Εχθροπάθεια ή εθνοφοβία;

Tου Χρήστου Χαρίτου

Το Δημοκρατικό κόμμα στις ΗΠΑ πριν πολλά χρόνια, ζήτησε από την κυβέρνηση Μπους την επιβολή των «hate crimes» (Σχ. ΚΟ: βλ. και ΕΔΩ). Τι είναι αυτά; Για παράδειγμα, αν κάποιος κτυπήσει έναν άνθρωπο, θα καταδικασθεί σε 3 χρόνια φυλάκιση. Αν αποδειχθεί ότι η επίθεση είχε ρατσιστικά κίνητρα, τότε ο δράστης θα καταδικασθεί σε 10 χρόνια. Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα αντιτάχθηκε σε αυτή την ρύθμιση, λέγοντας ότι σκοπός των δικαστηρίων δεν είναι να εξακριβώσουν τα μύχια αίτια του εγκλήματος και να κάνουν ιδεολογικές συζητήσεις, αλλά το έγκλημα αυτό καθαυτό. Μάλιστα οι Ρεπουμπλικάνοι διερωτήθηκαν, αν ένας σκοτώσει ή ληστέψει κάποιον λόγω ότι είναι «πλούσιος», εμπίπτει στα «hate crimes»;

Όλα αυτά τα θυμήθηκα με...
το νέο, προς ψήφιση, νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ για την «καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας». Όχι, όσοι περιμένατε να φέρει το ΠΑΣΟΚ κανένα νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της φτώχειας, θα πρέπει να περιμένετε πολύ. Το νομοσχέδιο πραγματεύεται κάτι το οποίο, υποτίθεται, ότι στις δημοκρατίες έχει λυθεί εξ ορισμού. Ότι στην δημοκρατία δεν διώκεσαι για το φρόνημα, αλλά για την πράξη. Αλλιώς, σε τι διαφέρει η δημοκρατία από τον ολοκληρωτισμό;

Το νομοσχέδιο αναφέρεται στην «καλλιέργεια, όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας», εισάγοντας έναν αδόκιμο όρο, την «εχθροπάθεια»! Θα πρέπει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να τελειώνουμε με την δικτατορία της «πολιτικής ορθότητας». Στην δημοκρατία μπορείς να υποστηρίζεις ότι θέλεις. Ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας πρωτοπόρος χορτοφάγος. Ότι ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ένας μεγάλος ανθρωπιστής. Ότι τα γκούλαγκ, στα οποία άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατομμύρια αθώων, ήταν απαραίτητα για την εμπέδωση του σοσιαλισμού.

Τίποτα από όλα αυτά, σε μία δημοκρατία, δεν είναι ποινικώς κολάσιμο. Γιατί εμπίπτουν στην ελευθερία της σκέψεως και της εκφράσεως. Η δημοκρατία δεν συμβιβάζεται με την «αστυνομία της σκέψεως» του Όργουελ. Διώκονται μόνο τα ποινικά αδικήματα, όσα προσδιορίζονται ήδη από τον επαρκή ποινικό μας κώδικα.

Το νομοσχέδιο της κυβερνήσεως όμως έχει μία κρυφή ατζέντα. Και αυτή δεν είναι η αντιμετώπιση κάποιων μεμονωμένων περιπτώσεων ρατσισμού, που έτσι και αλλιώς διώκονται ποινικά, αλλά στοχεύει στην ποινικοποίηση της κριτικής για την αλλοίωση της εθνικής μας ομοιογένειας από την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, την παρεμπόδιση της αμφισβητήσεως της πολυπολιτισμικής ουτοπίας της Αριστεράς.

Όταν σπούδαζα στην Αγγλία, έμενα στην φοιτητική εστία. Κάποια ημέρα, μία Αγγλίδα που έμενε επίσης εκεί, έβαλε ένα χαρτί στον πίνακα ανακοινώσεων, λέγοντας ότι θέλει να φύγει και αναζητά άλλη μία κοπέλα για αυτό, προκειμένου να μοιράζονται τα έξοδα. Έγραψε όμως ότι αναζητά μία «λευκή κοπέλα». Αμέσως κάποιοι ... μισότρελοι, κάτι μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ζήτησαν την διαγραφή της από το πανεπιστήμιο, γιατί εξέφρασε ρατσιστικές απόψεις, ζητώντας ως συγκάτοικο μία λευκή κοπέλα.

Στην συζήτηση που ακολούθησε τούς ρώτησα «αν ήταν μαύρη η κοπέλα και ζητούσε μαύρη για συγκάτοικο θα τη διαγράφατε;» Αν ήταν ομοφυλόφιλη και ζητούσε το ίδιο; Απάντηση δεν έλαβα. Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν έρχεται να επιβάλλει την γνωστή ατζέντα: πολυπολιτισμός, δικαιώματα μειονοτήτων, γάμοι ομοφυλοφίλων, αποεθνοποίηση της εκπαιδεύσεως, εξοβελισμός της Εκκλησίας από τον δημόσιο χώρο, κοκ. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η ανύπαρκτη «εχθροπάθεια», αλλά η υπαρκτή εθνοφοβία του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς. Η οποία αποκτά καθημερινώς ψυχωτικά χαρακτηριστικά και γίνεται επικίνδυνη για το έθνος και την δημοκρατία.

Υ.Γ. Ο κ. Καστανίδης έδωσε έκτακτη συνέντευξη τύπου, λέγοντας ότι δεν θα διώκεται ποινικώς κάποιος ο οποίος λέει ότι «δεν θέλω λαθρομετανάστες στην χώρα μου, ή είναι κατά της ανεγέρσεως τζαμιού». Κάτι ανάλογο θα έλεγε και ο Λένιν στην Οκτωβριανή επανάσταση, αν έδινε συνέντευξη τύπου. Το τι επακολούθησε το ξέρετε.

το είδαμε εδώ