Ο εξισλαμισμός της Ευρώπης

Η ραγδαία ανάπτυξη του Ισλάμ
στην Ευρώπη αποτελεί έναν κίνδυνο
για τις κατακτήσεις της ευρωπαϊκής
εργατικής τάξης

  το είδαμε εδώ
Μετά την από δεκαετίες «πολυπολιτισμική» πολιτική της ευρωπαϊκής αστικής τάξης, η οποία ενθάρρυνε την ακατάπαυστη είσοδο μουσουλμάνων μεταναστών (νόμιμα και παράνομα) στην Ευρώπη, και αφού τους ενθάρρυνε να δημιουργήσουν παράλληλες κοινωνίες (αρνούμενοι ταυτόχρονα και οι ίδιοι να ενσωματωθούν στις χώρες υποδοχής) στο όνομα «της πολιτικής και θρησκευτικής ορθότητας» και «του σεβασμού της διαφορετικότητας», δημιουργήθηκαν μια...
σειρά από προβλήματα που αιωρούνται σαν απειλή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Αυτά αφορούν την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (π.χ. θέση της γυναίκας στην κοινωνία) αλλά και την απειλή περιθωριοποίησης της εργατικής τάξης και των ταξικών διεκδικήσεών της, καθώς υπάρχει πλέον μια εφεδρική εργατική τάξη, η οποία είναι πολύ πίσω πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, με σχεδόν ανύπαρκτη εργατική συνείδηση.
 

Η ευκολία με την οποία γίνεται συχνά λόγος για «βλασφημία» και «ρατσισμό» εις βάρος του Μωάμεθ και των οπαδών του, η ραγδαία αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στην Ευρώπη (20 εκατομμύρια μουσουλμάνοι ζουν ήδη στην Ευρώπη), σε συνδυασμό με το ρόλο του αχόρταγου κεφαλαίου, που τρίβει τα χέρια του στη θέα του φθηνού εργατικού δυναμικού, οδηγούν με γρήγορους ρυθμούς στον εξισλαμισμό της Δύσης και στην απειλή μιας γενικευμένης σύγκρουσης, πολιτισμικής και όχι μόνο, μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Οι βίαιες αντιδράσεις του ισλαμικού κόσμου με αφορμή ένα αμφιλεγόμενο φιλμ 14 λεπτών στο διαδίκτυο για τον Μωάμεθ, η πρόσφατη αντιπαράθεση με μουσουλμάνους στις Βρυξέλλες και η εναντίωση των μουσουλμάνων στη Δανία για την τοποθέτηση χριστουγεννιάτικου δέντρου αποδεικνύουν ότι ο ισλαμισμός, ως θρησκευτικό και πολιτικό δόγμα, στοχεύει στην εφαρμογή των αρχών του Ισλάμ στην πολιτική και τις κοινωνικές σχέσεις συνολικά.

Γνωρίζοντας ότι η μεταναστεύση είναι καπιταλιστική στρατηγική για τη διαιώνιση της σκλαβιάς προτείνουμε:

• Ούτε ένας Ευρωπαίος εργάτης άνεργος.
• Επαναπατρισμός σε όσους αρνούνται να ενσωματωθούν στην Ευρώπη (υπεράσπιση του νόμου της σαρίας, της μπούργκα) ή όσους δεν μπορεί να ενσωματώσει η Ευρώπη.
• Καταδικάζουμε τη λογική των «ανοιχτών συνόρων».
• Κάθε χώρα να ενσωματώνει οργανικά όσα ξένα εργατικά χέρια μπορεί, με πάλη μέσα από τα σωματεία για την εξίσωση των συνθηκών δουλειάς ντόπιων και ξένων, τη μόρφωση και την ένταξή τους στον κοινωνικό ιστό και στα σωματεία.
• Ποινικοποίηση των ντόπιων εργοδοτών και δουλεμπόρων που θησαυρίζουν από τη λαθρομετανάστευση.

Όλγα Στεφανίδου