Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Ο αγώνας των απεργών του Μετρό έμεινε πολιτικά μετέωρος

ένα άψογο κείμενο που διαβάσαμε στο Ρεσάλτο
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες από την ίδια τη γραφειοκρατική τους φύση και λειτουργία δεν μπορεί ΠΟΤΕ να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός σκληρού πολιτικού αγώνα, μιας μετωπικής σύγκρουσης με το καθεστώς: Αυτό αποτελεί το αλφάβητο της επαναστατικής θεωρίας και πράξης…
Η συνδικαλιστική ηγεσία των απεργών στο Μετρό το επιβεβαίωσε με... τον πιο δραματικό τρόπο: Ενώ κομπορρημονούσε «επαναστατικά», μόλις επιβλήθηκε ο στρατιωτικός νόμος (επιστράτευση) το έβαλε πανικόβλητη στα πόδια και κρύφτηκε…


Ο αγώνας των απεργών είχε ξεπεράσει πλέον τα στενά συνδικαλιστικά πλαίσια, άρα και την αντίστοιχη ηγεσία, και έθετε ζητήματα πολιτικής καθοδήγησης, ζητήματα που δεν μπορούσε να διαχειριστή μια συνδικαλιστική ηγεσία, και μάλιστα στις δοσμένες συνθήκες του εργατικού κινήματος: Συνθήκες ΟΛΙΚΗΣ καταβαράθρωσής του από την «αριστερά», συνθήκες που δεν συγκροτούν ούτε ένα στοιχειώδη επίπεδο επαναστατικής (ταξικής) συνείδησης…

Το να αναθεματίζουμε, συνεπώς, την ηγεσία των απεργών σαν «ξεπουλημένη» δεν λέμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι ένας εύκολος τελεσιγραφικός, αλλά και γραφικός αφορισμός κάθε σέχτας που κάνει κηρύγματα επαναστατικής ηθικής έξω από το χορό, από την παπική έδρα της απόλυτης αλήθειας και του «αλάθητου» και ονειρεύεται ΠΑΝΤΑ επαναστάσεις, οι οποίες θα ξεσπάσουν «αυτόματα» από απεργιακούς αγώνες: Τόσο τραγικές επαναστατικές ονειρώξεις…

Τέτοιου είδους αφοριστικά γαυγίσματα δεν αγνοούν μόνο τις συγκεκριμένες, δραματικά καθυστερημένες, συνθήκες του εργατικού κινήματος, αλλά ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΝ και τα αγωνιστικά βήματα-κατακτήσεις του απεργιακού αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό.

Και είναι απεργιακή κατάκτηση το ξεμασκάρεμα της κυβέρνησης, ο εξαναγκασμός της να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, καθώς και η ανάδειξη του τεράστιου πολιτικού κενού: Δηλαδή η ανάδειξη της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ των φορέων της «αριστεράς».

Οι εργαζόμενοι αυτήν την ηγεσία είχαν, προϊόν της «αριστερής» γραφειοκρατικής γάγγραινας, αλλά και της δικής τους ΣΥΝΕΙΔΙΣΗΣ...

Η δυναμική του αγώνα τους ξεπέρασε αυτά τα όρια, «έσπασε», σε κάποιο βαθμό, το δοσμένο πλαίσιο (γραφειοκρατικό «αριστερό»), αλλά δεν μπορούσε να πάει παραπέρα…

Ο αγώνας τους έμεινε ΠΟΛΙΤΙΚΑ μετέωρος, συνακόλουθα αδιέξοδος. ΟΧΙ μόνο τα συνδικάτα των γραφειοκρατών εργατοπατέρων, αλλά και τα «αριστερά» κόμματα, δεν συσπειρώθηκαν γύρω από αυτόν τον αγώνα, ούτε πήραν ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ πρωτοβουλίες για την ΕΠΕΚΤΑΣΗ, ΔΙΚΤΥΩΣΗ, ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ της απεργιακής θύελλας.

Μόνο απλές ανακοινώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης!!!

Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων στα ΜΜΜ έθετε επί τάπητος το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα της ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΓΙΑΣ και τα κόμματα της «αριστεράς», όπως και οι εργατοπατέρες, απλώς μοίραζαν καταναλωτικά λόγια συμπαράστασης και αλληλεγγύης, εμπορευόντουσαν εκλογικά το γεγονός…

Το χειρότερο: Επιβάλλεται ο στρατιωτικό νόμος και η «αριστερά», όπως και τα συνδικάτα, αρκέστηκαν σε ανέξοδες καταγγελίες, αντί να ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΝ και να καλέσουν τον κόσμο στο δρόμο και τους εργαζόμενους σε ΑΠΕΡΓΙΑ διαρκείας, μέχρι να αποσυρθεί ο στρατιωτικός νόμος…

Η δε θλιβερή «αριστερά», συνεχίζει να μιλάει κοινοβουλευτικά και να παραμένει στη Βουλή, σε συνθήκες στρατιωτικού νόμου για τις απεργίες: άλλη μια τραγική επιβεβαίωση της πλέριας καθεστωτικής της ενσωμάτωσης…

Αν είναι δυνατόν να παραμένει κανείς στην κατοχική βουλή των στρατιωτικών ανακοινωθέντων!!!

Με τέτοιες πολιτικές συνθήκες το απεργιακό κίνημα των ΜΜΜ δεν μπορούσε να προχωρήσει πιο πέρα και να διαχειριστεί, από μόνο του, το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ αιχμής: Τη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ…

Αυτά για να μην ονειροβατούμε αυτάρεσκα και δαιμονοποιούμε πρόσωπα…


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7217
   

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP