Δ. Καζάκης: Από αποτυχία σε αποτυχία μέχρι την τελική λιποταξία!
στην Ιπποκράτους, στο Ααβόρα, ότι η απόπειρα δεν θα είχε καμιά τύχη. Και δεν ήμουν βέβαια ο μόνος που έκανα αυτή την σκέψη. Γιατί τι μέλλον μπορούσε να έχει μια τέτοια προσπάθεια όταν ο Καζάκης και μαζί του μια μικρή ομάδα, βάλανε -με το ξεκίνημα- τα δυνατά τους, με τις γνωστές μεθόδους που χρησιμοποιεί η συνδικαλιστική και κομματική γραφειοκρατία, να φιμώσουν όσους εξέφραζαν διαφορετική άποψη από τους διοργανωτές. Ο Καζάκης ήθελε «Μέτωπο» με κλώνους του εαυτού του, άντε και με όσους συμφωνούσαν εκ των προτέρων μαζί του!
Συγκεκριμένα, ο ίδιος και η παρέα του δεν ήθελαν να συζητηθεί το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης των αγορών και ειδικά ο κυριότερος από τους πυλώνες της που αφορά την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, με την έξυπνη μορφή της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης.
Με άλλα λόγια οι διοργανωτές απέρριπταν κάθε σκέψη να ασχοληθεί η διάσκεψη με ένα πρόβλημα που είναι ο βραχνάς της κοινωνίας μας και απασχολεί καθημερινά την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Είναι δυνατό να δημιουργηθεί οποιοδήποτε λαϊκό κίνημα, Μέτωπο Παλλαϊκό όπως το ονειρεύονται, όταν οι εμπνευστές του γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα πιο καυτά και επείγοντα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό; Μ’ αυτά τα μυαλά η αποτυχία του εγχειρήματος ήταν προδιαγεγραμμένη. Και φυσικά, λίγες μέρες αργότερα, διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθει.
Επειδή, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν υπάρχει στην νέα απόπειρα συγκρότησης Ενιαίου Παλαϊκού Μετώπου, καμία ουσιώδης διαφορά από την προηγούμενη, δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να προβλέψεις, και να στοιχηματίσεις όλα τα λεφτά, ότι θα έχει την ίδια τύχη με την προηγούμενη, (ίσως με κάποια ασήμαντη διαφορά στους ρυθμούς αποσύνθεσης).
Γνωρίζει ο Καζάκης ότι οι πολιτικές του επιλογές προδικάζουν νέα και βέβαιη αποτυχία του εγχειρήματος;
Προφανώς όχι, διαφορετικά δεν θα το επιχειρούσε. Και μόνο ότι χρησιμοποιεί την έκφραση «για την σωτηρία του λαού» γίνεται φανερό πόσο μακριά από τον λαό είναι νυχτωμένος, ο καλυτερότερος οικονομολόγος-αναλυτής μας. Ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα με τους ναυαγοσώστες. Εισπράττει την υπόσχεση που του δίνουν με την ακριβώς αντίθετη έννοια, και δεν έχει καθόλου άδικο. Δηλαδή ότι ο από μηχανής ναυαγοσώστης, τον μόνο που θέλει να σώσει είναι ο εαυτός του.
Άραγε η έκφραση «σωτηρία του λαού» δεν θύμισε στον Καζάκη το δημοφιλές και διαχρονικό τραγουδάκι του Σαββόπουλου, «ο Πολιτευτής», όπου σατιρίζει καυστικότατα κάποιον ανώνυμο «φαλάκρα, απ' έξω και από μέσα,» ανίκανο και ψεύτη που τολμά να «κοκορεύεται επάνω στον εξώστη και να μιλά στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη»;
Τα παραπάνω δεν είναι κριτική στο πολιτικό στίγμα του ΕΠΑΜ και ίσως φαίνονται άσχετα με την ουσία του ζητήματος. Δεν είναι όμως. Έχει σημασία να γνωρίζουμε το ψυχολογικό υπόβαθρο του «διασώστη», την ίδια ίσως και περισσότερη σημασία απ’ τις ιδέες του. Κάποιες συμπεριφορές χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. Ο Άνθρωπος, ο Δημητράκης μας, είναι η πολιτική του! Το διάβασα αυτό κάποτε σε κάποιον Χέγκελ και καρφώθηκε στη μνήμη μου. Ο χαρακτήρας της πολιτικής κάποιου φαίνεται στην καθημερινή συμπεριφορά του. Αναφέρθηκα ήδη στην κατάπτυστη προσπάθεια του Καζάκη, εκεί στο Ααβόρα, να φιμώσει με σταλινική χυδαιότητα όσους δοκίμασαν να εκφράσουν διαφορετική γνώμη απ’ την δική του. Δεν θα επιμείνω περισσότερο, ούτε θα αναφέρω τα συμπεράσματα απ’ την γνωριμία μου με τον Καζάκη πριν καμιά δεκαριά χρόνια στα γραφεία της ΕΝΟΤΗΤΑΣ και στις συζητήσεις που γινόντουσαν εκεί, πάνω σε πολιτικά και οικονομικά θέματα.
