Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..
Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.
2 σχόλια:
ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΑΨΥΧΟ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ) ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ.
ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΙΛΟΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΨΥΧΟΙ.
ΚΡΥΜΕΝΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΙΣΧΟΙ.
οταν φοβουνται και τα αγαλματα των
ηρωων,ειναι σε απογνωση.
Δημοσίευση σχολίου