Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Κάθε γωνίτσα κι ένα μαγαζάκι να μαζεύει χρυσό.

Κάθε τοκογλύφος επώνυμος (τράπεζες) και ανώνυμος (ο Σάυλοκ της γειτονιάς μας) να δανείζουν με τόκο μια λίβρα κρέας.

Το επίσημο κράτος να ζυγίζει ακόμα και το ξύγκι που έχουμε... επάνω μας για να δει πόσο πιάνει!
Οι εργοδότες να ζυγίζουν πόση αντοχή έχει ο φουκαριάρης ο εργαζόμενος όπως γίνεται με τα ποντικάκια στα κλουβιά των πειραμάτων (να του ρίξουμε λίγο ρεύμα, να του τρυπήσουμε τον εγκέφαλο, να το αφήσουμε στο κρύο, να το βάλουμε στο φούρνο… να δούμε θα ζήσει το άτιμο?)

Μεγάλες δουλειές με τη φτώχεια και τη δυστυχία. Αν δεν υπήρχε η φτώχεια, αν δεν υπήρχε ο κοινωνικός μαρασμός, οι εξαθλιωμένοι κι απελπισμένοι ένα μάτσο συμμορίες θα έμεναν χωρίς δουλειά. Κάποτε για να βγάλεις ένα δάνειο έπρεπε να είσαι σε τέτοιο κοινωνικό status που να μην χρειάζεσαι δάνειο. Εδώ και αρκετό καιρό όλα αυτά τα χρυσά παιδιά του επιθετικού μορφώματος που λέγεται «αγορές» κάνουν μπίζνες με την ηλιθιότητά μας. Τραβήξανε τα λεφτά κάτω από τα στρώματα και τα μαξιλάρια με τα χρηματιστήρια, μπάσανε στα άδυτα της αιματορουφήχτρας που λέγεται Τράπεζα εκατομμύρια κόσμου, με δάνεια, κάρτες, στεγαστικά, ότι γουστάρει η ψυχή μας από εικονική ευτυχία….

Κάθε χωριό και σχολείο, κάθε γωνιά και γυμναστήριο έλεγαν οι κλασσικού τύπου δικτάτορες, κάθε χωριό και τράπεζα κάθε γωνιά κι ενεχυροδανειστήριο λένε οι δικτάτορες του οικονομικού αρμαγεδώνα.

Άνθρωποι απλοί καθημερινοί εγκλωβισμένοι μέσα σε ακατανόητες ορολογίες, σε πακέτα χαρτιά που το μόνο που κατανοούν είναι ότι στη τάδε τελίτσα που κάνει ο υπάλληλος με το στυλό του χαμογελώντας πρέπει να βάλουν την υπογραφή τους. Από πάνω μπορεί να γράφει αποδέχομαι τον σατανά, τον αποδέχομαι! Αλλά ποιος κάθεται να διαβάσει τα ψιλά γράμματα….

Όλο το σύστημα που ζούμε είναι ακριβώς σαν μια συνταγή ενός φαρμάκου που δεν θα έπρεπε να παίρνουμε γιατί στην ουσία είναι θανατηφόρο, αλλά δεν έχουμε τις γνώσεις να κατανοήσουμε εκείνες οι τρεις σελίδες που εσωκλείονται στο κουτάκι, με τις ανεπιθύμητες παρενέργειες και τις αντένδειξεις. Κάνει καλό στη πίεση λέει, αλλά μερικοί μπορεί να πεθάνουν κιόλας προσπαθώντας να σωθούν…

Κάπως έτσι πάει όλο το σύστημα.

Τα χοντρά γράμματα για να μαζευτούν τα πρόβατα ευχαριστημένα, είναι το, λεφτά υπάρχουν. Τα ψιλά γράμματα λένε – υπάρχουν, μόλις πουλήσουμε τη σάρκα σας στα διεθνή παζάρια σε καλή τιμή – Η επόμενη σημείωση αστερίσκος στη συνταγή γράφει – λεφτά υπάρχουν αλλά για λίγους, όχι για σένα και για μένα, τα βλήματα.

Έχουμε πόλεμο λένε διάφορες φωνές.

Υπερβολές και λαϊκισμοί απαντούν οι «ψύχραιμοι»

Γιατί υπερβολές?

