Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας


Ήρθε η ώρα εμείς οι εργαζόμενοι να επιστρατεύσουμε
την τόλμη και την φαντασία μας
και να σπάσουμε το φόβο
το ειδαμε εδώ 
Επιτροπές αλληλεγγύης, μποϋκοτάζ στους εκμεταλλευτές, όλοι στα σωματεία μας: τρία βήματα για να πάψουμε να είμαστε θεατές των εξελίξεων
Το 1981, η πλειοψηφία του λαού πανηγύριζε για την υποτιθέμενη «αλλαγή», μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας ότι ήρθε ο σοσιαλισμός. Το να αλλάξει το κοινωνικό σύστημα μέσα από εκλογές θα αποτελούσε παγκόσμια πρωτοτυπία και φυσικά δεν έγινε. Αυτό που έγινε ήταν ότι ο αστός πολιτικός Ανδρέας... Παπανδρέου απλώς συνέχισε το έργο που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του, Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος το είχε αρχίσει με τον εμφύλιο. Την καθυπόταξη, δηλαδή, της ελληνικής εργατικής τάξης. Όχι με τη βία και τα όπλα αυτή τη φορά, αλλά με πιο ύπουλο τρόπο. Με τις δήθεν παροχές, το δήθεν «κοινωνικό κράτος», τη δήθεν αριστερή φρασεολογία. Δήθεν γιατί όλα αυτά έγιναν για να μπορούν ανενόχλητοι να κάνουν πλιάτσικο πάνω στον ιδρώτα του λαού.
 
Η ελληνική εργατική τάξη, κουρασμένη από τους μακροχρόνιους και επίπονους αγώνες (εμφύλιος, Χούντα κτλ.), έπεσε εύκολα στην παγίδα. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές έγιναν μισθωτοί υπάλληλοι. Η αριστερά έγινε η αριστερά των ατελείωτων αναλύσεων και «επαναστατικών» θεωριών, απομονωμένη σε κλειστούς κύκλους, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου. Χαρακτηριστικό της ανεπάρκειάς της είναι ότι πλέον (συνειδητά ή ασυνείδητα) είναι ο κύριος υπερασπιστής του βασικού σχεδίου της ελληνικής αστικής τάξης, της αντικατάστασης δηλαδή του ελληνικού λαού από Αφροασιάτες μετανάστες! 


Πάντα, όμως, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Οι καπιταλιστές της χώρας, τυχοδιώκτες όπως πάντα, θεώρησαν ότι τώρα είναι η ευκαιρία να βάλουν τον ελληνικό λαό να πληρώσει τις δικές τους κλεψιές. Βλέποντας την εργατική τάξη χωρίς ηγεσία, νόμιζαν ότι η εφαρμογή του σχεδίου τους θα είναι μια απλή υπόθεση. Η αλαζονεία τους αυτή, όμως, δεν μπορεί να κρύψει και τη δική τους κατάσταση. Είναι πολυδιασπασμένοι, η κρίση τους κάνει να τρώγονται μεταξύ τους και, το πιο βασικό, δεν έχουν το πολιτικό επιτελείο που θα φέρει σε πέρας το σχέδιο τους.
Από την άλλη πλευρά, εμείς. Μπορεί να είμαστε προς το παρόν σε θέση άμυνας, στην ισχυρότατη και διαρκή επίθεση που δεχόμαστε, αλλά αυτό μέρα με τη μέρα αλλάζει. Η οργή και το μίσος συσσωρεύονται. Οι αυταπάτες που προέρχονταν από την ψεύτικη ευημερία πέφτουν και η ταξική συνείδηση βαθαίνει. Η αγωνιστική διάθεση μεγαλώνει και είναι θέμα χρόνου να συνδυαστεί με τις παραδόσεις μας. Ήρθε η ώρα να βγούμε από το ρόλο που μας είχαν βάλει, αυτόν του απλού θεατή των γεγονότων. Ήρθε η ώρα να μπούμε στο δικό μας ρόλο, του πιο τιμητικού και εξυψωτικού για κάθε άνθρωπο, ρόλο του αγωνιστή, του υπερασπιστή της ζωής!
-              Αντί να μετράμε τα ευρώ στην τσέπη μας που γίνονται όλο και λιγότερα, να στραφούμε στο διπλανό μας, το γείτονα, το συνάδελφο. Έχει τα ίδια με εμάς προβλήματα. Να φτιάξουμε επιτροπές αλληλεγγύης. Μην ξεχνάμε ότι η αλληλεγγύη έσωσε το λαό μας από πολύ πιο δύσκολες στιγμές.
-              Μποϋκοτάζ σε εταιρείες που εκμεταλλεύονται την κατάσταση και μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους, απολύουν, ή υποχρεώνουν τους εργαζόμενούς τους σε τριτοκοσμικές συνθήκες δουλειάς.
-              Να επιστρέψουμε στα σωματεία μας. Πέταγμα των γραφειοκρατών έξω. Ήρθε η ώρα να υπερασπιστούμε μόνοι μας το δίκιο μας, χωρίς τα πληρωμένα τσιράκια της εργοδοσίας.
Έτσι θα σπάσουμε το φόβο. Η εφευρετικότητα, η πρωτοτυπία και ο δυναμισμός είναι στοιχεία του λαού μας, που πρέπει ξανά να ανακαλύψουμε. Ήρθε η ώρα να παλέψουμε για την πραγματική αλλαγή της κοινωνίας, που θα φέρουμε εμείς με τον αγώνα μας. Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε μπροστά, να αποκτήσουμε ψυχολογία όχι μόνο μαχητή αλλά και νικητή!

Μαρία Καράβολα
 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP