ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Κάθε γωνίτσα κι ένα μαγαζάκι να μαζεύει χρυσό.

Κάθε τοκογλύφος επώνυμος (τράπεζες) και ανώνυμος (ο Σάυλοκ της γειτονιάς μας) να δανείζουν με τόκο μια λίβρα κρέας.

Το επίσημο κράτος να ζυγίζει ακόμα και το ξύγκι που έχουμε... επάνω μας για να δει πόσο πιάνει!
Οι εργοδότες να ζυγίζουν πόση αντοχή έχει ο φουκαριάρης ο εργαζόμενος όπως γίνεται με τα ποντικάκια στα κλουβιά των πειραμάτων (να του ρίξουμε λίγο ρεύμα, να του τρυπήσουμε τον εγκέφαλο, να το αφήσουμε στο κρύο, να το βάλουμε στο φούρνο… να δούμε θα ζήσει το άτιμο?)

Μεγάλες δουλειές με τη φτώχεια και τη δυστυχία. Αν δεν υπήρχε η φτώχεια, αν δεν υπήρχε ο κοινωνικός μαρασμός, οι εξαθλιωμένοι κι απελπισμένοι ένα μάτσο συμμορίες θα έμεναν χωρίς δουλειά. Κάποτε για να βγάλεις ένα δάνειο έπρεπε να είσαι σε τέτοιο κοινωνικό status που να μην χρειάζεσαι δάνειο. Εδώ και αρκετό καιρό όλα αυτά τα χρυσά παιδιά του επιθετικού μορφώματος που λέγεται «αγορές» κάνουν μπίζνες με την ηλιθιότητά μας. Τραβήξανε τα λεφτά κάτω από τα στρώματα και τα μαξιλάρια με τα χρηματιστήρια, μπάσανε στα άδυτα της αιματορουφήχτρας που λέγεται Τράπεζα εκατομμύρια κόσμου, με δάνεια, κάρτες, στεγαστικά, ότι γουστάρει η ψυχή μας από εικονική ευτυχία….

Κάθε χωριό και σχολείο, κάθε γωνιά και γυμναστήριο έλεγαν οι κλασσικού τύπου δικτάτορες, κάθε χωριό και τράπεζα κάθε γωνιά κι ενεχυροδανειστήριο λένε οι δικτάτορες του οικονομικού αρμαγεδώνα.

Άνθρωποι απλοί καθημερινοί εγκλωβισμένοι μέσα σε ακατανόητες ορολογίες, σε πακέτα χαρτιά που το μόνο που κατανοούν είναι ότι στη τάδε τελίτσα που κάνει ο υπάλληλος με το στυλό του χαμογελώντας πρέπει να βάλουν την υπογραφή τους. Από πάνω μπορεί να γράφει αποδέχομαι τον σατανά, τον αποδέχομαι! Αλλά ποιος κάθεται να διαβάσει τα ψιλά γράμματα….

Όλο το σύστημα που ζούμε είναι ακριβώς σαν μια συνταγή ενός φαρμάκου που δεν θα έπρεπε να παίρνουμε γιατί στην ουσία είναι θανατηφόρο, αλλά δεν έχουμε τις γνώσεις να κατανοήσουμε εκείνες οι τρεις σελίδες που εσωκλείονται στο κουτάκι, με τις ανεπιθύμητες παρενέργειες και τις αντένδειξεις. Κάνει καλό στη πίεση λέει, αλλά μερικοί μπορεί να πεθάνουν κιόλας προσπαθώντας να σωθούν…

Κάπως έτσι πάει όλο το σύστημα.

Τα χοντρά γράμματα για να μαζευτούν τα πρόβατα ευχαριστημένα, είναι το, λεφτά υπάρχουν. Τα ψιλά γράμματα λένε – υπάρχουν, μόλις πουλήσουμε τη σάρκα σας στα διεθνή παζάρια σε καλή τιμή – Η επόμενη σημείωση αστερίσκος στη συνταγή γράφει – λεφτά υπάρχουν αλλά για λίγους, όχι για σένα και για μένα, τα βλήματα.

Έχουμε πόλεμο λένε διάφορες φωνές.

Υπερβολές και λαϊκισμοί απαντούν οι «ψύχραιμοι»

Γιατί υπερβολές?