Την πολιτεία του όμως στην «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών», του Μίκη Θεοδωράκη, δεν θα την περάσει αβρόχοις ποσί. Δέχτηκε ο καλός μας να τον διορίσει ο Τσίφ, στην δεκαμελή «συμβουλευτική επιτροπή» (των αυλοκολάκων), στα μέλη της οποίας ο Θεοδωράκης, ως ανώτατος μεσαιωνικός άρχων, μοίραζε αρμοδιότητες. Τις αποδέχτηκε μεταχαράς ο αναλυτής μας, όπως και οι άλλοι εννέα, και ας προκάλεσαν οι διορισμοί αναταραχή και οργισμένες διαμαρτυρίες στη βάση. Ήταν η φάση που οι Σπίθες δυνάμωναν και το μέλλον υποσχότανε ακόμα δόξες στους αριβίστες που είχαν εισρεύσει.
Και ρωτάω, έτσι, μ’ αυτές τις «δημοκρατικές» αρχές και διαδικασίες σχεδιάζει, τρομάρα του, να οικοδομήσει «παλλαϊκά μέτωπα» ο Καζάκης; Αν του είπαν ότι ο λαός γυρεύει νέα στάνη, λάθος τον πληροφορήσανε.
Όταν ο Θεοδωράκης, με τον Κασιμάτη παρέα, επισκέφτηκαν την Κερατέα, να μιλήσουν στους κατοίκους που έδιναν μάχη εναντίον τού ΧΥΤΑ, ο Καζάκης ήταν στα μέσα και στα έξω, ευδιάθετος, λαμπερός από αισιοδοξία και μοστραριζόταν πρώτο τραπέζι πίστα, αναμφισβήτητος υπασπιστής του Θεοδωράκη! Το γεγονός ότι όλα αυτά δεν είχαν σχέση με ένα κίνημα που υποσχέθηκε άμεση δημοκρατία στα μέλη του και στον λαό, δεν απασχόλησε ποτέ και σε καμιά περίπτωση τον Καζάκη. Να έχει ο ίδιος το χρίσμα του υπασπιστή απ’ τον Θεοδωράκη και τα υπόλοιπα δεν τον αφορούσαν. Τελικά όμως έπεσε και ο ίδιος θύμα των μεθόδων που αποδέχτηκε. Κανείς δεν γνωρίζει τι ίντριγκες προϋπήρξαν και την επόμενη της Κερατέας ο Καζάκης αποχώρισε απ’ την «Κίνηση», για λόγους που δεν σκέφτηκε καν να εξηγήσει στα μέλη. Δημοσίευσε βέβαια μια επιστολή με την οποία αφού τοποθέτησε τον Θεοδωράκη στο απυρόβλητο και τον αποχαιρέτησε με ένα ηχηρό «σας ευχαριστώ»! (η ευγένεια δεν βλάπτει, τις άκρες πρέπει να τις κρατάμε, δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει το μέλλον –έτσι Καζάκη;) δήλωσε ότι αποχωρεί διότι ανακάλυψε πίσω απ’ την «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» αμερικάνικο δάκτυλο! Χωρίς όμως να παρουσιάσει κάποιο στοιχείο για να στηρίξει τον ισχυρισμό του! Ουδείς έμαθε τι πραγματικά συνέβη, εκτός βέβαια από τον Θεοδωράκη και τον ίδιο τον Καζάκη, που εκ της υψηλής θέσεώς τους δεν είχαν υποχρέωση να δίνουν λογαριασμό στο πόπολο!
Μετά από όλα αυτά τι να μας πει ο Καζάκης; Και τι να τις κάνουμε τις πολιτικάντικες φαμφάρες του, επάνω στον εξώστη, όταν γνωρίζουμε τα φερσίματα του!
Παρόλα αυτά θα πάμε και στις πολιτικές του θέσεις. Άλλωστε στην χεγκελιανή διαλεκτική ισχύει και το αντίστροφο: Οι πολιτικές θέσεις κάποιου τον χαρακτηρίζουν και σαν άνθρωπο!
Θα επανέλθουμε
''Απελάτης'' από το patari.org
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου