«Ξαναζωγραφίζοντας» την Ελλάδα μας…
'Ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί..
Γράφει ο Μανώλης Κυπραίος
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερων πως προχωράμε προς τον Καιάδα μας και ένα θαύμα μόνο θα μπορέσει να μας σώσει από το να βρεθούμε στη χαράδρα του Ταϋγέτου. Όχι. Δεν μιλάω πεσιμιστικά ούτε προσπαθώ να προκαλέσω «έντεχνο» πανικό για να «κάτσουν κάποιοι στα αυγά τους».
Αυτή η κρίση όμως είναι μια μοναδική ευκαιρία, είτε να κάνουμε το θαύμα, είτε να γκρεμιστούμε.
Και το θαύμα που πρέπει να προσπαθήσουμε να πετύχουμε μόνο με μια λέξη μπορούμε να το περιγράψουμε: Αναμόρφωση.
Εφτασε η στιγμή να κάνουμε την αυτοκριτική μας ως πολίτες και ως μέλη της κοινωνίας και του έθνους μας.
Οι ευθύνες πολιτικών, επιχειρηματιών και συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδος είναι δεδομένη και την έχουμε αναλύσει σε προηγούμενα άρθρα. Οι στόχοι τους δεν άλλαξαν ποτέ και ούτε πρόκειται να αλλάξουν. Αποτελούν «αρχαίο κακό» για την ανθρωπότητα.
Όμως αυτή τη φορά πρέπει να αναλογιστούμε το δικό μας κομμάτι. Αυτά που έπρεπε να κάνουμε και δεν κάναμε. Να βρεθούμε απέναντι στον «ωχαδελφισμό» μας και την έλλειψη συμμετοχής στα κοινά.
Ισως να φανούν λίγο δύσπεπτα αυτά .......που αναφέρω-και θα αναφέρω-αλλά είναι η αλήθεια. Η αλήθεια μας.
Το κύριο πρόβλημα κατά την ταπεινή άποψή μου ξεκινά από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Τα σχολεία «παράγουν» πολίτες, που αγνοούν ή στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορούν για το τι μέλλει γενέσθαι. Υποσκάπτουν το μέλλον τους, γινόμενοι «μηχανές» ασυδοσίας, εύκολου πλουτισμού, ζωής χωρίς ιδανικά, με μόνο κίνητρο τον «θάνατο του άλλου» για την επιβίωσή μου.
Νέοι πολίτες που αγνοούν την ιστορία μας, αγνοούν το περιβάλλον, μιμητές των προηγούμενων γενιών, που συνεχίζουν να πετούν τα τσιγάρα στο δρόμο, τα σκουπίδια στις παραλίες, τα έρημα τετράποδα στους δρόμους, να οδηγούν επικίνδυνα με το αυτοκίνητο «του μπαμπά» και να ανησυχούν μήπως τους τελειώσει η κάρτα του κινητού.
Οι εκπαιδευτές τους, τους μεταδίδουν όχι αυτό που πρέπει αλλά αυτό που θέλουν ή αυτό που «διατάσσει» η εκπαιδευτική εγκύκλιος. Ελάχιστοι πλέον εκπαιδευτικοί συμμετέχουν ως ένα σώμα στις ώρες διδασκαλίας. Ένα απλό μάθημα «παπαγαλίας», το οποίο ξεχνιέται μερικές ώρες μετά και ακολουθεί η οδός προς τη νιρβάνα, παρά τις εξωσχολικές προσπάθειες-μέσω φροντιστηρίων-να μάθουν τα παιδιά γράμματα.
Διαιωνίζοντας αυτό το κακό, όλο και περισσότερο η κατεύθυνση είναι προς τον βυθό μέχρι να πιάσουμε πάτο…
Διαβάστε περισσότερα...