Πόσα θύματα είχε ο τελευταίος βομβαρδισμός στη Γάζα? Εκατό ? διακόσια? Χίλια? Δυο χιλιάδες? Πόσα θύματα έχουν 3 χρόνια μνημονίου, τα έχετε μετρήσει. Εκτός από τις εμφανείς 3 χιλιάδες αυτοκτονίες, έχετε μετρήσει πόσοι πέθαναν γιατί δεν είχαν τα απαραίτητα να ζήσουν? Φαΐ, φάρμακα, ζέστη… Μετρήσατε πόσοι πέθαναν από τις διάφορες παράπλευρες «πτυχές» αυτού του ειρηνικού τοπίου? Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, κλπ… Ξέρετε τι αριθμός βγαίνει αν τους προσθέσουμε όλους αυτούς? Όχι Γάζα. Πόλεμος του κόλπου και βάλε σε θύματα.

Επειδή τα σπίτια δεν είναι γκρεμισμένα αλλά είναι γκρεμισμένες οι ζωές αυτών που κατοικούν μέσα?

Επειδή τα παιδάκια που πεινάνε δεν τα έχουν ακόμα εικόνα σε τηλεμαραθώνους και συναυλίες υποστήριξης (του κώλου?)

Επειδή τα γεροντάκια που πεθαίνουν αβοήθητα δεν είναι σε βομβαρδισμένο τοπίο αλλά μέσα στη παράγκα τους?

Επειδή τα παιδιά που πεθαίνουν με μια σύριγγα στο χέρι που τους έχει πουλήσει ο έμπορος ναρκωτικών θεωρούνται «αλήτες» κι ο θάνατός τους δεν ενοχλεί κανέναν σε σχέση μ΄αυτά που πεθαίνουν από μια σφαίρα που έχει πουλήσει ο έμπορος όπλων?

Επειδή όσοι αυτοκτονούν απελπισμένοι ίσως «ήταν λίγο πειραγμένοι»σε σχέση με όσους πάνε να πολεμήσουν κι αυτοκτονούν χωρίς να ξέρουν το γιατί?

Επειδή τα νιάτα που ζουν πνιγμένα στη σαπίλα και μια άχρηστη καθημερινότητα, καταναλώνοντας σκουπίδια στο σώμα τους και στη ψυχή τους, περιφέρουν την χωρίς όνειρα, ύπαρξή τους στις καφετέριες αντί στο πεδίο κάποιου στημένου και γελοίου πολέμου?

Γιατί εκείνος είναι πόλεμος και τον μεταχειρίζονται όλοι αναλόγως, ενώ αυτό εδώ είναι ειρήνη?

Ειρήνη για ποίον?

Οπως οι έμποροι του πολέμου δεν βρίσκονται ποτέ στη πρώτη γραμμή σαν πρόβατα επί σφαγής, έτσι κι οι έμποροι της ειρήνης δεν πεθαίνουν ποτέ από πείνα, από κρύο, από χίλια δυο σκατά που έχουν εφεύρει για να κάνουν μπίζνες…

Επειδή υπάρχει ένα μέρος της κοινωνίας γουρουνοποίημένο, με κάτι σβέρκους πάραφουσκωμένους και κάτι ξύγκια να κρατάνε εγκλωβισμένο τον εγκέφαλο που υπολειτουργεί μόνιμα? Επειδή υπάρχουν αυτές οι φυλές των φιλοτομαριστών και αναίσθητων ανθρωποειδών που κυκλοφορούν ανέμελα, πρέπει να πεισθούμε ότι δεν υπάρχει πόλεμος? Το αίμα ενός που χάνεται από ένα άδικο σύστημα είναι υποδεέστερο από το αίμα ενός στο πεδίο της μάχης?

Και στο κάτω κάτω της γραφής, οι ίδιοι πουλάνε βόμβες, οι ίδιοι πουλάνε και «οικονομικά εργαλεία». Αλλά είναι τόση η υποκρισία των εχόντων και κατεχόντων και τόσο βαθιά η λοβοτομή στα κοπάδια τους, που κρέμονται από τα χείλη τους που ναι είναι γεγονός.

Ο γάιδαρος πετάει….

Κι η γαϊδουριά ονομάζεται «πρόγραμμα στήριξης»….

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP