και τρομοκρατίας από τους γνωστούς και θρασύτατους μνημονιακούς!!!
Χωρίς ίχνος ντροπής, έχουν...

 πάρει σβάρνα κανάλια, ραδιόφωνα και προσπαθούν να μας πείσουν, ότι για το καλό μας…πρέπει να παραμείνουμε στο Ευρώ, στο μνημόνιο στο Δ.Ν.Τ,  γιατί έτσι μόνο υπάρχει ελπίδα… Ελπίδα γιατί???

Για περισσότερη ανεργία και εξαθλίωση?
Για κλείσιμο και των επιχειρήσεων που απέμειναν?
Για αύξηση του δανεισμού και διόγκωση του δημόσιου χρέους?
Για ακόμη πλουσιότερους διεφθαρμένους πολιτικούς?

ΟΧΙ κύριοι… ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…

Παραλάβατε στη μεταπολίτευση μηδενικό δημόσιο χρέος και το φτάσατε στο 170% του ΑΕΠ.

Κατορθώσατε να δημιουργήσετε ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων, με μηδενική αγροτική ανάπτυξη και κάθετη πτώση των εξαγωγών και της ανάπτυξης.

Πήρατε τις οικονομίες του λαού μας, μέσα από την φούσκα του χρηματιστηρίου.

Στη συνέχεια.. με την ανοχή της Τραπέζης της Ελλάδος,  χωρίς κανένα έλεγχο για την δυνατότητα αποπληρωμής,  μας φορτώσατε με δάνεια και πιστωτικές, με σκοπό τον πλουτισμό των τραπεζιτών και τον εγκλωβισμό μας σε ένα σύνολο υποχρεώσεων, που λόγω του ψυχικού καταναγκασμού, δεν θα μας επέτρεπε να αντιδράσουμε στα πολιτικά τεκταινόμενα.

Μας εντάξατε στο Δ.Ν.Τ και το μνημόνιο αποφασίζοντας για εμάς χωρίς εμάς!
ΔΕΝ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΤΕ…

Με την συντονισμένη επίθεση λάσπης και πανικού, που τόσο περίτεχνα οργανώνετε με τους ημέτερους δημοσιογράφους και τα ξεπουλημένα Media.

Δεν με πείθετε ότι η έξοδος από το Ευρώ είναι η καταστροφή…. και γιατί να πιστέψω εσάς που διαπίστωσα τα αποτελέσματα σας και να μην πιστέψω τους διεθνούς εκτίμησης και παραδοχής οικονομολόγους καθηγητές Βαρουφάκη, Λαπαβίτσα, Ρουμπινί  και τους Times, που ισχυρίζονται ότι οι « Έλληνες θα γελάσουν τελευταίοι αν επιλέξουν την έξοδο από το Ευρώ »!!!

Αν θυμάμαι καλά… το 1974 είχαμε ένα από τα ισχυρότερα εθνικά νομίσματα, ο λαός μας μέχρι τη δεκαετία του 80 ευημερούσε και το Ελληνικό δαιμόνιο κυριαρχούσε στους αιθέρες με την Ολυμπιακή και στις θάλασσες με τους εφοπλιστές μας.

Όπως λέει η μάνα μου, οι φίλοι, οι συνεργάτες μου, όχι πολύ πίσω το 2000 ας πούμε, είχα ένα πεντοχίλιαρο στη τσέπη μου και είχα λεφτά … σήμερα έχω 50 Ευρώ δηλαδή τρία πεντοχίλιαρα και δεν έχω τίποτα.

Ε λοιπόν.. Θέλω πίσω την ΔΡΑΧΜΗ ΜΟΥ….και θα παλέψω για αυτήν, για μένα, για τα παιδιά μου, για όλους μας.

Θα έχουν σκοπό ο αγώνας και οι θυσίες μου, γιατί θα είναι για το εθνικό μου νόμισμα, για την δραχμούλα μου… για την Ελλάδα ρε γαμώτο….