“Η ταν ή επί τας…

Ο κύβος ερρίφθη. Η απόφαση πολιτικής επιστράτευσης των εργαζομένων στο μετρό που πήρε η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη σηματοδοτεί την επιθυμία της να μετατρέψει τη…
σύγκρουση με τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε τελική μάχη για τον οικονομικo εξανδραποδισμό όλων των εργαζόμενων στρωμάτων του ελληνικού πληθυσμού. Αρνούμενη κάθε διαδικασία διαλόγου και εκτιμώντας ως αδυναμία των εργαζομένων και όχι ως κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους τους την πρόταση τρίμηνης ανακωχής με παράλληλη συνέχιση της ισχύος της υφιστάμενης συλλογικής σύμβασης, η κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ θεώρησε ότι έχει το πάνω χέρι. Επέλεξε έτσι συνειδητά την κλιμάκωση της αναμέτρησης έχοντας τη βεβαιότητα ότι αυτή θα βγει νικήτρια. Στο Μέγαρο Μαξίμου κυριαρχεί η άποψη ότι οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι οργανωτικά έτοιμοι για μια ανελέητη σύγκρουση μέχρις εσχάτων. Η κυβέρνηση επίσης πιστεύει ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση είναι απροετοίμαστη για φάση σφοδρότατων κοινωνικών συγκρούσεων. Επιπροσθέτως, κατά την κυβερνητική αντίληψη, τα κόμματα της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης και δη εκείνα της Αριστεράς είναι ανίκανα αυτή την εποχή να κινητοποιήσουν δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής ώστε να δημιουργήσουν σοβαρά πολιτικά προβλήματα στην κυβέρνηση, στρέφοντας μαζικά και μαχητικά την κοινωνία εναντίον των ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου. Ευνόητο είναι ότι όλες αυτές οι κυβερνητικές εκτιμήσεις και υποθέσεις θα κριθούν στην πράξη.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης πάντως συσπειρώνονται εναντίον των εργαζομένων. Αποκαλυπτική η στάση του ΠΑΣΟΚ. Την Τρίτη είχε εκδώσει ανακοίνωση στην οποία υπενθύμιζε την πρότασή του για την κατάθεση τροπολογίας εξαίρεσης από το ενιαίο μισθολόγιο των μηχανοδηγών, οδηγών και τεχνικών των μέσων μαζικής μεταφοράς. «Καλούμε την κυβέρνηση να αποδεχτεί τις προτάσεις μας έστω και τώρα και να οδηγήσει στην εκτόνωση της κρίσης» υπογράμμιζε το ΠΑΣΟΚ στην ανακοίνωσή του την Τρίτη. Την Τετάρτη όμως ο πρόεδρός του Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε εντυπωσιακή πολιτική κωλοτούμπα: «Πρέπει να σταματήσει η ταλαιπωρία του κόσμου… Δεν προστατεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων όσοι φέρνουν τους εργαζόμενους σε αντίθεση με την κοινωνία… Κάνουν μεγάλο λάθος και συνδικαλιστικό» δήλωσε, τασσόμενος εναντίον των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς. Την Πέμπτη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προχώρησε ακόμη παραπέρα, χαρακτηρίζοντας την πολιτική επιστράτευση των απεργών ως την… «πιο ήπια λύση»!

Η ταχύτατη προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ στη σκληρά αντεργατική γραμμή Σαμαρά προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση αντιπαραβαλλόμενη με τη γραμμή της συνδικαλιστικής παράταξης της ΝΔ, της ΔΑΚΕ. Σε κοινή τους ανακοίνωση η ΔΑΚΕ – ΠΟΣ (των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους και στον προαστιακό), η ΔΑΚΕ- ΣΤΑΣΥ (των εργαζομένων στο μετρό, τον ηλεκτρικό και το τραμ) και η ΔΑΚΕ – ΟΣΥ (των εργαζομένων σε λεωφορεία και τρόλεϊ) έκαναν βίαιη φραστική επίθεση εναντίον του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα -εκμεταλλευόμενες το γεγονός ότι προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και όχι από τη ΝΔ- γράφοντας μεταξύ άλλων: «Επιτέλους, ας σταματήσει να παριστάνει τον κόκορα στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, την ώρα που στέκεται κότα στους έχοντες και κατέχοντες. Αλλωστε, τώρα είναι υπουργός των Ελλήνων και όχι πρόεδρος του ΙΟΒΕ, εκπρόσωπος του ΣΕΒ».

Η ανακοίνωση αυτή σηματοδοτεί ενδεχομένως την έκταση και την οξύτητα που θα προσλάβουν οι εσωκομματικές αντιδράσεις ακόμη και στους κόλπους της Δεξιάς, τουλάχιστον σε επίπεδο εργαζομένων, εξαιτίας της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών.

Η άμεση αντίδραση της παράλυσης κάθε μέσου μαζικής μεταφοράς -μετρό, ηλεκτρικός, λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ, προαστιακός- αμέσως μετά την ανακοίνωση της επιστράτευσης υπογραμμίζει την κλιμάκωση της σύγκρουσης που επεδίωξε η κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι συνειδητοποίησαν ότι η συγκυβέρνηση τους υποχρεώνει να πάνε σε μια μάχη όπου ισχύει το «’Η ταν ή επί τας» για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Η έκβαση θα κριθεί από την αντοχή και τη μαχητικότητά τους. Οι δημαγωγικές επικλήσεις πάντως του πρωθυπουργού και των μετακινούμενων με λιμουζίνες υπουργών περί «ταλαιπωρίας των πολιτών» που αποσκοπούν να προκαλέσουν την εχθρότητα καθυστερημένων στοιχείων των λαϊκών στρωμάτων εναντίον των απεργών, είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας αυτή τη φορά. Μέχρι τώρα η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της Αθήνας που μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πάνω από όλα οι εργαζόμενοι τάσσονται ολόψυχα υπέρ των απεργών.
Γιώργος Δελαστίκ