Διαχείριση της σήψης, του καπιταλισμού από τα πολύχρωμα δωσίλογα ανδρείκελα;

Η σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει οδηγήσει τα καθεστώτα της ΕΕ της ευρωζώνης και ευρώ σε πλήρη μαρασμό.Τα κόμματα διαχειριστές του καπιταλισμού σε πλήρη αμηχανία δεν βλέπουν πουθενά διέξοδο στο αδιέξοδο του καπιταλισμού.

Στην Ελλάδα οι ρυθμοί της κρίσης έχουν προσλάβει μια δραματική καταιγιστική διάσταση. Σε πολύ μικρό διάστημα...

η ζωή του ελληνικού λαού διαδραματίζεται ολοένα και περισσότερο από μεγάλες στερήσεις βάσανα και του φάσματος της μόνιμης ανεργίας, που έχει φέρει σε απόγνωση μεγάλα στρώματα του λαού και έχει υπονομεύει τις «σχέσεις» τους με το κράτος και των «300» αλητήριων και προδοτών πολικών.

Η αποσύνθεση του πολιτικού οικοδομήματος, των κατοχικών ανδρεικέλων του χρηματιστηριακού φασισμού του 4ου ΡΑΪΧ, του ΔΝΤ και του υποκαταστήματος του της ΚΕΤ, ειδικά του Πασόκ , ΝΔ και ΛΑ-ΟΣ, είναι κάτι παραπάνω από φανερό.

Μέσα σε ένα τέτοιο αρνητικό κλίμα, οι κατοχικοί δωσίλογοι της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμιου και αφού έπαιξαν πολλές φορές με την αόριστη αναβολή, τελικά κήρυξαν εκλογές.

Τι προσδοκούν όμως οι «εγκέφαλοι» του συστήματος από αυτές τις εκλογές; Ένα πρόσχημα για την αναβολή τους; Μια καραμπινάτη νοθεία για τον σχηματισμό συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που θα είναι αδύνατον να κυβερνήσει. ή ενός «Λαϊκού Μετώπου», δηλαδή μιας κυβερνητικής συμμαχίας, αποτελούμενη από μια «αντιμνημονιακής» κυβέρνηση διαχείρισης του συστήματος από τον Σύριζα, Καμένο, Κουβέλη και Σία, σαν ένα από τα το τελευταία τους πολιτικά μέσα, ένα «σωσίβιο» επιμειξιών με δήθεν αντιμνημονιακή διαχείριση, και το ΚΚΕ στην απ' έξω με τον «γνωστό ρόλο» του φρένου των επαναστατικών διαθέσεων του ελληνικού λαού.

Ωστόσο από ιστορική άποψη αυτές οι πολιτικές λύσεις του καπιταλισμού σαν αποτελεσματικά μέσα αποτροπής των εξεγέρσεων των λαών δεν είναι παρά αοκυήματα της φαντασίας. Η αποσύνθεση του καπιταλισμού θα συνεχίζεται κάτω από οποιαδήποτε κυβερνητικό σχήμα κυβερνητικής διαχείρισης.

Μόνο η ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων μπορεί να ανοίξει μια διέξοδο στο αδιέξοδο του καπιταλισμού, που περνάει μέσα από τις αντικαπιταλιστικές λύσεις που είναι η παύση πληρωμών στο φασιστικό ΔΝΤ, την εθνική ανάπτυξη, δια μέσω της εθνικής παραγωγικής προστασίας, την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, την νέα δραχμή, την εθνικοποίηση του τραπεζιτικού συστήματος, των μεγάλων επιχειρήσεων που έκλεισαν, την λύση του «λαθρο»μεταναστευτικού ζητήματος, και ότι άλλο είναι αναγκαίο προς αυτή την κατεύθυνση.

Κώστας οικοδόμος