ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Ή ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

 Οι μεγαλοαστικές συμμορίες που λεηλάτησαν τον πλούτο της χώρας και οι πολιτικοί τους υπηρέτες συνεχίζουν αδίστακτα την δολοφονική Μνημονιακή «θεραπεία». Ή θα αντισταθούμε όσο είναι νωρίς και θα διεκδικήσουμε όλα όσα χάσαμε κι όλα όσα μας ανήκουν, ή θα ζήσουμε μια πραγματική γενοκτονία του ιστορικού λαού μας.

 Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη, μέσω της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, συνεχίζει όλο και πιο άγρια την υλοποίηση της κεντρικής φιλοσοφίας...
της για ασιατοποίηση της χώρας.

Παρά τα προεκλογικά ψεύδη των τριών κυβερνητικών εταίρων, τα Μνημόνια συνεχίζονται, και θα συνεχίζονται, όσο δεν θα συναντούν μαζική λαϊκή αντίδραση. Γίνεται πλέον όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ο πραγματικός σκοπός των Μνημονίων είναι η ραγδαία μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή, των μισθών. Οι Έλληνες μεγαλοαστοί, παίζοντας το γνωστό θέατρο ότι δήθεν «μας τα ζητάει η Τρόικα», προωθούν αλλεπάλληλα μέτρα που χτυπάνε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, με τελικό σκοπό να μας αφαιρέσουν όλες ανεξαιρέτως τις κατακτήσεις των τελευταίων εκατό ετών. Και μόνο οι λέξεις εργατικό δίκαιο, συλλογικές συμβάσεις, ωράρια, άδειες, επιδόματα, αποζημιώσεις, περίθαλψη κ.λπ. τους προκαλούν αλλεργία και θέλουν να τις εξαφανίσουν. Θέλουν να δημιουργήσουν μια εργατική τάξη τόσο φτωχή, ολιγαρκή και υποτακτική, ώστε μόνο οι Αφρο-ασιάτες λαθρομετανάστες θα μπορούν να αντέξουν. Αυτό υποδηλώνει και ο νέος στόχος τους για μείωση του κατώτατου μισθού στα 500 ευρώ, που ασφαλώς δεν είναι παρά ένας ενδιάμεσος σταθμός για μια ακόμη μεγαλύτερη μείωση μετά από λίγο, με μονομερή κυβερνητική πράξη.

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες, από τους βασικούς υπεύθυνους της κρίσης, συνεχίζουν να πριμοδοτούνται σκανδαλωδώς από την κυβέρνηση, τόσο με νέα πακέτα οικονομικής ενίσχυσης, όσο και με το ξεπούλημα αντί πινακίου φακής των τελευταίων κρατικών τραπεζών στις ιδιωτικές. Εν μία νυκτί, χάρισαν την Αγροτική Τράπεζα στην ημι-πτωχευμένη Τράπεζα Πειραιώς κι έτσι μετέφεραν τα χρέη των αγροτών στα χέρια των καπιταλιστικών συμμοριών. Την ίδια τύχη επιφυλάσσουν στο υγιέστατο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τελευταίο καταφύγιο της λαϊκής αποταμίευσης.

Όσον αφορά το μεταναστευτικό, δεν είναι παρά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Όσο χτυπιούνται τα εργατικά δικαιώματα τόσο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εξαφάνιση της ελληνικής εργατικής τάξης και την αντικατάσταση της από τριτοκοσμικούς, αφού μόνο αυτοί θα είναι σε θέση να επιβιώσουν με τόσο χαμηλούς μισθούς. Κανένας Έλληνας δεν θα μπορεί να συντηρηθεί από τη μισθωτή εργασία: θα πρέπει ή να εγκαταλείψει τη χώρα, ή να φυτοζωεί συμβιώνοντας με τους υπερήλικες γονείς του, ή να αναζητά την τύχη του σε μικροαστικά επαγγέλματα. Και φυσικά, ούτε κουβέντα για γάμο και τεκνοποίηση.

Κατ' αυτό τον τρόπο, ο ελληνικός λαός οδηγείται με γρήγορους ρυθμούς στο μαρασμό και τη γενοκτονία, χωρίς αυτό να αποτελεί υπερβολή. Αρκεί να σημειώσουμε ότι, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής, ο ελληνικός πληθυσμός έχει μειωθεί αισθητά τα τελευταία δέκα χρόνια. Η τεράστια αυτή απειλή δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τις «επιχειρήσεις σκούπα» στην Ομόνοια ούτε με τα «κέντρα κράτησης», που γίνονται κυρίως για να κερδίσει η κυβέρνηση τις εντυπώσεις απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συνεχίζει την ίδια φιλομεταναστευτική ρητορική. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση παραμένει πιστή στη μεγαλοαστική στρατηγική της ασιατοποίησης αποδεικνύεται από τη διατήρηση του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια, παρά τη σαφή προεκλογική δέσμευση Σαμαρά.

Όσον αφορά τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, κάθε άλλο παρά δικαιολογούν την πλαστή αισιοδοξία της ελληνικής κυβέρνησης. Το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για στήριξη των απειλούμενων χωρών δεν θα εφαρμοστεί για την Ελλάδα, αλλά ακόμα και για τις χώρες που θα εφαρμοστεί δεν θα αποτελέσει λύση στην ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια, που αυξάνονται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς. Αντίθετα, η πολιτική των Μνημονίων, που ακόμα κυριαρχεί σαν αντίληψη στην Ευρώπη, βαθαίνει την κρίση παντού όπου εφαρμόζεται.

Η μόνη θετική ευρωπαϊκή εξέλιξη είναι οι πρώτοι οργανωμένοι αγώνες των Ευρωπαίων εργατών (Ισπανών, Ιταλών κ.λπ.), που δείχνουν ότι η ευρωπαϊκή εργατική τάξη είναι ζωντανή και δεν θα αφήσει την πολιτική της λιτότητας να περάσει αμαχητί.

Τέλος, θα πρέπει οπωσδήποτε να επισημάνουμε την τεράστια έλλειψη μιας επαναστατικής πολιτικής ηγεσίας την οποία να εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι και τα καταπιεζόμενα στρώματα.

Το ΚΚΕ, αποτελώντας ανεπιστρεπτί κόμμα του συστήματος, συνεχίζει να σπέρνει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, να διασπά το λαϊκό κίνημα και να παραπέμπει όλες τις λύσεις στο μακρινό μέλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα κι αυτό στην ουσία αστικό, από τη μια πολεμάει σε ένα βαθμό τα Μνημόνια, αν και μόνο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, όντας ανίκανος να οργανώσει και να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους του, και από την άλλη υποστηρίζει τη λαθρομετανάστευση, δηλαδή, την άλλη όψη των Μνημονίων.

Όσο θα εντείνεται η επίθεση κατά της εργατικής τάξης, όσο δηλαδή θα αναδεικνύεται η θεμελιώδης αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, τόσο πιο αισθητή θα γίνεται η απουσία μιας τέτοιας ηγεσίας και η ανάγκη δημιουργίας της.

Μπροστά στη γενικότερη αυτή κατάσταση, ο ελληνικός λαός, και κυρίως η ελληνική εργατική τάξη, δεν έχουν καμία πολυτέλεια για αδράνεια και αναμονή. Το μαχαίρι πλησιάζει πλέον στην καρδιά και το χτύπημα θα είναι μοιραίο. Η επικείμενη κατάργηση και των τελευταίων εργατικών δικαιωμάτων θα σημάνει την άμεση εξαθλίωση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και το γρήγορο μαρασμό του συνόλου του.

Η απάντησή μας πρέπει και μπορεί να είναι άμεση και δυναμική. Ο δρόμος των ενωτικών, παλλαϊκών συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα πρέπει να συνεχιστεί. Οι απεργίες πρέπει να γίνουν πιο μαζικές και αποτελεσματικές. Η αντίσταση πρέπει να απλωθεί σε κάθε χώρο δουλειάς, απέναντι σε κάθε εργοδότη, με κάθε μέσο. Στο οπλοστάσιο μας πρέπει να προσθέσουμε το μποϊκοτάζ, δηλαδή, τη μαζική άρνηση αγοράς από οποιαδήποτε επιχείρηση εκμεταλλεύεται τη συγκυρία για να επιτεθεί στους εργαζομένους της. Επίσης, πρέπει να οργανώσουμε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Παρά το μούδιασμα που αναπόφευκτα προκάλεσε στις αγωνιζόμενες δυνάμεις το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου, πιστεύουμε ότι η αντίσταση δεν θ' αργήσει να ξαναφουντώσει. Ούτε τα σχεδιαζόμενα μέτρα καταστολής των διαδηλώσεων θα ανακόψουν το νέο κύμα αγώνων, που θα είναι ακόμα πιο ισχυρό. Και στο τέλος, είμαστε βέβαιοι ότι όλοι όσοι επιδιώκουν την εξόντωση του ιστορικού λαού μας θα το πληρώσουν πολύ ακριβά.
το είδαμε εδώ