Πολυπολιτισμικότητα: μία πολιτική ιδεολογική μάστιγα.
Της πολυπολιτισμικότητας(multiculturalism), μίας πολιτικής ιδεολογικής στάσης όπου έχει σαν σκοπό, την προσπάθεια επιβολής της πολιτισμικής διαφορετικότητας των νομιμοποιημένων ή μη παράνομα εισελθόντων μεταναστών, υπό τον ψευδομανδύα της «ενσωμάτωσης».
Του μεταμοντερνισμού(postmodernism) ή εθνομηδενισμού, μίας πνευματικής(και όχι μόνο) ιδεολογικής στάσης που απορρίπτει με ολοκληρωτικό τρόπο των αντίθετων ως προς των νεωτερικών/μετανεωτερικών/μεταμοντέρνων απόψεων σε ότι αφορά την θεωρία γεννήσεως του εθνικισμού και του Έθνους, και κωδικοποιείται σε μία ιδεολογία που αναγορεύει σε ηθικό και πρακτικό καθήκον την προώθηση αυτού του αρνητισμού σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτικής και νομοθετικής ζωής της Ελλάδος αλλά και της φιλοσοφίας του Ελληνισμού ή Ελληνικότητας.
Πολυπολιτισμικότητα και Μεταμοντερνισμός έχουν συμμαχήσει και έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μίγμα μηδενισμού του Ελληνικής πολιτισμικότητας, εκμεταλλευόμενοι φυσικά την αποχαύνωση του Ελληνικού λαού, την πνευματική μας κατρακύλα και την Πολιτο-κρατική φαυλοκρατία. Σε αυτήν την ανάρτηση θα επικεντρωθώ στην πολυπολιτισμικότητα. Για τον μεταμοντερνισμό θα αναφερθώ αργότερα.
Στις δεκαετίες του '80 και του '90 συντελέστηκε μία μεταστροφή στον πανεπιστημιακό κόσμο της Δύσης(ειδικά στις ΗΠΑ) και εμφανίστηκε μία εντελώς διαφορετική πρόκληση για τον Δυτικό πολιτισμό με τη μορφή της πολυπολιτισμικότητας. Παρόλο που στο εξωτερικό οι γραμμές είναι διαφορετικές, στην Ελλάδα έχουμε την δικιά της μορφή. Γενικά μιλώντας, στην χώρα μας, οι υποστηρικτές της πολυπολιτισμικότητας ανήκουν σε ένα από δύο στρατόπεδα. Μερικοί πιστεύουν πως όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι —ο Ελληνικός δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από οποιονδήποτε άλλο. Η πλειοψηφία όμως, οι πιο σκληροπυρηνικοί, αυτοί που συνήθως ανήκουν σε ευρωπαϊκό-κρατικοδίαιτες ΜΚΟ και έχουν άμεση πρόσβαση στα ΜΜΕ, είναι πεπεισμένοι ότι όλοι οι πολιτισμοί είναι ίσοι εκτός από το Ελληνικό, που είναι ιδιαίτερα ιμπεριαλιστικός, ηγεμονιστικός, εθνικιστικός, εθνοκεντρικός και πατριαρχικός και κατά συνέπεια πρέπει να μελετάται μόνο ως παράδειγμα του τι πάει στραβά στο σύγχρονο κόσμο. Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος είναι ο Ελληνισμός και το Ελληνικό έθνος-κράτος...