Πόσα θύματα είχε ο τελευταίος βομβαρδισμός στη Γάζα? Εκατό ? διακόσια? Χίλια? Δυο χιλιάδες? Πόσα θύματα έχουν 3 χρόνια μνημονίου, τα έχετε μετρήσει. Εκτός από τις εμφανείς 3 χιλιάδες αυτοκτονίες, έχετε μετρήσει πόσοι πέθαναν γιατί δεν είχαν τα απαραίτητα να ζήσουν? Φαΐ, φάρμακα, ζέστη… Μετρήσατε πόσοι πέθαναν από τις διάφορες παράπλευρες «πτυχές» αυτού του ειρηνικού τοπίου? Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, κλπ… Ξέρετε τι αριθμός βγαίνει αν τους προσθέσουμε όλους αυτούς? Όχι Γάζα. Πόλεμος του κόλπου και βάλε σε θύματα.

Επειδή τα σπίτια δεν είναι γκρεμισμένα αλλά είναι γκρεμισμένες οι ζωές αυτών που κατοικούν μέσα?

Επειδή τα παιδάκια που πεινάνε δεν τα έχουν ακόμα εικόνα σε τηλεμαραθώνους και συναυλίες υποστήριξης (του κώλου?)

Επειδή τα γεροντάκια που πεθαίνουν αβοήθητα δεν είναι σε βομβαρδισμένο τοπίο αλλά μέσα στη παράγκα τους?

Επειδή τα παιδιά που πεθαίνουν με μια σύριγγα στο χέρι που τους έχει πουλήσει ο έμπορος ναρκωτικών θεωρούνται «αλήτες» κι ο θάνατός τους δεν ενοχλεί κανέναν σε σχέση μ΄αυτά που πεθαίνουν από μια σφαίρα που έχει πουλήσει ο έμπορος όπλων?

Επειδή όσοι αυτοκτονούν απελπισμένοι ίσως «ήταν λίγο πειραγμένοι»σε σχέση με όσους πάνε να πολεμήσουν κι αυτοκτονούν χωρίς να ξέρουν το γιατί?

Επειδή τα νιάτα που ζουν πνιγμένα στη σαπίλα και μια άχρηστη καθημερινότητα, καταναλώνοντας σκουπίδια στο σώμα τους και στη ψυχή τους, περιφέρουν την χωρίς όνειρα, ύπαρξή τους στις καφετέριες αντί στο πεδίο κάποιου στημένου και γελοίου πολέμου?

Γιατί εκείνος είναι πόλεμος και τον μεταχειρίζονται όλοι αναλόγως, ενώ αυτό εδώ είναι ειρήνη?

Ειρήνη για ποίον?

Οπως οι έμποροι του πολέμου δεν βρίσκονται ποτέ στη πρώτη γραμμή σαν πρόβατα επί σφαγής, έτσι κι οι έμποροι της ειρήνης δεν πεθαίνουν ποτέ από πείνα, από κρύο, από χίλια δυο σκατά που έχουν εφεύρει για να κάνουν μπίζνες…

Επειδή υπάρχει ένα μέρος της κοινωνίας γουρουνοποίημένο, με κάτι σβέρκους πάραφουσκωμένους και κάτι ξύγκια να κρατάνε εγκλωβισμένο τον εγκέφαλο που υπολειτουργεί μόνιμα? Επειδή υπάρχουν αυτές οι φυλές των φιλοτομαριστών και αναίσθητων ανθρωποειδών που κυκλοφορούν ανέμελα, πρέπει να πεισθούμε ότι δεν υπάρχει πόλεμος? Το αίμα ενός που χάνεται από ένα άδικο σύστημα είναι υποδεέστερο από το αίμα ενός στο πεδίο της μάχης?

Και στο κάτω κάτω της γραφής, οι ίδιοι πουλάνε βόμβες, οι ίδιοι πουλάνε και «οικονομικά εργαλεία». Αλλά είναι τόση η υποκρισία των εχόντων και κατεχόντων και τόσο βαθιά η λοβοτομή στα κοπάδια τους, που κρέμονται από τα χείλη τους που ναι είναι γεγονός.

Ο γάιδαρος πετάει….

Κι η γαϊδουριά ονομάζεται «πρόγραμμα στήριξης»….